سوخو-۳۰

جنگنده چندمنظوره ساخت کشور روسیه

سوخو-۳۰ (به روسی: Сухой Су-30) نام‌گذاری ناتو: فلانکر-سی - یک جنگنده برتر هوایی و یک جنگنده چندمنظوره اَبَرچابکدوموتوره و دوسرنشینه است که شرکت هوانوردی سوخو در روسیه طراحی کرده‌است. این جنگنده برای عملیات در تمام شرایط آب و هوایی طراحی شده و بسیار مناسب مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به سطح است.

سوخو - ۳۰
نوع هواپیما	جنگنده چندمنظوره
کشور سازنده	روسیه
شرکت سازنده	سوخو
نخستین پرواز	۳۱ دسامبر ۱۹۸۹
تاریخ بکارگیری	۱۹۹۶
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی هند نیروی هوایی روسیه نیروی هوایی الجزایر نیروی هوایی چین نیروی هوایی ونزوئلا
آغاز ساخت	۱۹۹۶تا کنون
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۶۳۰ فروند
بهای هر فروند	۳۷/۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۲
توسعه یافتهٔ	سوخو-۲۷
مدل‌های دیگر	MKK-MKI-MK-MKM-MK2-M2-SM

سوخو-۳۰ گروه شوالیه‌های روسی

سوخو-۳۰ ام‌کی

سوخو-۳۰ روسیه در لاذقیه برای کمک به ارتش بشار اسد

جنگنده بمب‌افکن Su-30 با نام ناتو فلانکر سی (Flanker-C) یکی از محصولات شرکت سوخو روسیه است که در حقیقت نمونه پیشرفته‌تر جنگنده Su-27 می‌باشد. سوخو-۳۰ علاوه بر برتری هوایی، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل فهرست گسترده‌ای از تسلیحات گوناگون را داراست. این هواپیما ویژگی خلبان اتوماتیک» در تمام مراحل پرواز از جمله پرواز کم ارتفاع یا پرواز کروز را دارد. برد عملیاتی این جنگنده ۱۵۰۰ کیلومتر است که با مخزن اضافی سوخت، به ۳۰۰۰ کیلومتر هم می‌رسد که با به‌کارگیری روش سوخت‌گیری هوایی می‌توان آن را تا ۵۲۰۰ کیلومتر (۳۲۰۰ مایل) نیز افزایش داد.

سوخو-۳۰ بر مبنای بدنه پروازی و طرح کلی جنگنده سوخو-۲۷توسعه پیدا کرده‌است و در دو ورژن متفاوت در دو شرکت رقیب KnAAZ و ایرکوت تولید می‌شود.

مدل‌های ام‌کاکا و ام‌کا۲ در کارخانه‌های KnAAZ ساخته می‌شوند و برای فروش به چین و سپس اندونزی، ونزوئلا و ویتنام طراحی شدند. این شرکت در مراحل اولیه توسعه سوخو-۳۵ مشارکت داشت و در واقع این مدل‌ها نمونه‌های دوسرنشینه سوخو-۳۵های دهه ۱۹۹۰ هستند. چینی‌ها یک رادار قدیمیتر و سبک‌تر را برای جنگنده‌های خود انتخاب کردند و با حذف کاناردها ظرفیت بارگیری هواپیما بیشتر شده‌است. این ورژن‌ها جنگنده‌هایی با قابلیت دوگانه برتری هوایی و حمله به زمین هستند و درمجموع خصوصیاتی مشابه با اف-۱۵ئی استرایک ایگل آمریکا دارند.

ایرکوت به‌طور سنتی همکار نیروی دفاع هوایی شوروی (که مستقل از نیروی هوایی است) بود و در مراحل اولیه توسعه جنگنده‌های خانواده فلانکر مسئولیت ساخت سوخو-۲۵یوبی مدل دوسرنشینه تمرینی این جنگنده به آن واگذار شد. وقتی هندی‌ها به خرید سوخو-۳۰ علاقه‌مند شدند این شرکت جنگنده چندمنظوره سوخو-۳۰ام‌کاآی را عرضه کرد که مدلی از سوخو-۲۷یوبی با اویونیکاصلاح‌شده بود. در این مدل‌ها علاوه بر قابلیت‌های حمله به زمین امکانات مناسب برای مأموریت‌های برتری هوایی مثل افزودن کانارد به بدنه، تراست وکتورینگ و رادار آرایه فازی دوربرد افزوده شده‌است. مای، الجزایر و ونزوئلا مدل‌هایی از این ورژن را خریداری کرده‌اند و نیروی هوایی روسیه هم مدل اس‌ام از این ورژن را به کار می‌گیرند. هندوستان بزرگترین ناوگان سوخو-۳۰ را در اختیار دارد.

طراحی سوخو-۳۰

مشخصات فنی سوخو-۳۰

مشخصات فنی سوخو-۳۰

مدل‌های سوخو-۳۰

کشورهای استفاده‌کننده

همه موشک‌های ایران؛ از مافوق صوت تا قاره‌پیما

کد خبر:۶۹۹۳۳۳

تاریخ انتشار:۲۲ مهر ۱۳۹۶ - ۱۴:۰۰

توانمندی نظامی و دفاعی کشور، بدون شک یکی از مهم‏ترین محورهای راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهدیدات است. همینطور بر اساس مولفه‌های قدرت، توان موشکی به عنوان یکی از مهمترین عامل بازدارنده تهاجم نظامی قرار دارد.

 به گزارش جام جم آنلاین به نقل از جنگ‌افزار، در شرایطی که قدرت نظامی بازدارنده ایران و توان مقابله کشور با هر گونه تهدید نظامی این روزها محور بحث روز است بررسی تکنولوژی موشک‌های ایران نشان می دهد که برد این موشک ها به دورترین نقاط اروپا و بیش از 70 درصد آسیا می رسد واین توان دفاعی باعث نا امیدی دشمنان در حمله نظامی به خاک و تاسیسات حیاتی کشورمان شده است.

توانمندی نظامی و دفاعی کشور، بدون شک یکی از مهم‏ترین محورهای راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهدیدات است همینطور بر اساس مولفه‌های قدرت توان موشکی به عنوان یکی از مهمترین عامل بازدارنده تهاجم نظامی قرار دارد.

سرلشکر جعفری فرمانده کل سپاه نیز در مورد در همین راستا در مورد توانمندی موشکی ایران گفت: ‌آنچه باعث شده دشمنان ما سر میز مذاکره بنشینند، توانمندی دفاعی ملت ایران است که امیدواریم از آن پاسداری شود.

وی با بیان اینکه اطلاعات دشمنان از محل نگهداری موشک‌های ما واقعی نیست، تصریح کرد: آنها شاید محل‌های اولیه نگهداری موشک‌ها را بدانند ولی محل‌های نگهداری موشک‌ها مخفی بوده و روش‌های شلیک این موشک‌ها در سراسر کشور گسترده شده است لذا دشمن با هزاران بمب نیز نمی‌تواند مانع از شلیک موشک‌های ما شود.

در سالهای اخیر با همت مسئولان نظامی و خدمات شهید طهرانی مقدم پدر صنعت موشکی ایران توان موشکی با پیشرفتهای بسیاری همراه بوده است. به همین منظور در ادامه گزارشی از آخرین توانمندی‌های موشک های ساخت داخل به همراه برخی از ویژگیهای منحصر بفرد این موشکها به صورت کامل تهیه شده است.

موشک سجیل؛ اولین موشک دوربرد سوخت جامد

موشک سجیل نخستین موشک زمین به زمین دوربرد دو مرحله ای سوخت جامد در کشور است که توسط متخصصان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع طراحی و ساخته شده است.

این موشک دوربرد بالستیک برد عملیاتی نزدیک به 2000 کیلومتر و از ویژگیهای منحصربفرد آن دقت بالا در اصابت به اهداف تعیین شده،زمان بسیار کوتاه آماده سازی و عملیاتی شدن سامانه پرتاب،زمان بسیار کوتاه انتقال سایت پرتاب دیسک پس از شلیک،قابلیت لانچر متحرک،قابلیت حمل موشک آماده شلیک و بهره مندی از سیستم tvcمی توان اشاره کرد.

سجیل اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران است که برخی کارشناسان آن را برترین موشک بالستک ایرانی می دانند که از سامانه پرتاب متحرک با قابلیت حمل موشک آماده پرتاب برخوردار است.

این موشک به دلیل استفاده از سوخت جامد به سرعت و ظرف چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از شلیک نیز پرتابگر آن به سرعت محل را ترک می کند که این ویژگی باعث کاهش احتمال نابودی موشک قبل از پرتاب می شود. همچنین به دلیل شتاب بسیار بالای سجیل امکان ردگیری آن برای دشمن در فازهای اولیه پرتاب بسیار کم و عملآً شانس دشمن برای انهدام سجیل در طی پرواز ناچیز است.

سجیل جزو آن دسته از موشک‌های بالستیک کشور است که با خروج از جو و طی مسیر در چنین ارتفاعی به داخل جو بازگشته و با سرعت حدود 10 تا 12 ماخ (حدود3400 تا 4080 متر بر ثانیه) به سوی هدف سرازیر می‌شود که انهدام آن از سوی سامانه‌های دفاع هوایی موجود را ناممکن می‌سازد و تاکنون در دو نمونه سجیل 1 و 2 معرفی شده است که رژه 12 موشک سجیل در مراسم هفته دفاع مقدس سال گذشته مورد توجه بسیاری از رسانه های خارجی قرار گرفت.

موشک خلیج فارس؛مافوق صوت بالستیک علیه کشتی‌ها و ناوها

موشک بالستیک و هوشمند خلیج فارس با سرعتی مافوق صوت می‌تواند انواع ناوها و شناورهای دشمن را مورد اصابت قرار دهد.

موشک هوشمند و بالستیک "خلیج فارس " یک موشک مافوق صوت و کشتی‌زن بوده و تفاوت آن با موشک‌های قبلی این است که دیگر موشک‌ها عمدتاً با سرعتی زیر صوت و به صورت کروز عمل می‌کردند اما "خلیج فارس " با سرعتی مافوق صوت و به صورت بالستیک از سطح زمین شلیک شده و به صورت عمودی از ارتفاع بالا می‌تواند هرگونه ناو و یا شناور دشمن را مورد هدف قرار دهد.

شعاع برد عملیاتی این موشک 300 کیلومتر است که در آینده نزدیک نسل جدید آن با بردی بیشتر تولید خواهد شد.

موشک "خلیج فارس " به صورت هدایت ترکیبی عمل کرده به طوری که جستجوگر آن در فاز نهایی بر روی هدف قفل می کند و در این حالت هرگونه شناور دشمن هیچ راه گریزی از اصابت این موشک که کلاهکی با حدود 650 کیلوگرم مواد منفجره دارد، نخواهد داشت.

سوخت موشک "خلیج فارس " جامد است و این موشک توسط مرکز تحقیقاتی نیروی هوافضای سپاه طراحی و توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تولید شده است.

بالستیک دوربرد شهاب

خانواده موشک‌های شهاب (شهاب1، 2 ،3 و . . . ) را باید معروف ترین موشک های ایرانی در دنیا دانست. این موشک‌ها که در انواع میان برد و دوربرد ساخته شده اند، می توانند به راحتی مواضع دشمنان احتمالی در منطقه را مورد هدف قرار دهند و شاید همین ویژگی بود که نام شهاب را به عنوان کلید واژه مرگ برای دشمنان منطقه ای در جهان جا انداخت.

بالستیک دوربرد شهاب 5

موشک دوربرد شهاب 5 یکی از موشک های بسیار پیشرفته با برد حداکثری می باشد که اطلاعات کمی درباره این موشک منتشر شده است.

بالستیک دوربرد شهاب 4

موشک شهاب ۴ با برد بیش از 3000 کیلومتر، یک موشک ساخت ایران است که در برنامه موشک‌های بالستیک دوربرد ایران قرار دارد. این موشک نخستین موشک ایرانی است که برای حمل ماهواره و قرار دادن آن در مدار طراحی شده‌است. تغییرات روی موشک شهاب ۴ منجر به ساخت موشک فضایی ایرانی که کاوشگر ۱ نام دارد، شده است

بالستیک میان برد شهاب 3

شهاب ۳ یکی از بهترین موشک های بالستیک میان‌برد با سوخت مایع است. موشک شهاب 3 اولین موشک بالستیک میان برد ایران است. مدل اول این موشک که با نام شهاب - آ3 شناخته می شود بردی برابر 1300 کیلومتر را داراست. مدل بعدی این موشک که با نام شهاب - ب3 شناخته می شود از کلاهکی سنگین تر بهره می گیرد و توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 2000 کیلومتری را دارد. نوع آخر این موشک شهاب - دی 3 نامیده می شود که بردی بین 2200 تا 3000 کیلومتر دارد.

