نیروی هوایی ارتش ایران

نیروی هوایی ارتش:

جمشید علیها یکی از اولین خلبانان ممتاز ایرانی آموزش دیده زیر نظر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا

می‌نمودند و تعداد کمی نیز دوره‌های خود را درانگلستان و پاکستان سپری کرده‌اند.

پنجاهمین سال تأسیس نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (تمبر ۱۳۵۳)

نیروی هوایی در سال ۱۳۰۳ و به کوشش نخست‌وزیر وقت، رضاخان سردار سپه بنیان‌گذاری شد. در خرداد ۱۳۰۳ حکم عمومی قشون، تحت شمار ۲۲۲ برای تأسیس نیروی هوایی صادر گردید و سرهنگاحمد نخجوان به ریاست ستاد آن، انتخاب شد.

نیروی هوایی ارتش هم‌اکنون ۱۴ پایگاه هوایی نظامی در اختیار دارد. از این تعداد، شمار ۱۱ پایگاه در زمان سلطنت محمدرضا پهلویو با مشارکت ایالات متحده آمریکا ساخته‌ شدند.

• پایگاه اول: تهران (مهرآباد)
• پایگاه دوم: تبریز
• پایگاه سوم: همدان
• پایگاه چهارم: دزفول
• پایگاه پنجم: امیدیه
• پایگاه ششم: بوشهر
• پایگاه هفتم: شیراز
• پایگاه هشتم: اصفهان
• پایگاه نهم: بندرعباس
• پایگاه دهم: چابهار
• پایگاه یازدهم: تهران (دوشان‌تپه)
• پایگاه دوازدهم: بیرجند
• پایگاه سیزدهم: زاهدان
• پایگاه چهاردهم: مشهد

در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷ میلادی) ارتش جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که نخستین پایگاه نظامی خود، پس از انقلاب ۱۳۵۷ را، در نزدیکی شهر بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی، در شرق ایران راه‌اندازی کرده‌ است. از ۱۴ پایگاه هوایی فعال در ایران، دو پایگاه امیدیه و زاهدان، پس از تغییرات ساختاری در نیروی هوایی ارتش، به نیروی پدافند هوایی ارتش واگذار شدند و پایگاه دوشان‌تپه تهران نیز، پایگاه آموزشی می‌باشد.

در اسفندماه سال ۱۳۹۳ نیروی هوایی ارتش، اقدام به راه‌اندازیگردان‌های رزمی پهپادی، در کلیه پایگاه‌های هوایی نمود. نخستین دوره خلبانان پهپاد نیز به صورت آکادمیک آموزش دیدند.به گفته فرمانده پهپاد نیروی هوایی ارتش، از پهپاد در ماموریت‌های شناسایی، مراقبت، مشاهده صحنه نبرد، جمع‌آوری اطلاعات، انجام پروازهای رزمی، اجرای جنگ الکترونیک، عملیات فریب، عملیات‌های انتحاری، شکاری رهگیر، آموزشی و پشتیبانی فرماندهی، استفاده می‌شود. همچنین در کلیه مأموریت‌هایی که می‌خواهند نیروی انسانی به صورت مستقیم درگیر نشود، پهپادها به‌عنوان مکمل پروازهای جنگنده‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

نیروی هوایی ارتش ایران در سالهای پس از وقوع انقلاب، در جریان آزادسازی کردستان از اشغال احزاب تجزیه طلب، جنگ ایران و عراقو مقابله با نیروهای طالبان، همچنین عقب راندن کشتی‌های اکتشافیجمهوری آذربایجان از میادین نفتی مورد مناقشه در دریای خزر و نیز در عملیات منجر دستگیری عبدالمالک ریگی، حضوری فعال داشت.

عملیات کمان ۹۹

عملیات کمان ۹۹ (یا عملیات سایه البرز) پس از عملیات انتقام (نخستین پاسخ، در فاصله زمانی ۲ ساعت پس از حمله رسمی عراق به ایران) توسط نیروی هوایی ارتش طرح‌ریزی و اجرا شد. این عملیات اولین عملیات هوایی گسترده‌ای بود، که توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پس از حمله عراق به ایران و در تاریخ ۱ مهرماه ۱۳۵۹ انجام گرفت. در عملیات کمان ۹۹ شمار ۲۰۰ فروند هواپیمای جنگنده شرکت داشتند، که از این تعداد، تعداد ۱۴۰ فروند، از مرز عبور کردند و ۶۰ فروند دیگر نیز وظیفه پشتیبانی را برعهده داشتند. در این عملیات خلبانان ایرانی، فرودگاه‌ها و آشیانه‌های نظامی متعلق به نیروی هوایی عراق و ارتش عراق را در مناطقکرکوک، موصل، رشید، حبانیه، ناصریه، شعیبیه، کوت و المثنی، مورد هدف قرار دادند. در عملیات کمان۹۹ نیروی هوایی ارتش، از جنگنده-بمب‌افکن‌های اف-۵ و اف-۴؛ برای بمباران مواضع، از هواگردهای شکاری-رهگیر اف-۱۴؛ برای محافظت از هواپیماها، از هواپیماهایبوئینگ ۷۴۷ و بوئینگ ۷۰۷؛ برای سوخت‌رسانی و از هواپیمایسی-۱۳۰ هرکولس؛ به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات الکترونیکی جهت مشخص کردنِ محل پایگاه‌های موشکی، استفاده شد. کمان ۹۹ بزرگ‌ترین عملیات نظامی تاریخ نیروی هوایی ایران و عملیاتی موفق بود، که باعث برتری هوایی ارتش ایران در ماه‌های آغازین جنگ ایران و عراق شد.