فاتح 110:قابلیت تغییر جهت در طول مسیر

موشک Fateh-110 یا NP-110 یک موشک بالستیک استراتژیک با برد کوتاه است.این موشک از یک موتور تک مرحله ای که با سوخت جامد کار می کند بهره می برد,فاتح 110 موشکی سطح به سطح است که با استفاده از سوخت جامد توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 200 کیلومتری را داراست.فاتح 110 یکی از طرحهایی است که در صنایع هوا و فضای ایران برای ساخت موشک های سوخت جامد و مایع دنبال میشود.

افزایش برد، افزایش دقت و کاهش زمان مورد نیاز برای استقرار و پرتاب و سهولت در نحوه انبارداری در مناطق مختلف آب و هوایی از ویژگی‌های موشک فاتح ۱۱۰ است.

در سال ۸۹ نسخه‌ی بعدی این موشک آزمایش شد. این نسخه که به نسل سوم فاتح ۱۱۰ معروف است دارای برد ۳۰۰ کیلومتر، دقت بیشتر و توانایی نگهداری در مناطق مختلف ایران بود.

ابعاد موشک فاتح ۱۱۰ با موشک زال ۲ یکی است. اما علاوه بر ۴ بالک ثابت زال، ۴ بالک مثلثی شکل ثابت در انتهای موشک و ۴ بالک متحرک در سر آن دارد که مسئولیت تغییر جهت و هدایت موشک را بر عهده دارند.

نسخه‌های موشک فاتح110 عبارتند از فاتح 110 نسل 1 با برد 200 کیلومتر،فاتح110 نسل 2 با برد 250 کیلومتر،فاتح 110نسل 3 با برد 300 کیلومتر و فاتح110نسل4 با برد بیش از 300 و قابلیت نقطه زنی.

تفاوت سوخت جامد با سوخت مایع

سوخت مایع برای موشک‌های طراحی‌شده باید در مخازنی تا دمای منفی 252 سانتی‌گراد نگهداری می‌شد و بارگذاری آن در موشک‌ها باید تا یک ساعت پیش از پرتاب و با پمپ‌های بسیار قوی صورت می‌گرفت شیمیدانان به‌تدریج سعی کردند تا به سوخت‌هایی جدید از نوع مایع دست یابند تا هم ذخیره‌سازی آنها امن‌تر و راحت‌تر باشد و در کنار این مزایا زمان بارگذاری آن هم به یک دقیقه برسد.

اما از آنجا که نگهداری سوخت‌های مایع حتی در مکان‌های امن نیز ذاتاً خطرناک و سرعت در بارگذاری موشک‌ها با امنیت بالا بسیار حائز اهمیت است، دانشمندان صنعت سوخت درصدد برآمدند تا نسل سوم سوخت‌ها را با نام "سوخت جامد" طراحی کنند.

سوخت‌های جامد دارای مزایای قابل توجهی هستند که نحوه ساخت راحت‌تر و ذخیره‌سازی ایمن‌تر از مهمترین آنهاست اما وزن کمتر این سوخت‌ها نسبت به نوع مایع آن به‌دلیل عدم کاربرد پمپ‌های پیچیده سنگین باعث می‌شود تا بتوان از این نوع سوخت در موشک‌هایی برای برد بالا و وزن کلاهک سنگین استفاده کرد.

البته به‌کارگیری موشک‌هایی با سوخت جامد آن‌چنان بی‌خطر و بی‌عیب نیست؛ در حالی که در پیشرانه‌هایی با سوخت مایع می‌توان نیروی رانش موتور را کنترل و تنظیم کرد اما این قابلیت در موتور موشک‌هایی با سوخت جامد امکان‌پذیر نیست.

از دیگر معایب به‌کارگیری سوخت جامد ایجاد موج شوکی یا احتمال تغییر سرعت ناگهانی در موشک است که روی سیستم و سامانه‌های هدایت و کنترل تأثیر منفی می‌گذارد و در نتیجه موجب بی‌دقتی در اصابت به هدف می‌شود.

قدر: سریعترین در دنیا

موشک قدر 110 یکی دیگر از موشک‌های ایران است که از لحاظ سرعت جز سریع‌ترین موشک‌های دنیاست و قادر است بر تمام رادارها و موشک‌های ضد موشک فائق آید. در نتیجه هر چقدر قدرت سامانه دفاعی ضد موشک دشمن قوی باشد، این موشک به هدف اصابت می‌کند. برخی منابع به برد 2500 تا 3000 کیلومتری این موشک اشاره کرده‌اند با این تفاسیر این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد آسیا را در تیررس توان موشکی ایران قرار می‌دهد.

قدر-110 بهبود یافته موشک معروف ایرانی شهاب 3 است.این موشک بر خلاف شهاب 3 از موتوری 2 مرحله ای بهره می جوید که توانایی رسیدن به بردی 2500 تا 3000 کیلومتر را برای آن فراهم می اورد.اعتقاد بر این است که موتور اول این موشک سوخت مایع و موتور دوم این موشک از سوخت جامد بهره می برد.

ایران در سال 2005 میلادی طراحی موتور جدیدی با سوخت جامد را به پایان رساند و بنابر منابع نا معتبر احتمالا از این موتور در طراحی گروهی از موشک ها از جمله Ghadr-110,Ghadr-110A,Ghadr-101 مورد استفاده قرار گرفته است.

البته برخی از وجود دو نسخه از موشک قدر نام برده اند که نسخه دوم ان با نام Ghadr-110 A نامگذاری شده و از موتوری سه مرحله ای سود می برد.از دیگر تفاوت های این نسخه و نسخه Aاین موشک می توان به طول 19 الی 20 متری این موشک نسبت به طول 17.5 متری نوع اول اشاره کرد.

منابع غربی طبق ت خود موشک قدر را به یک موشک چینی با نام M-18 ارتباط داده و قدر-110 را نوع ارتقا داده شده این موشک چینی معرفی کرده و اعلام داشته موشک های شاهین پاکستان هم در زمره این گروه از موشک ها قرار می گیرند.

موشک قدر-110 قابلیت مانور بهتری را نسبت به شهاب 3 دارا می باشد و زمان آماده سازی آن برای شلیک نسبت به نسخه های اولیه شهاب 3 پایین تر بوده و در حدود 30 دقیقه می باشد در حالی که در نسخه های اولیه شهاب این زمان بالغ بر چندین ساعت بود. کلاهک جنگی این موشک ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیک می‌شود.

بسیاری از منابع غربی این ساخت این موشک را تلاش مخفیانه ایران برای تولید شهاب 4 و دستیابی به موشک هایی با برد بلندتر عنوان ساختند اما ایران این اطلاعات را بارها تکذیب و عنوان کرده است که برنامه ای برای تولید موشک هایی با برد بیشتر از 2000 کیلومتر را ندارد.

این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد آسیا را در تیررس توان موشکی ایران قرار می دهد که با تلاش متخصصین داخلی و در صنایع موشکی شهید همت طراحی و تولید شده است.

قیام ؛بالستیک بدون بال

این موشک همزمان با راه اندازی نیروگاه بوشهر آزمایش شد"قیام-1" موشکی با سوخت مایع است که از قابلیت جابجایی و متحرک بودن بهره مند است.
موشک بالستیک "قیام" قابلیت پرتاب از انواع لانچرهای خاص را دارا بوده و سرعت آماده سازی آن به حداقل رسیده است.

علاوه بر ویژگی‌های متنوع رادارگریزی در "قیام" ، ویژگی‌های دیگری مثل جنس و مواد این موشک را با سایرموشک ها متفاوت کرده است.

از ویژگی‌های بارز موشک"قیام" این است که احتمال ردیابی، شناسایی و مورد اصابت قرار گرفتن آن توسط سیستم های ضد موشک(مانند پاتریوت، ارو و .) به علت سرعت بالا هنگام پرتاب، چرخشی شدن، استفاده از آلیاژ خاص و جذاب امواج رادار و به احتمال زیاد استفاده از کلاهک 3 تکه MIRV به شدت کاهش یافته است.

یکی از مهمترین ویژگی‌های این موشک زمین به زمین، عدم وجود بالک است که از لحاظ فنی، نداشتن بالک برای یک موشک بلند برد بسیار قابل توجه و حائز اهمیت است به طوری که در دنیا کشوری که توانایی طراحی و ساخت موشکی بدون بالک با برد بالای هزار کیلومتر را دارا باشد، در زمره کشورهای دارای تکنولوژی بسیار بالا قرار می گیرد. این ویژگی همچنین علاوه بر افزایش سرعت، قابلیت پرتاب موشک از انواع لانچرهای خاص (پرتابگر ها) را به آن می‌دهد.

در فناوری موشک، بالک به عنوان عامل اصلی تعادل در هدایت مسیر است و معمولا پرتاب موفقیت آمیز موشک بدون بالک به سختی صورت می گیرد بنابراین نداشتن بالک در موشک "قیام" ، پیشرفت شگرف جمهوری اسلامی ایران در زمینه سیستم های هدایتی موشک را نوید می دهد.

بارزترین ویژگی موشک قیام که بیشتر مورد توجه قرار گرفته است نداشتن بالک است که قابلیت پرتاب از سیلو های مخصوص، پرتاب از پرتابگر، پرتاب از زیر دریایی و . را به این موشک می بخشد.
برد قیام 800 کیلومتر بوده و کلاهکی به جرم 746 کیلوگرم را حمل می کند در حالیکه نکته قابل توجه در این موشک این است که با توجه به فناوری در موشک برای تامین 300 کیلومتر برد اضافه نسبت به شهاب-2 لازم است که حدود 1500 کیلوگرم از جرم ساختار موشک کاسته شده و همین میزان سوخت به آن تزریق شود.

بالستیک میان برد عاشورا

عاشورا با برد 2500 کیلومتر، تاج صنعت موشک ایران لقب گرفته است. زمانی که جمهوری اسلامی ایران، آزمایش موفقیت آمیز موشک عاشورا» را اعلام کرد، واشنگتن و تل آویو در واکنشی به این موشک اعلام کردند موشک جدید ایران از لحاظ تکنولوژی قادر است به هر هدف آمریکایی در شرق اروپا و هر هدف صهیونیستی برخورد کند و در محل برخورد ویرانی گسترده‌ای را ایجاد کند.

این موشک بالستیک میان برد دو مرحله‌ای، به جای فناوری سوخت مایع استفاده شده در موشک شهاب از موتورهای راکت سوخت جامد بهره می‌گیرد که به طور چشمگیری زمان راه اندازی و استقرار موشک را کاهش می‌دهد و از این رو، باعث کاهش مقدار زمان هشدار برای دشمن و افزایش دقت موشک می‌گردد.

حوت: سریعترین اژدر رادار گریز دنیا

موشک ایرانی حوت» یکی از سریع ترین موشک های رادارگریز آبی جهان است که معادل 100 متر در ثانیه سرعت دارد که حدود 3 برابر بیشتر از آن موشکی سرعت دارد که آمریکایی ها از داشتن آن به خود می بالند. فناوری ساخت چنین موشکی فقط در اختیار ایران و روسیه (موشک اشکوال) است و به حتم در صورت پرتاب 2 عدد از این موشک ها ناوهای آمریکایی حاضر در خلیج فارس بدون داشتن راه فراری ضربه ای سخت و مهلک متحمل خواهند شد. موشک انداز های این موشک ترسناک کاملاً رادار گریز بوده و از دید رادارهای دشمن مخفی می مانند.

همچنین "حوت" علاوه بر پرسرعت و ترسناک بودن توانسته این ویژگی را داشته باشد که با بهینه سازی مناسب دقیقتر از موشک مشابه روسی به هدف مورد نظر اثابت میکند.

موشک انداز های این موشک کاملا رادار گریز بوده و از دید رادارهای دشمن مخفی می مانند .

در سال 1385 و در رزمایش پیامبر اعظم (ص )3 با آزمایش " حوت " حیرت بیش از بیش جامعه جهانی از قدرت بلامنازع این موشک رقم خورد .

این موشک قابلیت پرتاب از روی شناور و یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد و با سرعت حدود 50 نات (93 کیلومتر بر ساعت) کپسول پرتاب خود را ترک می کند و با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن کرده و به سمت هدف راهی می شود.

موشک فجر

راکت فجر 5 با کالیبر 333 میلی متر ساخت ایران بوده و دارای برد اعلام شده 75 کیلومتر( برخی از کارشناسان نظامی برد واقعی این راکت را بیش از این می دانند که احتمالا بدلایل امنیتی این مقدار ذکر شده) می باشد.

این راکت می تواند سر جنگی 175 کیلوگرمی که شامل 90 کیلوگرم مواد منفجره شدید الانفجار ( HE ) می باشد را حمل نماید. قابل به ذکر است که میزان مواد منفجره قابل حمل توسط این راکت کمی از بمب سقوط آزاد MK-82 هم بیشتر است!! و از این رو قدرت قابل ملاحظه ای را برای هر تیر از این راکت فراهم می آورد.

این راکت از روی خودرو بنز با لانچر 4 تایی شلیک می شود. وزن هر یک از راکتها در لحظه پرتاب برابر 915 کیلوگرم می باشد. از زمان پر کردن مجدد آن اطلاع دقیقی در دست نیست. اپراتور سیستم می تواند توسط دستگاه کنترل از راه دور اقدام به شلیک راکتها نماید. راکتها می توانند بصورت یکی یکی یا در بازه های زمانی 4 و 8 ثانیه ای شلیک شوند( یعنی هر 4 ثانیه یک راکت یا هر 8 ثانیه یک راکت). لانچر راکت تا زاویه 57 درجه به بالا و 45 درجه به طرفین می تواند حرکت کند.

این راکت از سوخت 2 پایه ( نیترو گلیسیرین+ نیترو سلولوز) استفاده می کند که علی رغم اینکه دارای تراست و ضربه ویژه کمتر نسبت به سوختهای مرکب می باشد اما ویژگی منحصر به فردی به این راکت عظیم الجثه میدهد و آن این است که موتور دارای سوزش بدون دود بوده و حتی در لحظه شلیک نیز تشخیص مکان لانچر آن با سیستم های اپتیکی طیف مریی به سادگی امکان پذیر نیست.

موشک صیاد

سامانه پدافندی صیاد» یکی دیگر از تلاش های کارشناسان و دانشمندان دفاعی و صنایع موشکی جمهوری اسلامی ایران برای ارتقاء توان پدافندی کشور در ارتفاع متوسط و بالا به شمار می رود. این سامانه شامل موشک های 2 مرحله ای بوده که قابلیت استفاده بر ضد انواع هواگردها از جمله هواپیماهای بمب افکن را دارد.سامانه موشکی ضد هوایی صیاد 1» که پیش از این و چند سال قبل مورد رونمایی قرار گرفته و به تولید انبوه رسیده است،

پدافند موشکی صیاد 1 با سر جنگی 200 کیلویی، با سرعت 1200 متر بر ثانیه، به سمت هدف حرکت کرده و می تواند مکمل خوبی برای دیگر سیستم های پدافندی ایران همچون تور ام 1، هاگ، اس 200 و اف ام 80 باشد.نمونه دیگری از این موشک با نام صیاد 1-آ» نیز ساخته شده است که به جای هدایت راداری از هدایت آشیانه یاب برخوردار بوده و برد آن بالغ بر 60 کیلومتر است. موشک صیاد 1 آ دارای هدایت مادون قرمز ، توانایی مانور 12 جی و البته برد 60 کیلومتر است.

این موشک دارای موتور سوخت جامد، با سیستم هدایت ترکیبی و قابلیت‌های عملیاتی بالاست.

وزیر دفاع کشورمان گفته است: موشک صیاد 2 یک موشک پدافند هوایی برد متوسط و ارتفاع بلند است که بر اساس فناوری‌های روز دنیا طراحی شده و قادر است انواع بالگردها، هواپیماهای بدون سرنشین و اهداف با سطح مقطع راداری کوچک و دارای سرعت و مانور بالا را در محدوده عملیاتی خود منهدم کند.

سردار دهقان، قابلیت بالای ضد جنگ الکترونیک و ردیابی خودکار و مستقل را از دیگر ویژگی‌های این موشک پدافندی عنوان کرده است.

موشک پدافند هوایی صیاد 2 به عنوان نسل دوم از موشک صیاد، یکی از جدیدترین سامانه های ضد هوایی فوق مدرن ایران است که دارای موتور سوخت جامد، با سیستم هدایت ترکیبی و قابلیت‌های عملیاتی بالاست. موشک صیاد 2 با سر جنگی 200 کیلوگرمی و سرعت بیش از 1200 متر در ثانیه در واقع یک موشک پدافند هوایی برد متوسط و ارتفاع بلند است که بر اساس فناوری‌های روز دنیا طراحی شده و قادر است انواع بالگردها، هواپیماهای بدون سرنشین و اهداف با سطح مقطع راداری کوچک و دارای سرعت و مانور بالا را در کمترین زمان ممکن به صورت برق اسا در محدوده عملیاتی خود منهدم کند. قابلیت بالای ضد جنگ الکترونیک و ردیابی خودکار و مستقل از دیگر ویژگی‌های این موشک پدافندی عنوان کرد.

توفان

نمونه های بومی از موشک های ضد زره در دسترس،که نمونه بومی آن توفان» نامیده شد از جمله ویژگیهای توفان باید به سرجنگی 3.6 کیلوگرمی، جرم 18.5 کیلوگرم، میزان نفوذ 550 میلیمتر و برد 70 تا 3850 متر و سرعت بیشینه 310 متر بر ثانیه ای آن اشاره کرد. روش هدایت، پرتابگر و شکل ظاهری توفان صرف نظر از تفاوتهای اندک در ابعاد، مشابه موشک تاو است.

با توجه به استفاده تانک های جدید از زره های واکنشی(ERA)،‌ نسل دوم توفان، با سرجنگی دو مرحله ای ساخته شد. توفان-2 به دلیل بهره گیری از یک میله نفوذگر، 145 سانتیمتر طول دارد. جرم آن 19.1 کیلوگرم، جرم سرجنگی 4.1 کیلوگرم، و میزان نفوذ آن 760 میلیمتر است که 38.2٪ درصد رشد را نشان می دهد. سایر مشخصات این نمونه مانند نسل اول است. خصوصاً احتمال اصابت هر دو نسل توفان، 95 درصد عنوان شده است. این موشک ها قابلیت بکارگیری در شب را با برد کمتر دارند.

پس از ساخت نسل های 3 و 4 توفان که ظاهراً به تولید انبوه نرسیدند، موشک توفان-5 به عنوان توسعه یافته ترین نمونه این خانواده طراحی و ساخته شد که تصاویر آن نشان دهنده تفاوت های محسوسی حتی نسبت به آخرین نمونه های خارجی تاو است. این موشک بر خلاف نسل های قبلی از روش هدایت پیشرفته با استفاده از پرتو لیزر برخوردار است که ضمن حفظ آن از آسیب پذیری در برابر جنگ الکترونیک دشمن، دقت بسیار بالایی نیز به آن می دهد. این موشک دارای سر جنگی دو مرحله و یک میله نفوذگر جمع شونده جدید نیز هست. میزان نفوذ این موشک در زره بیش از نسل های قبلی عنوان شده است.

موشک نصر

این موشک در کلاس موشک های کوتاه برد است که در حال حاضر قابلیت شلیک از ساحل و انواع شناورها را دارد و در آینده ای نزدیک امکان شلیک از بالگرد و زیردریایی نیز به قابلیت های تاکتیکی آن اضافه می شودهمینطور قادر است تا اهداف 3 هزار تنی را منهدم کند.

موشک "نصر یک " قابلیت پرواز در ارتفاعی خاص را دارد و با پروازی هوشمند و پایدار به طرف هدف حرکت کروز ضدکشتی است نصر که از کروزهای مادون صوت محسوب می‌شود.

با توجه به اینکه سرعت کروز نصر 0.8 تا 0.9 ماخ است، می‌توان با یک محاسبه ساده دریافت که این کروز ضدکشتی با سرعتی معادل 270 تا 300 متر بر ثانیه به‌سمت هدف خود در ارتفاع پایین حرکت می‌کند

این موشک حدود 30 درصد از بدنه‌اش را بال‌ها و بالک‌ها تشکیل داده‌اند و جز کمک‌های کنترل کروز موشک به شمار می‌روند.

طول باله بزرگ این موشک کروز که در میانه طول موشک و روی مرکز جرم موشک واقع شده، 0.9 متر است و موجب می‌شود موشک تعادل دینامیکی خود را زمان حرکت به‌خوبی حفظ کند؛ همچنین سبب افزایش پایداری نصر پیش از برخورد به هدف می‌شود.

کروز نصر که به‌لحاظ ظاهری نسبت به قادر و نور چندان هم بی‌شباهت نیست، دارای وزنی معادل 350 کیلوگرم است.

و این وزن در طول 3.5متری و قطر حدود 30سانتی‌متری موشک توزیع شده است.

از نکات برجسته این موشک کروز قابلیت پرتاب از سکوهای مختلف و از تجهیزات نظامی گوناگون است که قابلیت مقابله راهبردی جمهوری اسلامی ایران در برابر شناورهای دشمن را افزایش می‌دهد.

عصر 67

موشک لیزری عصر67 با سر جنگی 500 پوندی از نوع موشکهای نیمه فعال بوده که با استفاده از پاد لیزری در مرحله پرتاب با دریافت اشعه لیزر به سمت هدف هدایت میشود.

این موشک به دلیل داشتن سرجنگی بسیار قدرتمند،فیوز تاخیری،دقت هدایت و نقطه زنی میتواند برای مواضع مستحکم (بتن مسلح) و استراتژیک دشمن مورد استفاده قرار گیرد.

با توجه به عدم وجود نمونه های مشابه بهره گیری از این موشک ضمن بالابردن قدرت تدافعی و تهاجمی جنگنده بمب افکن ها موجب افزاریش توان عملیاتی نیرو در مقابل حملات لیزری میگردد.

زوبین

زوبین به معنی پیکان یا گرز،موشک هوا به زمینی است که از هدایت تلویزیونی استفاده نموده و جزو سلاح های هوشنمد با دقت نقطه زنی است.

این سلاح دورزن بنا به ضرورت های جنگی در طول هشت سال دفاع مقدس علیه ارتش بعث عراق طراحی و ساخته شده و با علامت AGM-20/379 نشان داده می شود.

در حال حاضر زوبین بهسازی و ارتقا یافته است.AGM-379 جزو مهمات با هدایت دقیق(Precision Guided Munition- PGM) محسوب و در حال حاضر در نیروی هوایی به کار گرفته می شود.پیشران این موشک را یک راکت با سوخت جامد و سرجنگی آن را یک بمب نفوذی در کلاس وزنی و عملکردی M-116 حاوی خرج انفجاری شدید(HE) تشکیل داده است.

حسگر موشک را یک دوربین تلوزیونی که با خلبان خودکار موشک در ارتباط است،تشکیل می دهد.دوربین توسط دو موتور در سمت و ارتفاع در حرکت بوده و زاویه دید IL5 درجه را برای موشک تامین می نماید. این موشک در اختیار نیروی هوایی بوده و از صدور ان اطلاعی در دست نمی باشد.

مشخصات فنی طول موشک زوبین 3.18 متر همچنین قطر 40.6 سانتی متر و پهنای بال 1.228متر و سر جنگی 340 کیلوگرمی با وزن 560 کیلوگرمی و برد 20 کیلومتری از ویژگیهای این موشک است.

موشک خرمشهر؛ قیام فناورانه و جسورانه ایرانی

حال موشک خرمشهر که اخباری از آزمایش آن در سال گذشته، در برخی رسانه های غیررسمی منتشر شده بود با قطر بیشتر که در حدود ۱.۵ متر یا بیشتر قابل تخمین است و طولی در حد موشک شهاب-۳ یعنی در حدود ۱۵ متر در رژه روز جمعه ۳۱ شهریورما سال ۱۳۹۶ نمایش داده شده است. بنا بر اخبار اعلام شده این موشک به برد ۲۰۰۰ کیلومتر رسیده و قابلیت حمل کلاهک منفرد یا چندگانه تا ۱۸۰۰ کیلوگرم را دارد. هنوز اعلام نشده این موشک از نوع سوخت جامد یا مایع است اما در هر صورت با توجه به قطر بالاتر این موشک، یک طراحی کاملاً جدید ولی بر اساس تجربیات موفق گذشته به انجام رسیده است.

کلاهکی که در موشک خرمشهر مشاهده می شود از نوع مخروطی ساده با یک نوک غیر تیز با انحنای کم برای کاهش اثرات مخرب حرارت در سرعت های پروازی بالا و هایپرسونیک است اما می توان انتظار داشت کلاهک های دیگری که در موشک هایی مانند سجیل و قدر از نوع سه مخروطی نصب شده برای موشک خرمشهر نیز طراحی شود. بر اساس شکل ظاهری کلاهک خرمشهر در ناحیه دماغه، می توان سرعت این موشک را بیش از ۱۵ ماخ تخمین زد.

موشک خرمشهر با توجه به ساختار خود و عدم نیاز به بالک و طول کمتر نسبت به موشک های قدر و سجیل  و عماد، کاندیدای اول بکارگیری در یک پرتابگر زیرسطحی در آینده است. این موشک نیز مانند قیام، در مرحله روشن بودن پیشران، تنها با اتکا به سامانه کنترل بردار رانش» هدایت می شود. کلاهک جداشونده آن نیز می تواند با اتکا به تجربه موشک عماد که دارای خطای چند متر در برد ۲۰۰۰ کیلومتری است با قابلیت هدایت تا انتهای مسیر طراحی شود هر چند که تجهیزات کنترل آیرودینامیکی روی کلاهک نمونه رونمایی شده خرمشهر دیده نمی شود.