عملیات اچ۳

عملیات اچ-۳ در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۶۰ توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، با هدف حمله به پایگاه هوایی اچ-۳ در خاک عراق و در نزدیکی مرز اردن انجام گرفت. در این عملیات بیش از ۴۸ هواپیمای عراقی که بیشتر آن‌ها بمب‌افکن‌های ساخت روسیه بودند، از بین رفتند.

عملیات اوسیراک

عملیات شمشیر سوزان (حمله به اوسیراک) یا عملیات اوسیراک، از عملیات‌های هوایی در طول جنگ ایران و عراق بود، که توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و در تاریخ ۸ مهر ۱۳۵۹ (۳۰ سپتامبر ۱۹۸۰) سازماندهی و اجرا گردید. در طی این عملیات جنگنده‌های اف-۴ ایرانی، با نفوذ به عمق خاک عراق، تأسیسات اتمیاوسیراک را که در حال تکمیل و دریافت سوخت بود، بمباران کردند. ۳ ماه بعد، دومین حمله به این تأسیسات، توسط نیروی هوایی اسرائیل انجام شد، که این بمباران به انهدام کامل نیروگاه اتمی اوسیراک انجامید.

کفیل فرماندهی نیروی هوایی ملی ایران:

• سرتیپ کیومرث ثقفی - از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تا ۲۳ بهمن ۱۳۵۷

کفیل ریاست ستاد نیروی هوایی ملی ایران:

• سپهبد سید سعید مهدیون - از ۲۳ بهمن ۱۳۵۷تا ۲۷ بهمن ۱۳۵۷

رئیس ستاد نیروی هوایی ملی ایران:

• سپهبد شاپور آذربرزین - از ۲۷ بهمن ۱۳۵۷ تا ۶ اسفند ۱۳۵۷

فرمانده نیروی هوایی ارتش:

• سرتیپ اصغر ایمانیان - از ۶ اسفند ۱۳۵۷ تا ۲۰ مرداد ۱۳۵۸
• سرلشکر مصطفایی - از ۲۰ مرداد ۱۳۵۸تا ۲۸ مرداد ۱۳۵۸
• سرلشکر امیر بهمن باقری - از ۲۸ مرداد ۱۳۵۸تا تیر ۱۳۵۹
• سرهنگ جواد فکوری - از تیر ۱۳۵۹ تا ۲۱ شهریور ۱۳۶۰
• سرهنگ محمدحسین معین‌پور - از ۲۱ شهریور ۱۳۶۰ تا ۴ آذر ۱۳۶۲
• سرهنگ هوشنگ صدیق - از ۴ آذر ۱۳۶۲ تا ۱۰ بهمن ۱۳۶۵
• سرهنگ منصور ستاری - از ۱۰ بهمن ۱۳۶۵ تا ۱۵ دی ۱۳۷۳
• سرتیپ حبیب بقایی - از ۶ بهمن ۱۳۷۳ تا ۶ خرداد ۱۳۸۰
• سرتیپ سید رضا پردیس - از ۶ خرداد ۱۳۸۰ تا ۱۴ مهر ۱۳۸۳
• سرتیپ کریم قوامی - از ۱۴ مهر ۱۳۸۳ تا ۶ آبان ۱۳۸۵
• سرتیپ احمد میقانی - از ۶ آبان ۱۳۸۵ تا ۱۰ شهریور ۱۳۸۷
• سرتیپ حسن شاه‌صفی - از ۱۰ شهریور ۱۳۸۷ تا ۲۸ مرداد ۱۳۹۷
• سرتیپ عزیز نصیرزاده - از ۲۸ مرداد ۱۳۹۷ تاکنون

• نیرویی که رضاشاه  در ایران تاسیس کرد.