تقسیم بندی نمونه موشکهای ساخت کشور

موشک های بالستیک دوربرد = شهاب ۴، شهاب ۵، شهاب 6، سجیل، ماهواره بر سفیر و پروژه کوثر

موشک های بالستیک میان برد = شهاب 3، فجر 3، عاشورا و قدر 110

موشک های بالستیک کوتاه برد = شهاب 1، شهاب 2 و فاتح 110

موشک بالستیک ضد کشتی = خلیج فارس

راکت های توپخانه ای = صمید، تندر 69، زاال 1، زال 2 و زال 3

موشک های زمین به هوا = محراب، شاهین، میثاق 1، میثاق 2، صیاد 1، شهاب ثاقب و مرصاد

موشک ضد هلی کوپتر = قائم

موشک های ضد تانک هدایت شونده = صاعقه، رعد، توفان، توفان 2، توفان 5، توسن و دهلاویه

موشک های ضد کشتی = نور، کوثر، قادر و ظفر
موشک کروز = نصر 1 و مسکات (در حال توسعه)

موشک بدون بال = قیام

موشک های هوا به زمین = شفق، شاهین 3، ستار و عصر 67

موشک های هوا به هوا = فاطر و سجیل

اژدرها = ه، یاسین و حوت

کاتیوشا = آرش، فجر 3، فجر 5، فلق 1، فلق 2، عقاب و حاسب

۲۵ ارتش قدرتمند جهان + جایگاه ایران، عربستان و اسرائیل

اقتصاد نیوز:مقایسه قدرت نظامی کشورها کار بسیار ساده ای نیست اما مجله Global Firepower هر ساله با تمرکز بر روی ۵۵ فاکتور نمره ای به نزدیک به ۱۴۰ کشور در زمینه قدرت نظامی داده و سپس آن ها را رده بندی می نماید.

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از روزیاتو، امسال نیز این مجله ۱۳۷ کشور  جهان را از لحاظ قدرت نظامی رده بندی کرده و کشور مولداوی را نیز به این فهرست اضافه کرده است. در این رده بندی تنوع سلاح های هر کشور نیز لحاظ شده و توجه ویژه ای به تعداد پرسنل فعال نظامی در هر کشور شده است. جغرافیا، ظرفیت لجستیکی، منابع طبیعی موجود و شرایط صنعت محلی نیز به عنوان فاکتورهایی مهم در رده بندی ارتش های جهان مورد توجه بوده اند. کشورهای شناخته شده دارای قدرت هسته ای نیز اگر چه جزو قدرتمندترین کشورهای جهان از لحاظ نظامی هستند اما استعداد زرادخانه هسته ای آن ها در این رده بندی داخل نشده است.

مقایسه قدرت نظامی کشورها کار بسیار ساده ای نیست اما مجله Global Firepower هر ساله با تمرکز بر روی 55 فاکتور نمره ای به نزدیک به 140 کشور در زمینه قدرت نظامی داده و سپس آن ها را رده بندی می نماید. 

کشورهایی که به دریا راه ندارند نیز به خاطر نداشتن نیروی دریایی در این رتبه بندی جایگاهی ندارند اما کشورهایی که نیروی دریایی داشته اما تنوعی در ناوگان های دریایی شان دیده نمی شود نمره منفی دریافت کرده اند. کشورهای اروپایی به خاطر اتحادشان در قابل ناتو جایگاه بهتری یافته اند زیرا در عمل منابع تسلیحاتی خود را به اشتراک می گذارند اما به طور کلی شرایط کنونی رهبری ی و نظامی کشورها ملاک قرار داده نشده هر چند به سلامت مالی و ثبات اقتصادی این کشورها اهمیت داده شده است. بالاترین نمره در این رتبه بندی عدد ۰٫۰۰۰۰ بوده که البته هیچ کشوری آن را بدست نیاورده است. هر چه ارتشی در جهان نمره ای نزدیک به این عدد بدست آورده باشد از لحاظ قدرت نظامی در جایگاه بالاتری قرار گرفته است. بر اساس این معیارها در ادامه این مطلب شما را با ۲۵ ارتش قدرتمند جهان آشنا خواهیم کرد.

۲۵- عربستان سعودی

امتیاز: ۰٫۴۲۶۸

جمعیت: ۳۳٫۰۹۱٫۱۱۳ نفر

پرسنل نظامی: ۲۳۰٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۸۴۸ فروند ؛ رتبه ۱۲ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد هواپیما: ۲۴۴ فروند؛ رتبه ۱۲ جهانی

تعداد تانک: ۱٫۰۶۲ دستگاه؛ رتبه ۲۴ جهانی

استعداد دریایی: ۵۵ فروند

بودجه نظامی: ۷۰ میلیارد دلار

۲۴- لهستان

امتیاز: ۰٫۴۰۵۹ (عضو ناتو)

جمعیت: ۳۸٫۴۲۰٫۶۸۷ نفر

پرسنل نظامی: ۱۰۵٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۴۶۹ فروند ؛ رتبه ۲۷ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۹۳ فروند؛ رتبه ۲۶ جهانی

تعداد تانک: ۱٫۱۰۰ دستگاه؛ رتبه ۲۳ جهانی

استعداد دریایی: ۸۳ فروند

بودجه نظامی: ۹٫۳۶ میلیارد دلار

۲۳- ویتنام

امتیاز: ۰٫۳۹۸۸

جمعیت: ۹۷٫۰۴۰٫۳۳۴ نفر

پرسنل نظامی: ۵٫۴۸۲٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۳۱۸ فروند ؛ رتبه ۳۳ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱۰۸ فروند؛ رتبه ۲۱ جهانی

تعداد تانک: ۲٫۵۷۵ دستگاه؛ رتبه ۲۸ جهانی

استعداد دریایی: ۶۵ فروند

بودجه نظامی: ۳٫۳۶۵ میلیارد دلار

۲۲- تایوان

امتیاز: ۰٫۳۹۵۶

جمعیت: ۲۳٫۵۴۵٫۹۶۳ نفر

پرسنل نظامی: ۱٫۸۹۰٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۸۳۷ فروند ؛ رتبه ۱۳ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۸۶ فروند؛ رتبه ۹ جهانی

تعداد تانک: ۱٫۸۸۵ دستگاه؛ رتبه ۱۷ جهانی

استعداد دریایی: ۸۷ فروند

بودجه نظامی: ۱۰٫۷۲۵ میلیارد دلار

۲۱- کانادا

امتیاز: ۰٫۳۹۴۱ (عضو ناتو)

جمعیت: ۳۵٫۸۸۱٫۶۵۹ نفر

پرسنل نظامی: ۹۴٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۳۸۴ فروند ؛ رتبه ۳۱ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۵۳ فروند؛ رتبه ۳۸ جهانی

تعداد تانک: ۸۰ دستگاه؛ رتبه ۷۹ جهانی

استعداد دریایی: ۶۳ فروند

بودجه نظامی: ۲۱٫۲ میلیارد دلار

۲۰- اسپانیا

امتیاز: ۰٫۳۹۲۱ (عضو ناتو)

جمعیت: ۴۹٫۳۳۱٫۰۷۶ نفر

پرسنل نظامی: ۱۳۹٫۵۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۵۲۲ فروند ؛ رتبه ۲۳ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱۳۶ فروند؛ رتبه ۱۸ جهانی

تعداد تانک: ۳۲۷ دستگاه؛ رتبه ۵۱ جهانی

استعداد دریایی: ۴۶ فروند؛ ۱ فروند ناو

بودجه نظامی: ۱۱٫۶ میلیارد دلار

۱۹- استرالیا

امتیاز: ۰٫۳۲۷۷

جمعیت: ۲۳٫۴۷۰٫۱۴۵ نفر

پرسنل نظامی: ۷۹٫۷۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۴۶۷ فروند ؛ رتبه ۲۸ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۷۸ فروند؛ رتبه ۲۷ جهانی

تعداد تانک: ۶۶ دستگاه؛ رتبه ۸۶ جهانی

استعداد دریایی: ۴۷ فروند؛ ۲ فروند ناو

بودجه نظامی: ۲۶٫۳ میلیارد دلار

۱۸- کره شمالی

امتیاز: ۰٫۳۲۷۴

جمعیت: ۲۵٫۳۸۱٫۰۸۵ نفر

پرسنل نظامی: ۷٫۵۸۰٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۹۴۹ فروند ؛ رتبه ۱۱ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۴۵۸ فروند؛ رتبه ۵ جهانی

تعداد تانک: ۶٫۰۷۵ دستگاه؛ رتبه ۴ جهانی

استعداد دریایی: ۹۶۷ فروند

بودجه نظامی: ۷٫۵ میلیارد دلار

۱۷- اسرائیل

امتیاز: ۰٫۲۹۶۴

جمعیت: ۸٫۴۲۴٫۹۰۴ نفر

پرسنل نظامی: ۶۱۵٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۵۹۵ فروند ؛ رتبه ۱۸ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۵۳ فروند؛ رتبه ۱۱جهانی

تعداد تانک: ۲٫۷۶۰ دستگاه؛ رتبه ۸ جهانی

استعداد دریایی: ۶۵ فروند

بودجه نظامی: ۱۹٫۶ میلیارد دلار

۱۶- اندونزی

امتیاز: ۰٫۲۸۰۴

جمعیت: ۲۶۲٫۷۸۷٫۴۰۳ نفر

پرسنل نظامی: ۸۰۰٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۴۵۱ فروند ؛ رتبه ۳۰ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۴۱ فروند؛ رتبه ۴۳ جهانی

تعداد تانک: ۳۱۵ دستگاه؛ رتبه ۵۲ جهانی

استعداد دریایی: ۲۲۱ فروند

بودجه نظامی: ۶٫۹ میلیارد دلار

۱۵- پاکستان

امتیاز: ۰٫۲۷۹۸

جمعیت: ۲۰۷٫۸۶۲٫۵۱۸ نفر

پرسنل نظامی: ۱٫۲۰۴٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۳۴۲ فروند ؛ رتبه ۷ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۳۴۸ فروند؛ رتبه ۷ جهانی

تعداد تانک: ۲٫۲۰۰ دستگاه؛ رتبه ۱۳ جهانی

استعداد دریایی: ۱۹۷ فروند

بودجه نظامی: ۷ میلیارد دلار

۱۴- ایران

امتیاز: ۰٫۲۶۰۶

جمعیت: ۸۳٫۰۲۴٫۷۴۵ نفر

پرسنل نظامی: ۸۷۳٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۵۰۹ فروند ؛ رتبه ۲۴ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱۴۲ فروند؛ رتبه ۱۷ جهانی

تعداد تانک: ۱٫۶۳۴ دستگاه؛ رتبه ۱۸ جهانی

استعداد دریایی: ۳۹۸ فروند

بودجه نظامی: ۶٫۳ میلیارد دلار

۱۳- برزیل

امتیاز: ۰٫۲۴۸۷

جمعیت: ۲۰۸٫۸۴۶٫۸۹۲ نفر

پرسنل نظامی: ۱٫۶۷۴٫۵۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۷۰۶ فروند ؛ رتبه ۱۶ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۴۳ فروند؛ رتبه ۴۲ جهانی

تعداد تانک: ۴۳۷ دستگاه؛ رتبه ۴۰ جهانی

قدرت دریایی: ۱۱۰ فروند

بودجه نظامی: ۲۹٫۳ میلیارد دلار

۱۲- مصر

امتیاز: ۰٫۲۲۸۳

جمعیت: ۹۹٫۴۱۳٫۳۱۷ نفر

پرسنل نظامی: ۹۲۰٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۰۹۲ فروند ؛ رتبه ۹ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۱۱ فروند؛ رتبه ۱۳ جهانی

تعداد تانک: ۲٫۱۶۰ دستگاه؛ رتبه ۱۴ جهانی

قدرت دریایی: ۳۱۹ فروند؛ ۲ فروند ناو

بودجه نظامی: ۴٫۴ میلیارد دلار

۱۱- ایتالیا

امتیاز: ۰٫۲۲۷۷ (عضو ناتو)

جمعیت: ۶۲٫۲۴۶٫۶۷۴ نفر

پرسنل نظامی: ۳۵۷٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۸۳۱ فروند ؛ رتبه ۱۴ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۹۴ فروند؛ رتبه ۲۵ جهانی

تعداد تانک: ۲۰۰ دستگاه؛ رتبه ۶۰ جهانی

استعداد دریایی: ۱۳۷ فروند؛ ۵ فروند ناو

بودجه نظامی: ۲۹٫۲ میلیارد دلار

۱۰- آلمان

امتیاز: ۰٫۲۰۹۷ (عضو ناتو)

جمعیت: ۸۰٫۴۵۷٫۷۳۷ نفر

پرسنل نظامی: ۲۰۸٫۶۴۱ نفر

قدرت هوایی: ۶۱۳ فروند ؛ رتبه ۱۷ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱۲۲ فروند؛ رتبه ۲۰ جهانی

تعداد تانک: ۹۰۰ دستگاه؛ رتبه ۲۶ جهانی

قدرت دریایی: ۸۱ فروند

بودجه نظامی: ۴۹٫۱ میلیارد دلار

۹- ترکیه

امتیاز: ۰٫۲۰۸۹ (عضو ناتو)

جمعیت: ۸۱٫۲۵۷٫۲۳۹ نفر

پرسنل نظامی: ۷۳۵٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۰۶۷ فروند ؛ رتبه ۱۰ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۰۷ فروند؛ رتبه ۱۴ جهانی

تعداد تانک: ۳٫۲۰۰ دستگاه؛ رتبه ۷ جهانی

قدرت دریایی: ۱۹۴ فروند

بودجه نظامی: ۸٫۶ میلیارد دلار

۸- بریتانیا

امتیاز: ۰٫۱۷۹۷ (عضو ناتو)

جمعیت: ۶۵٫۱۰۵٫۲۴۶ نفر

پرسنل نظامی: ۲۳۳٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۸۱۱ فروند ؛ رتبه ۱۵ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱۲۹ فروند؛ رتبه ۱۹ جهانی

تعداد تانک: ۳۳۱ دستگاه؛ رتبه ۴۹ جهانی

قدرت دریایی: ۷۶ فروند؛ ۱ فروند ناو

بودجه نظامی: ۴۷٫۵ میلیارد دلار

۷- کره جنوبی

امتیاز: ۰٫۱۷۶۱

جمعیت: ۵۱٫۴۱۸٫۰۹۷ نفر

پرسنل نظامی: ۵٫۸۲۷٫۱۵۰ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۶۱۴ فروند ؛ رتبه ۵ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۴۰۶ فروند؛ رتبه ۶ جهانی

تعداد تانک: ۲٫۶۵۴ دستگاه؛ رتبه ۹ جهانی

قدرت دریایی: ۱۶۶ فروند؛ ۱ فروند ناو

بودجه نظامی: ۳۸٫۳ میلیارد دلار

۶- ژاپن

امتیاز: ۰٫۱۷۰۷

جمعیت: ۱۲۶٫۱۲۸٫۱۵۶ نفر

پرسنل نظامی: ۳۰۳٫۱۵۷ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۵۷۲ فروند ؛ رتبه ۶ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۹۷ فروند؛ رتبه ۸ جهانی

تعداد تانک: ۱٫۰۰۴ دستگاه؛ رتبه ۲۵ جهانی

قدرت دریایی: ۱۳۱ فروند؛ ۴ فروند ناو

بودجه نظامی: ۴۷۴٫۴ میلیارد دلار

۵- فرانسه

امتیاز: ۰٫۱۵۸۴ (عضو ناتو)

جمعیت: ۶۷٫۳۶۴٫۳۵۷ نفر

پرسنل نظامی: ۳۸۸٫۶۳۵ نفر

قدرت هوایی: ۱٫۲۴۸ فروند ؛ رتبه ۸ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲۷۳ فروند؛ رتبه ۱۰ جهانی

تعداد تانک: ۴۰۶ دستگاه؛ رتبه ۴۴ جهانی

قدرت دریایی: ۱۱۸ فروند؛ ۴ فروند ناو

بودجه نظامی: ۴۰٫۵ میلیارد دلار

۴- هند

امتیاز: ۰٫۱۰۶۵

جمعیت: ۱٫۲۹۶٫۸۳۴٫۰۴۲نفر

پرسنل نظامی: ۳٫۴۶۲٫۵۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۲٫۰۸۲ فروند ؛ رتبه ۴ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۵۲۰ فروند؛ رتبه ۴ جهانی

تعداد تانک: ۴٫۱۸۴ دستگاه؛ رتبه ۶ جهانی

قدرت دریایی: ۲۹۵ فروند؛ ۱ فروند ناو

بودجه نظامی: ۵۵٫۲ میلیارد دلار

۳- چین

امتیاز: ۰٫۰۶۷۳

جمعیت: ۱٫۳۸۴٫۶۸۸٫۹۸۶ نفر

پرسنل نظامی: ۲٫۶۹۳٫۰۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۳٫۱۸۷ فروند؛ رتبه ۳ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۱٫۲۲۲فروند؛ رتبه ۲ جهانی

تعداد تانک: ۱۳٫۰۵۰ دستگاه؛ رتبه ۲ جهانی

قدرت دریایی: ۷۱۴ فروند؛ ۱ فروند ناو

بودجه نظامی: ۲۲۴ میلیارد دلار

۲- روسیه

امتیاز: ۰٫۰۶۳۹

جمعیت: ۱۴۲٫۱۲۲٫۷۷۶نفر

پرسنل نظامی: ۳٫۵۸۶٫۱۲۸ نفر

قدرت هوایی: ۴٫۰۷۸ فروند ؛ رتبه ۲ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۸۶۹ فروند؛ رتبه ۳ جهانی

تعداد تانک: ۲۱٫۳۹۲ دستگاه؛ رتبه ۱ جهانی

قدرت دریایی: ۳۵۲ فروند؛ ۱ فروند ناو از کار افتاده

بودجه نظامی: ۴۴ میلیارد دلار

۱- ایالات متحده

امتیاز: ۰٫۰۶۱۵ (عضو ناتو)

جمعیت: ۳۲۹٫۲۵۶٫۴۶۵ نفر

پرسنل نظامی: ۲٫۱۴۱٫۹۰۰ نفر

قدرت هوایی: ۱۳٫۳۹۸ فروند ؛ رتبه ۱ در میان ۱۳۷ کشور

تعداد جنگنده: ۲٫۳۶۲ فروند؛ رتبه ۱ جهانی

تعداد تانک: ۶٫۲۸۷ دستگاه؛ رتبه ۳ جهانی

قدرت دریایی: ۴۱۵ فروند؛ ۲۴ فروند ناو

بودجه نظامی: ۷۱۶ میلیارد دلار

اس-۳۰۰ (به روسی: С-300) یک سامانه موشکی سطح‌به‌هوایدوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاع‌هاست که در اواخر دهه ۱۹۷۰ در شرکت همکاری‌های صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدل‌های مختلف این موشک در نام‌گذاری ناتو با نام‌های سام ۱۰، سام ۱۲ و سام ۲۰ شناخته می‌شوند.

این گزارش ارزیابی توانایی سامانه اس 300 در درگیری با اهداف دارای سطح مقطع راداری پایین، تهدیدهای بالستیک و بررسی میزان توانمندی تخصصی و عملی افسران جوان قرارگاه پدافند هوایی در به کارگیری این سامانه از اهداف رزمایش دماوند بود.

در رزمایش دماوند آزمایش کامل این سامانه توسط کارکنان ایرانی و با سناریوهای شبیه سازی شده مطابق با تهدیدهای روز دنیا تمرین و مراحل کشف، شناسایی، رهگیری و درگیری توسط سامانه S-300 انجام و عملکرد این سامانه در محیط جنگ الکترونیک مورد ارزیابی قرار گرفت و با شلیک موشک از این سامانه اهداف مورد نظر مورد اصابت قرار گرفته و منهدم شدند.

ماهیت این سلاح پیشرفته کاملا دفاعیاست و هدف از استفاده آن محافظت از مکان های مهم در برابر حملات هوایی است. اینسامانه موشکی در جهت تقویت دفاع و پدافند از مرزها و تاسیسات مهم و استراتژیککاربرد دارد.

این سامانه پیشرفته موشکی میتواند تمامی اهداف هوایی مدرن را نابودکند، میتواند هواپیماها، موشک های بالدار و هم دستگاه های پرنده بدون خلبان رانابود کند.

واحد شمارش این سیستم گردان میباشد ،هر گردان شامل 4 سیستم و هر سیستم 3 لانچر دارد و هرلانچر قادر است 4 موشک شلیک کند. هر سیستم میتواند به 6 هدف بهصورت همزمانحمله کند. برد موشک ها 150 کیلومتراست.



هر پرتابگر (Luancer) تعداد 48 موشک NGE را کهدارای برد 150 کیلومتر است حمل می‌کند. هر سیستم کامل شامل سه پرتابگر و قادر استکه شش هدف را به طور همزمان نشانه بگیرد و 12 موشک را به سمت آن‌ها پرتابکند. این سیستم پس از تغییر مکان و پر کردن مهماتمی‌تواند به سرعت برای دفع تکرار حمله دوباره مستقر شود. 

باید به یاد داشته باشید که سامانه موشکی S-300 خود نیازمند حفاظتهستند و برای این منظور می‌تواند از موشک‌های زمین به هوای Tor-M1 و موشک‌هایFm-80 به همراه S-300 استفاده کند. این موشک‌های کوتاه برد می‌توانند یک سیستم دفاع هواییکارآمد را برای حفاظت از تاسیسات فراهم کند. به این ترتیبS-300 می‌تواند به عنوانسلاحی برای منهدم کردن اهداف پیشرفته در فواصل دور عمل کند. 


سیستم پدافند زمین به هوای S-300 همواره برای آمریکا و متحدانش یک دردسر بوده است. 
سیستم اس-300یکی از پیشرفته‌ترین موشک‌های ضد هوایی در جهان محسوب می‌شود که قادر بهردیابی همزمان 100 هدف در آسمانو هدف گرفتن هواپیماها و موشک‌هادر شعاع بهینه 120 کیلومتری (شعاع اسمی 150 کیلومتری) است.

 با آن که ارتش‌هایاسرائیل، آمریکا و روسیه پدافندهای پیشرفته‌تری از s-300 (نظیر S-400 یا سیستم‌هایمشابه غربی) را در اختیار دارند، اما قابلیت‌ها و توان همین سیستم نیز به حدیبالاست که توان پدافندی در مقابل حملات احتمالی را به میران قابل ملاحظه‌ای افزایشمی‌دهد.

اس – 300» یکی از پیچیده ترین و پیشرفته ترین سامانه هایضدموشکی در جهان محسوب می شود. این سامانه شامل یک پرتابگر موشک سیار است که هر سهتا پنج ثانیه قادر به پرتاب یک موشک است. این موشک می تواند در ارتفاع حداکثر 30کیلومتری و برد 150 کیلومتری به یک هواپیما اصابت و آن را منهدم کند.
 در تصاویر منتشر شده پرتابگرهای موشکی و همچنین رادار Big Bird یا پرنده بزرگ» دیده می‌شد. لانچرهای موشکی مشخص شده در تصویر حامل دو کپسول موشکی بودند که البته این تعداد برای هر پرتابگر قابل ارتفاء تا 4 عدد است.



این سامانه توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰ هدف و درگیری همزمان با ۱۲ هدف را دارد. 

مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ ایگل

تصاویر

اف-۱۵ ایگل جنگنده تک‌سرنشین آمریکایی است که برای برتری هوائی به سفارش دولت آمریکا طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است. 

حداکثر سرعت: ۳٬۰۱۷ کیلومتر بر ساعت

وزن: ۲۰٬۴۱۰ کیلوگرم

بُرد: ۴٬۸۱۵ کیلومتر

طول بال: ۱۳ متر

نوع موتور: پرت اند ویتنی 

اف-۱۵ ایگل (عقاب) جنگنده تک‌سرنشین آمریکایی است که برایبرتری هوائی به سفارش دولت آمریکا (برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و گارد ملی هوائی) طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکتبوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است.

اف-۱۵ ایگل

نوع هواپیماجنگنده برتری هواییشرکت سازندهمک دانل داگلاس، بوئینگ آی‌دی‌اسنخستین پرواز۲۷ ژوئیه ۱۹۷۲used by saudis and burkina faso people.تاریخ رونمایی۹ ژانویه ۱۹۷۶وضعیت کنونیفعالبکارگیرنده(ها)نیروی هوایی ایالات متحده آمریکاتعداد ساخته‌شده۱۲۰۰بهای هر فرونداف-۱۵ای‌بی ۲۷/۹ میلیون دلار آمریکا، اف-۱۵سی‌دی ۲۹/۹ میلیون دلار آمریکاتوسعه یافتهٔX15مدل‌های دیگراف-۱۵ای استرایک ایگل، اف-۱۵اس/ام‌تی‌دی

ساخت و توسعهٔ جنگندهٔ تاکتیکی اف-۱۵ویرایش

اف-۱۵ در حال خیز با روشن کردن حالت پس سوز

هواپیماهای جنگی جذابیتی خاص در مقایسه با دیگر هواپیماها از خود نشان می‌دهند؛ به عنوان مثال در جنگ جهانی اول هواپیماهای جنگی دو باله، در جنگ جهانی دوم هواپیماهایی چون مسرشمیت ب‌اف ۱۰۹، اسپیت فایر، موستانگ، زیرو و جنگندهٔ اف-۸۶ که نقش خود را بر فراز کره نشان دادند و جنگنده مک‌دانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲ که در دههٔ ۱۹۶۰ زبانزد و معروف گردید و پس از آن جنگندهٔ تاکتیکی اف-۱۵ معروف به عقاب ساخته و ارائه شده‌است.