  تاسیس نیروی هوایی ایران به سال ۱۳۰۱ برمی‌گردد که رضاشاه پس از کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ درخواست تاسیس آن را به کشورهایی که ایران را اشغال کرده بودند، داد و در نتیجه آن قطعات یک فروند هواپیمای روسی وارد کشور و روی هم سوار شد؛ در آن زمان این نیرو شکل امروزی را نداشت و فقط دفتر آن در مرکز عملیات قشون متحدالشکل با نام دفتر هواپیمایی ایجاد شد.

  

  پس از تاسیس دفتر هواپیمایی نیاز به پشتیبانی نیروی زمینی در کشور احساس شد و به همین خاطر سفیر وقت ایران در واشنگتن برای خرید چند فروند هواپیمای جدید وارد مذاکره شد، اما به نتیجه نرسید که در نتیجه باعث شد تا کشور برای تامین نیاز خود یک فروند هواپیما از شرکت یونکرس آلمان بخرد و پس از آن هم سیل هواپیماهای روسی و آلمانی وارد کشور شد.

  

  با شکل‌گیری هسته اولیه نیروی هوایی نیاز به آموزش باعث شد تا در مرداد سال ۱۳۰۳ اولین هیئت دانشجویی ایران که شامل ۱۰ نفر بودند برای تحصیل به روسیه اعزام شوند و در خرداد همان سال هم یکی از افسران ایرانی که در فرانسه مشغول آموزش بود وارد رشته هواپیمایی شد و آموزش‌های لازم را دید.

  

  در ادامه راه با بازگشت نیروهای آموزش دیده به کشور گردان اول هواپیمایی شکل گرفت و پس از تشکیل گردان‌های دوم و سوم، اداره هواپیمایی در فرودگاه قلعه مرغی کار خود را شروع کرد؛ با گسترش اداره هواپیمایی نیاز به آموزش در داخل کشور حس شد و به همین خاطر اولین مدرسه آموزش هوایی در سال ۱۳۱۱ افتتاح شد، اما نه با اساتید ایرانی بلکه قرار شد افرادی از فرانسه و سوئد برای آموزش به کشور بیایند و این موضوع راه را برای حضور بیشتر نیروهای خارجی در کشور باز کرد.

  از آنجایی که پرواز هواپیما از کشور مبدا به ایران بسیار زمان‌بر بود، کشورهای اروپایی را به فکر ساخت اولین کارخانه هواپیماسازی در داخل ایران انداخت که در نتیجه با عقد قراردادی، تجهیزات در سال ۱۳۱۴ از انگلیس خریداری و در کارخانه هواپیماسازی شهباز دوشان‌تپه نصب و در سال ۱۳۱۷ افتتاح شد.

  

  همزمان با خرید تجهیزات کارخانه در سال ۱۳۱۴ با دستور رضاشاه قوای هوایی به نیروی هوایی تغییر نام داد.

  پس ازکودتای انگلیسی و برکناری رضا شاه و تبعید او به جزیره موریس  و روی کار آمدن محمدرضا شاه ،  به تاسیس ارتش نو ایران اقدام کرد و این ارتش  در زمان شاه ،  در سال ۱۳۳۶ ستاد نیروی هوایی به فرماندهی نیروی هوایی تغییر نام داد و یا نام واحد تیپ تعلیمات در سال ۱۳۴۶ به مرکز آموزش‌های هوایی تغییر پیدا کرد.

  

  محمدرضا شاه  با تولید جنگنده‌هایی چون F-۵ و F-۴  گامی نوین در تجهیز ارتش قدرتمند ایران در منطقه ، آسیا و حتی دنیا اقدام نمود و به گواه کشورهای آسیا و منطقه و دنیا او چهارمین ارتش قدرتمند دنیا داشت از همین رو واحد جدیدی به نام همافری را ایجاد کرد و با تعمیر ونگهداری هواپیماهها گامی جدید در شکوفایی و توسعه ارتش بزرگ ایران برداشت.

  

  اف ۱۴ که قرداد ۱۴۰ فروند در زمان قبل انقلاب بسته شد و قرار بود طی دو مرحله تحویل شود ۷۴ عدد آن قبل انقلاب ۵۷ تحویل شد و بقیه آن تحویل نشد و بلوکه گردید.

  

  

  انقلاب ۵۷ و نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران

  کارکنان نیروی هوایی ارتش در سال ۱۳۵۷ و بیعت با سید روح الله مصطفوی 

  

  عقابان نیروی هوایی حتی در جنگ تحمیلی هم سنگ تمام گذاشتند و در روز ۱ مهر ۱۳۵۹ در یورشی برق‌آسا که به عملیات ۱۴۰ فروندی معروف است مناطق حیاتی و استراتژیک کشور عراق را بمباران کردند و در کنار آن فرماندهان بزرگی، چون شهیدان فکوری و ستاری بحث تعمیر، نگهداری و تأمین قطعات هواپیماها را حل کردند، این اقدامات به حدی بزرگ بود که پژوهشگران و کارشناسان نظامی غربی اعتراف کردند که کارشناسان ایرانی توانسته‌اند هواپیماهای زمین‌گیر شده خود را با استفاده از قطعات یدکی هواپیماهای دیگر به پرواز درآورند و همین امر موجب تعجب جامعه جهانی و توجه بیش از پیش به نیروی هوایی شد.