در واقع می‌توان گفت قابلیت‌های استثنایی اف-۱۵ ناشی از ترکیب ویژگی‌های کارآمد است.

استفاده از دوموتور قدرتمند توربوفن با قدرت ۲۹۰۰۰ پوند کشش (۱۳۱۵۴کیلوگرم) در ثبت اوج‌گیری و شتاب و دارا بودن یک سازه هوایی قوی که حاصل هزاران ساعت مطالعه و بررسی‌های رایانه ا یو انجام آزمایش‌ها تونل باد بوده و نیز استفاده از سطوح فرامین پروازی قوی که قابلیت پرواز را در این هواپیما خارق‌العاده ساخته‌است؛ همچنین استفاده از سامانهٔ هوایی دیجیتال و نصب یکرادار با برد بلند حدود۱۰۰مایل (۱۶۰کیلومتر) در اف-۱۵ و به‌کارگیری آخرین نوع رادار برد متوسط و استفاده از موشکهای هوا به هوایاسپارو و کوتاه برد حرارت یاب سایدوایندر و مجهز شدن این جنگنده به توپ سرعت بالا، از آن یک عقاب با سرعت بالا ساخته‌است. توسعهٔ جنگنده اف-۱۵ با تولید هواپیماهای جدید روسی در سال ۱۹۶۷ هم‌زمان گردید و این در حالی بود که در همان زمان جنگنده‌های اف-۴در ویتنام در گیر بودند؛ در واقع تحت این شرایط،نیروی هوایی ایالات متحده به‌طور جدی ساخت جنگندهٔ اف-۱۵را آغاز نمود.مدل دیگر از اف-۱۵ اف-۱۵ عقاب ضربتی نام دارد. مدل دیگری نیز با نام اف-۱۵ عقاب بیصدا (Silent Eagle) معرفی گشت ولی با کنسل شدن آن پروژه، هرگز به تولید نرسید.

کاربرانویرایش

کاربران اف-۱۵ ایگل و استرایک ایگل (آبی)
کاربران ایگل (فیروزه‌ای)
کاربران استرایک ایگل (قرمز)

 ایالات متحده آمریکا عربستان سعودی اسرائیل کره جنوبی سنگاپور ژاپن

مشخصاتویرایشویژگی‌های عمومیویرایش

دیاگرام سه زاویه‌ای اف ۱۵

تعداد خدمه: ۱طول: ۱۹٫۴۳ مترارتفاع: ۵٫۶۳ مترکاراییویرایشسرعت بیشینه: ۲٬۵ + ماخ یا ۲۶۶۰ کیلومتر بر ساعتبرد: ۵۵۵۰ کیلومتر با سه مخزن ذخیره اضافهنرخ صعود: ۲۵۴ متر بر ثانیهشعاع مبارزه: ۱۹۶۷ کیلومتر[۳] ویژگی‌های عمومی خدمه: ۱: خلباندرازا: ۶۳ فوت ۹ ۴۳\۱۹ متر) بال: ۴۲ فوت ۱۰ در(۱۳ ۰۵ متر)بلندا: ۱۸ فوت ۶ در(۶۳\۵ متر) مساحت بال: 608 ft²(۵۶. ۵ متر مربع)ایرفویل: NACA 64A006. 6 ریشه، NACA 64A203 نوکوزن خالی: ۲۸، ۰۰۰ پوند(۱۲۷۰۰کیلوگرم)وزن بارگیری: ۴۴، ۵۰۰ پوند(۲۰۲۰۰کیلوگرم)حداکثر وزن برخاست: ۶۸، ۰۰۰ پوند(۳۰، ۸۴۵ کیلوگرم)نیروگاه: ۲ × پرات اند ویتنی F100- 100 یا 220 afterburningموتور توربوفن خشک محوری: 14, 590 lbf[۱۲۵](۶۴. ۹ کیلو نیوتن) پرت اند ویتنی اف۱۰۰هر رانش با پس سوز: 23, 770 lbf برای ۲۲۰[۱۲۵](۱۰۵. ۷ کیلو نیوتن برای ۲۲۰)هر ظرفیت سوخت: ۱۳، ۴۵۵ پوند(۶، ۱۰۰ کیلوگرم) داخلی

جنگ‌افزارها: یک توپ ۲۰ میلی‌متری Vulcan-چهار موشک هوا به به هوای aim9 sidewinder با هدایت حرارتی و چهار موشک aim7 sparrow با هدایت راداری نیم فعال یا هشت موشک aim120 amram و شش موشک هدایت اپتیکی agm65 maverick و چهار موشک ضد رادار agm 86 harm و شانزده بمب هدایت ماهواره‌ای gbu 54 jdam یا شانزده بمب هدایت پذیر gbu 38 sdb

shareemailprint

F-15 SILENT EAGLE یکی از برترین گزینه ها برای ایران

در۱۷ دسامبر  سال ۲۰۰۹ میلادی کمپانی بوئینگ نسل جدید از اف۱۵ استریک ایگل با نام F-15SE سایلنت ایگل را به نمایش گذاشت که تلاشی برای کاهش سطح مقطعی اف۱۵ ایگل بود. اف۱۵ ایگل در دهه ۱۹۷۰ به عنوان  یک شکاری رهگیر  ساخته شد ولی در دهه ۱۹۸۰ به عنوان  یک جنگنده تهاجمی در نسخه استریک ایگل جایگزین اف۱۱۱ شد . اف۱۵ برد  زیاد و توان حمل تسلیحات بالای داشت  ولی یکی از بزرگترین مشکلاتش سطح  مقطعی  بزرگش بود که بیشتر به ورودی هوا  بزرگش  بر میگشت که امواج  رادار را به باز می گردند.

اف-۱۵ ایگل (عقاب) جنگنده آمریکایی است که برای برتری هوائی به سفارش دولت آمریکا (برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و گارد ملی هوائی) طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است. در سایلنت  ایگل دو اقدام جهت کاهش سطح مقطعی  انجام شده. در مرحله اول تعبیه محفظه تسلیحاتی جدید در کنار  ورود هوا و در مرحله دوم تغییراتی در سکان عمودی و ورودی های هوا . اف۱۵ ایی استریک  ایگل  دو مخزن سوخت تطبیقی را کنار  ورودی  هوای خود حمل میکند که در این نمونه این مخزن سوخت تطبیقی برداشته شده و به جای ان دو مخزن تسلیحاتی   نصب شده که موشک های هوا به هوا درون انها لود می شود و در هنگام شلیک  درب جایگاه باز شده و موشک هوا به هوا بیرون می اید و شلیک می شود .در واقع تلاش شده با نصب تسلیحات درون بدنه از سطح مقطعی سایلنت ایگل کاهش یابد  تا امواج کمتری از  رادار در برخورد با تسلیحات برگشت  بخورد   اقدام دیگر در کاهش امواج زاویه دار کردن  سکان عمودی است. در این ارتقا سکان عمودی ۱۵ درجه به طرف بیرون کج شده تا سطح مقطعی نیز از کنار جنگنده کم  شود و امواج رادار با زاویه بیشتری برگشت برخورد تا احتمال رسیدن ان  به دست  رادار ارسال کننده کم شود. همچنین برنامه ای برای تغییر در ورود هوا و شکل و لبه های تیز  ورودی هوا نیز وجود دارد ولی از انجایی که هیچ نسخه ساخته شده ای از اف۱۵ ای ایی وجود ندارد تغییر در شکل ورودی هوا اعمال نشده است   سایلنت  ایگل از همان موتور پرات اندویتنی  اف۱۰۰ -۲۲۹ با توان ۲۹۰۰۰ پاوند با پس سوز  بهره می برد . این نسخه موتور روی اف۱۵ ایی استریک ایگل ارتش امریکا نصب شده ولی در نسخه های صادراتی موتورهای قویتری نیز  روی استریک ایگل نصب شد برای نمونه نسخه اف۱۵ اس ای که قرار است برای   عربستان تولید شود ویا نسخه  سنگاپوری اف۱۵ جی دارای موتور جنرال الکترونیک اف۱۱۰ است که سه هزار پوند رانش بیشتری فراهم می کند از این رو در صورت تولید سایلنت  ایگل از انجایی که هدف اصلی ساخت ان بازار صادراتی است احتمال نصب موتور جنرال الکترونیک نیز  روی ان وجود دارد.

همچنین بوئینگ اعلام  کرده این جنگنده مجهز به رادار ارایه  فازی APG-63V3  خواهد شد. این رادار ارایه فازی بر روی تعداد محدود از اف۱۵ سی و در اینده روی تمامی اف۱۵ ایی استریک ایگل نصب می شود و چند کشور دیگر همچون  عربستان و سنگاپور بر روی استریک  ایگل هایشان  این رادار را نصب می کنند. این رادار دارای  بیشترین برد کشف  ۲۵۰ کیلومتر است و می تواند همزان با هشت هدف درگیر شود. این رادار توان کشف  هر هدف هوایی و زمین  را دارد و حتی توان نقشه برداری راداری SAR را نیز دارد.عربستان تعداد زیادی از جنگنده های F-15 در انواع مختلف را در اختیار دارد.اسکادران های F-15 عربستان در کنار جنگنده های F-16،نیروی هوایی این کشور را به خوبی مدرن ساخته اند.

کابین نیز در این نمونه ارتقا خواهد یافت شامل  یک نمایشگر  بزرگ یک تکه به سبک اف۳۵ خواهد بود و کابین عقب و جلو از هر نمایشگر انالوگی خالی خواهد شد . همچنین سیستم هشدار دهنده نیز ارتقا خواهد یافت و هواپیما مجهز به سیستم ارتباطی لینک ۱۶ خواهد شد. همان طور که گفته شده در زمینه  تسلیحاتی برای  کاهش امواج بازگشتی ،  این نسخه  مجهز به جایگاه تسلیحاتی  داخلی شده است. این جایگاه ها ماژولار بود و قابل جدا شدن از دو طرف ورودی هوا هستند . در این سیستم همان طور که گفته شد  تنها چهار موشک  قابل حمل است  اگرچه می تواند در جایگاه زیرین  مخزن مهمات  نیز بمب هدایت ماهواره ای ۲۲۵ کیلوگرمی را نیز حمل کند ولی در یک ماموریت   تهاجمی تنها دو بمب و دو موشک  با مخازن پنهانکار قابل  حمل است . در صورتی که در یک منطقه نیازی  به  رادار گریز نباشد  میتوان دو جایگاه  تسلیحاتی مخفی را از کنار ورودی هوا برداشت و به جای ان همان مخازن سوخت سی اف تی اف۱۵ ایی را نصب کرد که دارای ۱۲ جایگاه تسلیحاتی  بیرونی متصل به ان است.

از این رو میتوان از سایلنت  ایگل حتی در نقش یک  جنگنده تهاجمی مانند استریک ایگل نیز بهره برد. از نظر تسلیحاتی  در این وضیعت کاملا مشابه استریک ایگل است زیرا میتواند به جایگاه های تسلیحاتی در زیر بدنه  و زیر بالها تجهیز شود و همان تسلیحات  قابل حمل توسط استریک ایگل مانند بمب های هدایت ماهواره ای سری جی دم  ، اسمارت  بمب ،  بمب های هدایت لیزری و یا  سلاح های دوربردی  چون AGM154 AND 158 را حمل کند . یکی از ویژگی های سایلنت  ایگل نسبت به استریک ایگل داشتن دو جایگاه حمل سلاح زیر هر بال است. تمامی مدل های  اف۱۵ دارای یک جایگاه زیر هر بال است  که البته جایگاه سه شعبه  است  ولی یک جایگاه بیشتر در سایلنت ایگل  توان حمل تسلیحات زیر بال را افزایش میدهد. همچنین این جنگنده توان حمل تمامی غلاف های موجود چون اسنایپر،لیتینیگ و همچنین سامانه  تصویر بردار حرارتی  چشم شاهین را دارد . اگر سایلنت  ایگل مجهز به  مخازن سوخت تطبیقی کنار بدنه باشد دارای  برد انتقالی بیش از ۵۵۰۰ کیلومتر است ولی بدون انها دارای  برد ۳۹۰۰ کیلومتر است .البته  سایلنت  ایگل نیز میتواند سه مخزن سوخت خارجی زیر بال و بدنه حمل کند ولی به شرط اینکه نخواهد از سطح مقطعی پایین خود بهره ببرد.

البته سایلنت  ایگل یک نسل پنجم  واقعی نیست.در خوشبینانه ترین  حالت سطح مقطعی ان تا عدد یک متر مربع کاهش یافته است که همچنان از تایفون بیشتر است اگرچه عدد واقعا خوبی است . البته هیچ سایلنت  ایگلی تولید نشد و تنها نمونه ای که حتی دست به شلیک موشک امرام نیز زده  نسخه تغییر یافته استریک ایگل مجهز به محفظه پنهان تسلیحاتی  بود. نسخه تولید که دارای  سکان عمودی زاویه دار، بدنه از جنش مواد جاذب امواج رم و ورودی هوایی اصلاح شده است هرگز تولید نشد.  این پرنده به چندین کشور پیشنهاد شد. اول کره جنوبی  و ژاپن بود که هر دو ایگل(ژاپن) و استریک ایگل(کره جنوب)  را در خدمت داشتند ولی در نهایت  هر دو اف۳۵ را برگزیدند. عربستان نیز این جنگنده را بررسی کرد ولی در نهایت F-15SA نسخه پیشرفته استریک ایگل را انتخاب کرد . در حال حاظر سایلنت  ایگل هیچ سفارشی  ندارد و اگر وضعیت مثل چندین سال پیش ،  پیش رود ممکن است به تاریخ بپیوندد.

این جنگنده برای کشورهایی پهناور و با شرایط آب و هوایی مشابه ایران،یک گزینه ایده آل است.تحقیقات نشان داده است که کشورهایی که F-15 را در انواع گوناگون آن به خدمت گرفته اند،به طور عمده در خطر تهدیدات هوایی و بروز جنگ بوده اند.F-15 می توانست برای ایران برترین انتخاب باشد.خصوصا در مدل سایلنت.این جنگنده به تنهایی می توانست جایگزین نمونه های روسی و حتی آمریکایی گشته و جان تازه ای به نیروی هوایی ایران بدهد.طول پروازی بالا،رادارهایی با توان برد 250 کیلومتر،تنوع تسلیحاتی-عملیاتی این جنگنده،آن را برای ایران 

F-15 SILENT EAGLE یکی از برترین گزینه ها برای ایران

در۱۷ دسامبر  سال ۲۰۰۹ میلادی کمپانی بوئینگ نسل جدید از اف۱۵ استریک ایگل با نام F-15SE سایلنت ایگل را به نمایش گذاشت که تلاشی برای کاهش سطح مقطعی اف۱۵ ایگل بود. اف۱۵ ایگل در دهه ۱۹۷۰ به عنوان  یک شکاری رهگیر  ساخته شد ولی در دهه ۱۹۸۰ به عنوان  یک جنگنده تهاجمی در نسخه استریک ایگل جایگزین اف۱۱۱ شد . اف۱۵ برد  زیاد و توان حمل تسلیحات بالای داشت  ولی یکی از بزرگترین مشکلاتش سطح  مقطعی  بزرگش بود که بیشتر به ورودی هوا  بزرگش  بر میگشت که امواج  رادار را به باز می گردند.

اف-۱۵ ایگل (عقاب) جنگنده آمریکایی است که برای برتری هوائی به سفارش دولت آمریکا (برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و گارد ملی هوائی) طراحی و ساخته شده‌است. این هواپیما را شرکت مک‌دانل-داگلاس که اکنون بخشی از شرکت بوئینگ است می‌ساخت. اف-۱۵ جنگنده اصلی آمریکا برای مراقبت از مرزهای هوائی این کشور است. در سایلنت  ایگل دو اقدام جهت کاهش سطح مقطعی  انجام شده. در مرحله اول تعبیه محفظه تسلیحاتی جدید در کنار  ورود هوا و در مرحله دوم تغییراتی در سکان عمودی و ورودی های هوا . اف۱۵ ایی استریک  ایگل  دو مخزن سوخت تطبیقی را کنار  ورودی  هوای خود حمل میکند که در این نمونه این مخزن سوخت تطبیقی برداشته شده و به جای ان دو مخزن تسلیحاتی   نصب شده که موشک های هوا به هوا درون انها لود می شود و در هنگام شلیک  درب جایگاه باز شده و موشک هوا به هوا بیرون می اید و شلیک می شود .در واقع تلاش شده با نصب تسلیحات درون بدنه از سطح مقطعی سایلنت ایگل کاهش یابد  تا امواج کمتری از  رادار در برخورد با تسلیحات برگشت  بخورد   اقدام دیگر در کاهش امواج زاویه دار کردن  سکان عمودی است. در این ارتقا سکان عمودی ۱۵ درجه به طرف بیرون کج شده تا سطح مقطعی نیز از کنار جنگنده کم  شود و امواج رادار با زاویه بیشتری برگشت برخورد تا احتمال رسیدن ان  به دست  رادار ارسال کننده کم شود. همچنین برنامه ای برای تغییر در ورود هوا و شکل و لبه های تیز  ورودی هوا نیز وجود دارد ولی از انجایی که هیچ نسخه ساخته شده ای از اف۱۵ ای ایی وجود ندارد تغییر در شکل ورودی هوا اعمال نشده است   سایلنت  ایگل از همان موتور پرات اندویتنی  اف۱۰۰ -۲۲۹ با توان ۲۹۰۰۰ پاوند با پس سوز  بهره می برد . این نسخه موتور روی اف۱۵ ایی استریک ایگل ارتش امریکا نصب شده ولی در نسخه های صادراتی موتورهای قویتری نیز  روی استریک ایگل نصب شد برای نمونه نسخه اف۱۵ اس ای که قرار است برای   عربستان تولید شود ویا نسخه  سنگاپوری اف۱۵ جی دارای موتور جنرال الکترونیک اف۱۱۰ است که سه هزار پوند رانش بیشتری فراهم می کند از این رو در صورت تولید سایلنت  ایگل از انجایی که هدف اصلی ساخت ان بازار صادراتی است احتمال نصب موتور جنرال الکترونیک نیز  روی ان وجود دارد.

همچنین بوئینگ اعلام  کرده این جنگنده مجهز به رادار ارایه  فازی APG-63V3  خواهد شد. این رادار ارایه فازی بر روی تعداد محدود از اف۱۵ سی و در اینده روی تمامی اف۱۵ ایی استریک ایگل نصب می شود و چند کشور دیگر همچون  عربستان و سنگاپور بر روی استریک  ایگل هایشان  این رادار را نصب می کنند. این رادار دارای  بیشترین برد کشف  ۲۵۰ کیلومتر است و می تواند همزان با هشت هدف درگیر شود. این رادار توان کشف  هر هدف هوایی و زمین  را دارد و حتی توان نقشه برداری راداری SAR را نیز دارد.عربستان تعداد زیادی از جنگنده های F-15 در انواع مختلف را در اختیار دارد.اسکادران های F-15 عربستان در کنار جنگنده های F-16،نیروی هوایی این کشور را به خوبی مدرن ساخته اند.

کابین نیز در این نمونه ارتقا خواهد یافت شامل  یک نمایشگر  بزرگ یک تکه به سبک اف۳۵ خواهد بود و کابین عقب و جلو از هر نمایشگر انالوگی خالی خواهد شد . همچنین سیستم هشدار دهنده نیز ارتقا خواهد یافت و هواپیما مجهز به سیستم ارتباطی لینک ۱۶ خواهد شد. همان طور که گفته شده در زمینه  تسلیحاتی برای  کاهش امواج بازگشتی ،  این نسخه  مجهز به جایگاه تسلیحاتی  داخلی شده است. این جایگاه ها ماژولار بود و قابل جدا شدن از دو طرف ورودی هوا هستند . در این سیستم همان طور که گفته شد  تنها چهار موشک  قابل حمل است  اگرچه می تواند در جایگاه زیرین  مخزن مهمات  نیز بمب هدایت ماهواره ای ۲۲۵ کیلوگرمی را نیز حمل کند ولی در یک ماموریت   تهاجمی تنها دو بمب و دو موشک  با مخازن پنهانکار قابل  حمل است . در صورتی که در یک منطقه نیازی  به  رادار گریز نباشد  میتوان دو جایگاه  تسلیحاتی مخفی را از کنار ورودی هوا برداشت و به جای ان همان مخازن سوخت سی اف تی اف۱۵ ایی را نصب کرد که دارای ۱۲ جایگاه تسلیحاتی  بیرونی متصل به ان است.

از این رو میتوان از سایلنت  ایگل حتی در نقش یک  جنگنده تهاجمی مانند استریک ایگل نیز بهره برد. از نظر تسلیحاتی  در این وضیعت کاملا مشابه استریک ایگل است زیرا میتواند به جایگاه های تسلیحاتی در زیر بدنه  و زیر بالها تجهیز شود و همان تسلیحات  قابل حمل توسط استریک ایگل مانند بمب های هدایت ماهواره ای سری جی دم  ، اسمارت  بمب ،  بمب های هدایت لیزری و یا  سلاح های دوربردی  چون AGM154 AND 158 را حمل کند . یکی از ویژگی های سایلنت  ایگل نسبت به استریک ایگل داشتن دو جایگاه حمل سلاح زیر هر بال است. تمامی مدل های  اف۱۵ دارای یک جایگاه زیر هر بال است  که البته جایگاه سه شعبه  است  ولی یک جایگاه بیشتر در سایلنت ایگل  توان حمل تسلیحات زیر بال را افزایش میدهد. همچنین این جنگنده توان حمل تمامی غلاف های موجود چون اسنایپر،لیتینیگ و همچنین سامانه  تصویر بردار حرارتی  چشم شاهین را دارد . اگر سایلنت  ایگل مجهز به  مخازن سوخت تطبیقی کنار بدنه باشد دارای  برد انتقالی بیش از ۵۵۰۰ کیلومتر است ولی بدون انها دارای  برد ۳۹۰۰ کیلومتر است .البته  سایلنت  ایگل نیز میتواند سه مخزن سوخت خارجی زیر بال و بدنه حمل کند ولی به شرط اینکه نخواهد از سطح مقطعی پایین خود بهره ببرد.

البته سایلنت  ایگل یک نسل پنجم  واقعی نیست.در خوشبینانه ترین  حالت سطح مقطعی ان تا عدد یک متر مربع کاهش یافته است که همچنان از تایفون بیشتر است اگرچه عدد واقعا خوبی است . البته هیچ سایلنت  ایگلی تولید نشد و تنها نمونه ای که حتی دست به شلیک موشک امرام نیز زده  نسخه تغییر یافته استریک ایگل مجهز به محفظه پنهان تسلیحاتی  بود. نسخه تولید که دارای  سکان عمودی زاویه دار، بدنه از جنش مواد جاذب امواج رم و ورودی هوایی اصلاح شده است هرگز تولید نشد.  این پرنده به چندین کشور پیشنهاد شد. اول کره جنوبی  و ژاپن بود که هر دو ایگل(ژاپن) و استریک ایگل(کره جنوب)  را در خدمت داشتند ولی در نهایت  هر دو اف۳۵ را برگزیدند. عربستان نیز این جنگنده را بررسی کرد ولی در نهایت F-15SA نسخه پیشرفته استریک ایگل را انتخاب کرد . در حال حاظر سایلنت  ایگل هیچ سفارشی  ندارد و اگر وضعیت مثل چندین سال پیش ،  پیش رود ممکن است به تاریخ بپیوندد.

این جنگنده برای کشورهایی پهناور و با شرایط آب و هوایی مشابه ایران،یک گزینه ایده آل است.تحقیقات نشان داده است که کشورهایی که F-15 را در انواع گوناگون آن به خدمت گرفته اند،به طور عمده در خطر تهدیدات هوایی و بروز جنگ بوده اند.F-15 می توانست برای ایران برترین انتخاب باشد.خصوصا در مدل سایلنت.این جنگنده به تنهایی می توانست جایگزین نمونه های روسی و حتی آمریکایی گشته و جان تازه ای به نیروی هوایی ایران بدهد.طول پروازی بالا،رادارهایی با توان برد 250 کیلومتر،تنوع تسلیحاتی-عملیاتی این جنگنده،آن را برای ایران یک انتخاب بلا منازع می کند.

جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن (به انگلیسی: General Dynamics F-16 Fighting Falcon)، به معنای شاهین مبارز، جت جنگندهٔ چندمنظورهٔ تک‌ موتورهٔ مافوق صوت است که شرکتجنرال داینامیکس به سفارش دولت ایالات متحده آمریکا در دههٔ ۱۹۷۰ طراحی کرد. اولین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۷۴ انجام شده و چهار سال بعد وارد فعالیت رسمی در ارتش آمریکا شد. از سال ۱۹۹۳ در پی فروش شرکت هواپیمایی جنرال داینامیکس به شرکت لاکهید این هواپیما در لاکهید مارتین تولید می‌شود. این هواپیما چندکارگی بالایی داشته و قابلیت اجرای مأموریت‌های مختلف هوا به‌ هوا، هوا به‌ زمین و شناسایی را دارد.