  

  نیروی هوایی الهی در زمان جنگ اقدامات بزرگی چون نبردهای دریایی در زمان اسکورت کشتی‌های تجاری و نفتکش‌های ایران، مشارکت در انجام عملیات‌هایی چون مروارید و انهدام یگان‌های زرهی، پیاده، مکانیزه و توپخانه‌ای دشمن بعثی را در کارنامه دارد، اما این تازه آغاز راه بود.

  

  نیروی هوایی که در طول جنگ متوجه شد نیاز به تسلیحات به روز و پیشرفته دارد، فرآیند طراحی و ساخت آن‌ها را در دستور کار دکترین دفاعی قرار داد و این امر باعث شد تا انواع بمب‌ها، موشک‌ها و حتی جنگنده‌های پیشرفته تولید شوند.

  اولین جنگنده جمهوری اسلامی ایران که به صورت تماما ایرانی طراحی و ساخته شد، صاعقه نام دارد که فرآیند طراحی آن به دهه ۷۰ برمی‌گردد، اما به دلایلی تولید آن به تاخیر افتاد تا این که در شهریور ۱۳۸۵ اولین پرواز موفق خود را انجام داد و رسما به ناوگان نیروی هوایی ارتش الحاق شد.

  

  این جنگنده که در دو مدل تک کابین برای پشتیبانی نزدیک و دو کابین برای آموزش و پشتیبانی نزدیک ساخته شده بیش از ۱۴ متر طول و پهنای بالی بالغ بر ۸ متر، ارتفاع ۴.۲۰ متر و سرعت بیش از ۲ ماخ دارد و می‌تواند بیش از ۳۰۰ مایل شعاع عملیاتی داشته باشد و انواع بمب‌های و موشک‌ها را حمل کند.

  

  پس از آن، آذرخش به میدان آمد که در سال ۱۳۷۷ توانسته بود پرواز موفق داشته باشد. آذرخش با وزن بین ۸ تا ۱۸ تن مانند صاعقه قادر است هر نوع بمب و موشکی را حمل کند و با سرعت بیش از ۱.۶ ماخ در آسمان حرکت کند.

  

  

  

  کوثر نام یکی دیگر از جنگنده‌های فوق پیشرفته جمهوری اسلامی ایران است که مانند صاعقه در دو مدل ساخته شده و در سال ۱۳۹۷ از آن رونمایی شد، برخی کارشناسان این جنگنده را نمونه ایرانی F-۵ می‌دانند، اما در این صورت باز هم باید گفت که ایران دانش تولید چنین جنگنده‌ای را بدست آورده که خود کاری بزرگ است.

  

  

  متخصصان نیروی هوایی حتی در زمینه پرنده‌های آموزشی وارد میدان شدند و پس از سیمرغ، پرستو، تذرو و درنا، جنگنده دیگری با نام یاسین را تولید کردند تا از این پس خلبانان جوان نهاجا با آن آموزش ببینند، این پرنده که در ۲۵ مهر امسال رونمایی شد با ۱۲ متر طول، چهار متر ارتفاع و پنج و نیم تن وزن می‌تواند تا سقف ۱۲ کیلومتری پرواز کند.

  

  در حوزه تسلیحات نیز نیروی هوایی با تولید موشک‌هایی چون فکور که قادر است از هر نوع پرنده ایرانی برای نابودی پرنده‌های م شلیک شود یا سجیل هواپایه که قرار بود جایگزین فونیکس آمریکایی شود کار بسیار بزرگی را انجام داد و با تولید انواع بمب‌های هوشمند، چون بالابان که قادر است به صورت دور ایستا شلیک و به سمت هدف برود مسیر خود را ادامه می‌دهد.

  

  نهاجا در حوزه پهپادی هم وارد میدان شد و انواع پهپادها چون کمان ۱۲ را طراحی و به تولید انبوه رساند، اما امروز این نیرو به دنبال ساخت پهپادی است تا کار جنگنده‌ها را برای پوشش و درگیری هوایی انجام دهد.

  

  این دستاوردها فقط بخش کوچکی از توانمندی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در سال‌های اخیر به دست آمده و هنوز راهی طولانی باقی مانده که به همت جوانان انقلابی طی خواهد شد تا قدرت بازدارندگی کشور بیش از پیش در جهان به نمایش درآید.