اف-۱۶ فایتینگ فالکن
[[ |300px|center]]
نوع هواپیما	جنگندهٔ چندمنظوره
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده	جنرال داینامیکس، لاکهید مارتین
نخستین پرواز	۲ فوریه ۱۹۷۴
تاریخ رونمایی	۱۷ اوت ۱۹۷۸
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و ۲۵ کشور دیگر
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۴۵۰۰ فروند
بهای هر فروند	اف-۱۶ای و بی ۱۴/۶ میلیون دلار آمریکا (دلار سال ۱۹۹۸)، اف-۱۶سی و دی ۱۸/۸ میلیون دلار آمریکا (دلار سال ۱۹۹۸)
مدل‌های دیگر	اف-۱۶ ویستا، میتسوبیشی اف-۲

اف-۱۶ به‌عنوان یک جنگنده سبک و ساده و ارزان برای نیروی هوایی آمریکا طراحی شده که بتوان تعداد زیادی از آن را در اختیار داشته و از این طریق برتری هوایی را به دست آورد. تا امروز بیش از ۴۵۰۰ فروند از این هواپیما تولید شده و آخرین خریدار آن نیز عراق است که ۱۸ فروند اف-۱۶ سفارش داده‌است.

[۱] در مجموع ۲۵ کشور از این هواپیما استفاده می‌کنند و مدل‌هائی از آن در ژاپن و ترکیه هم تولید می‌شود. در سال ۲۰۰۹ در مجموع ۲۳۰۹ فروند اف-۱۶ در کشورهای مختلف دنیا عملیاتی بوده‌اند که این رقم بیشتر از هر هواپیمای جنگی دیگر است و به این معناست که ۱۵ درصد از کل هواپیماهای جنگی دنیا را اف-۱۶ها تشکیل می‌دهند.

اف-۱۶ در اصل به عنوان یک جنگنده برتری هوایی روزانه طراحی شد اما در عمل به یک جنگنده چندمنظوره تمام شرایط آب و هوایی تبدیل شد. در طول دوران تولید این هواپیما بهینه‌سازی‌های مداومی بر روی آن صورت گرفته‌است و مدل‌هایی با قابلیت‌های بالاتر تولید شده‌اند.

تاریخچه

اف-۱۶ در ایران

سامانه زمین به هوای اس-۴۰۰ پیروزی» - (Triumph) (روسی: C-400 Триумф») نسل جدید سیستم پدافند هوایی روسیهاست که توسط مرکز طراحی الماس» (Almaz Central Design) طراحی شده و به عنوان یک بهبود از خانواده پدافند هوایی اس-۳۰۰ به‌شمار می‌رود.

بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس

بمب افکن استراتژیک نیروی هوای امریکا

تاریخچه پیدایش:

شرکت در جنگ‌ها

توانایی‌ها:

مشخصات:

وضعیت کنونی:

برنامه‌های آینده:

این هواپیمای سالخورده هنوز هم در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده قرار دارد و چندین برنامه روزآمدسازی را پشت سر گذاشته‌است. بمب‌افکن بی-۵۲ از هشت دستگاه موتور توربوفن پرات اندویتنی تی اف۳۳-پی-۳ (هر یک با رانش ۱۷۰۰۰ پاوند) نیرو می‌گیرد. ارتقای این هواپیما احتمالاً در آینده نیز ادامه خواهد داشت و بکارگیری موتورهای پرات اندویتنی اف۱۱۷ یا سی اف ام مدل سی اف ام۵۶ از جمله موارد ارتقای مورد نظر برای آن می‌باشد.

ارتش آمریکا برنامه دارد که تا سال ۲۰۴۴ از این هواپیما استفاده کند.

بمب افکنی دور برد و در کلاس سنگین وزن است که می تواند گونه های مختلفی از ماموریت ها را به انجام برساند. این هواپیما قادر به پرواز در سرعت های بسیار بالا، البته زیر سرعت صوت و در ارتفاع بالغ بر 50,000 پا پرواز بوده و توانایی حمل بمب های هسته ای یا اتمی و همچنین بمب های معمولی را نیز دارد.

هواپیمای بی 52 برای مدت بیش از 35 سال تنها بمب افکن دارای سرنشین سنگین وزن ایالات متحده بوده است. این بمب افکن، قادر به پرتاب و شلیک بیشتر سلاح های موجود است و حتی بدین صورت، احتمال آن می رود که پس از به روز ساختن سیستم های اویانیکی و پیشرانه ها و دیگر قمست های آن، این هواپیما تا سال 2045 نیز در خدمت باشد.

البته این بمب افکن آمریکایی را BUFF که مخفف عبارت Big Ugly Fat Fellow و به معنای مرد چاق گنده زشت است، نیز می نامند. اولین مدل هواپیمای بی 52 در سال 1954، اولین پرواز خود را انجام داده و مدل B آن نیز در سال 1955 وارد خدمت گشت. به طور کلی 744 بمب افکن بی 52 ساخته شده و آخرین گونه آن نیز که مدل H نامیده می شود، در سال 1962 تحویل شد.

این بمب افکن استراتژیکی، دارای بردی برابر با 14,162 کیلومتر است که از این رو، هواپیمایی میان قاره ای یا کانتیننتال گفته می شود. البته این برد، در حالت بدون سوخت گیری هوا به هوا اندازه گیری شده است، و در غیر این صورت، برد این هواپیما، با سوخت گیری هوا به هوا می تواند نا محدود باشد. در این هواپیما، از مدل جی به بعد تغییراتی در شکل بدنه مانند کوتاه تر شدن سکان عمودی یا همان پایدار کننده عمودی آن داده شد.

 این بمب افکن سنگین ساخت شرکت بوئینگ بوده و از هشت موتور توربوفن پرات اند ویتنی TF-33 هر یک با قدرت کشش بیش از 7000 کیلوگرم بهره می برد. بالاترین سرعتی که این هواپیما قادر به دستیابی به آن است، حدود 8/0 ماخ بوده که معادل 650 مایل بر ساعت نیز می باشد. هدایت این هواپیمای بمب افکن بر عهده 5 خدمه بوده که سیستم صندلی خدمه ها، از توانایی اجکت یا پرتاب کردن در مواقع خطر نیز برخودار است. لازم به ذکر است که قیمت تمام شده این هواپیمای غول پیکر، حدود هفتاد و چهار میلیون دلار می باشد.

 

بیش از یک‌ونیم دهه پرواز بی-۵۲ بر فراز افغانستان

• 6 فوریه 2018 - 17 بهمن 1396

• همرسانی در فیسبوک
•  
• همرسانی در واتس‌اپ
•  
• همرسانی در Telegram
•  
• همرسانی در توییتر
•  
• همرسانی

حق نشر عکسK.SCHULTZ

مردم افغانستان با هواپیمای نظامی نوع بی-۵۲ ( B- 52) آمریکایی بعد از حمله ۱۱ سپتامبر و به دنبال آن بمباران مواضع گروه طالبان توسط آمریکا در سال ۲۰۰۱ آشنا شدند.

اما این هواپیما یکی از شناخته‌شده‌ترین بمب‌افکن‌های جهان در قرن ۲۰ است.

این هواپیما بعد از ۶۰ سال کار در نیروی هوایی آمریکا هنوز از توانمندی کافی برخوردار است. هواپیمایی که در بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ در جنگ ویتنام استفاده شد، اکنون در جنگ افغانستان نیز استفاده می‌شود. گفته شده که ارتش آمریکا تا سال ۲۰۴۴ از آن استفاده خواهد کرد.

حق نشر عکسC.EBDON

هواپیمای نوع بی-۵۲ برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ ساخته شد و در سال ۱۹۵۵ مورد استفاده ارتش آمریکا قرار گرفت.

در کل به تعداد ۷۴۴ فروند هواپیمای نوع بی-۵۲ ساخته شد و آخرین مدل آن (B-52H) نیز در سال ۱۹۶۲ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. اکنون ۸۵ فروند از این نوع هواپیمای نظامی فعال هستند.

حق نشر عکسUSAF

در سال ۱۹۶۲ آخرین بمب‌افکن بی-۵۲ که قدرت حمل کلاهک هسته‌ای را داشت ساخته شد و در بحران موشکی کوبا مورد استفاده قرار گرفت. ولی تاکنون از این هواپیماها برای پرتاب کلاهک اتمی استفاده نشده است.

نوع بی-۵۲اچ آن قادر به حمل ۲۰ موشک نوع کروز است.

این بمب‌افکن قادر است که به مدت ۳۵ ساعت، بیش از ۱۴ هزارکیلو متر را بدون سوخت‌گیری مجدد پرواز کند.

از این هواپیماها در سرنگونی صدام حسین، رئیس جمهوری پیشین عراق و همچنین در "عملیات آزادی پایدار" که منجر به سقوط گروه طالبان در افغانستان شد، نیز استفاده شد.

حق نشر عکسGETTY IMAGES

هواپیمای بمب‌افکن بی-۵۲ قادر است در ارتفاع بیش از ۱۵ هزار متر از سطح دریا پرواز کند و قادر به حمل کلاهک هسته‌ای بوده و همچنین توانمندی حمل موشک‌های هدایت شونده را دارد.

دو فروند از آن در مدت دو ساعت می‌توانند ۳۶۴ هزار کلیومتر مربع را نظارت کند.

این هواپیماها همچنین قادر به انجام عملیات در شب بوده و می‌تواند بمب‌های دو هزار پوندی هم بکار گیرد.

در عملیات طوفان صحرا در عراق ۴۰ درصد از بمب‌هایی که توسط نیروهای ائتلاف بین‌المللی به زمین انداخته شد، توسط این هواپیماها بود.

حق نشر عکسTECH. SGT. DENNIS J. HENRY JR.

---

مشخصات هواپیماهایی که اکنون در افغانستان استفاده می‌شوند

این هواپیما دارای ۵ خدمه است که شامل فرمانده، خلبان، دیدبان رادار، ناوبر و مسئول جنگ الکترونیک می‌باشد.

طول بالهای این هواپیما ۵۶.۴ متر است.

طول بدنه آن به ۴۸.۵ متر می‌رسد.

ارتفاع آن ۱۲.۴ متر است.

وزن ان نیز ۸۳هزار کلیوگرم است.

---

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسETHAN MILLER

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسK.SCHULTZ

این هواپیما همچنین قادر به انجام عملیات در شب است.

لاکهید مارتین اف-۲۲ رپتور

جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن (به انگلیسی: General Dynamics F-16 Fighting Falcon)، به معنای شاهین مبارز، جت جنگنده چند منظوره  تک‌ موتورهٔ مافوق صوت  است که شرکتجنرال داینامیکس  به سفارش دولت ایالات متحده آمریکا در دههٔ ۱۹۷۰ طراحی کرد. اولین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۷۴ انجام شده و چهار سال بعد وارد فعالیت رسمی در ارتش آمریکا شد. از سال ۱۹۹۳ در پی فروش شرکت هواپیمایی جنرال داینامیکس به شرکت لاکهید این هواپیما در لاکهید مارتین تولید می‌شود. این هواپیما چندکارگی بالایی داشته و قابلیت اجرای مأموریت‌های مختلف هوا به‌ هوا، هوا به‌ زمین و شناسایی را دارد.

اف-۱۶ فایتینگ فالکن
[[ |300px|center]]
نوع هواپیما	جنگندهٔ چندمنظوره
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده	جنرال داینامیکس، لاکهید مارتین
نخستین پرواز	۲ فوریه ۱۹۷۴
تاریخ رونمایی	۱۷ اوت ۱۹۷۸
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا و ۲۵ کشور دیگر
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۴۵۰۰ فروند
بهای هر فروند	اف-۱۶ای و بی ۱۴/۶ میلیون دلار آمریکا (دلار سال ۱۹۹۸)، اف-۱۶سی و دی ۱۸/۸ میلیون دلار آمریکا (دلار سال ۱۹۹۸)
مدل‌های دیگر	اف-۱۶ ویستا، میتسوبیشی اف-۲

اف-۱۶ به‌عنوان یک جنگنده سبک و ساده و ارزان برای نیروی هوایی آمریکا طراحی شده که بتوان تعداد زیادی از آن را در اختیار داشته و از این طریق برتری هواییرا به دست آورد. تا امروز بیش از ۴۵۰۰ فروند از این هواپیما تولید شده و آخرین خریدار آن نیز عراق  است که ۱۸ فروند اف-۱۶ سفارش داده‌است. در مجموع ۲۵ کشور از این هواپیما استفاده می‌کنند و مدل‌هائی از آن در ژاپن و ترکیه هم تولید می‌شود. در سال ۲۰۰۹ در مجموع ۲۳۰۹ فروند اف-۱۶ در کشورهای مختلف دنیا عملیاتی بوده‌اند که این رقم بیشتر از هر هواپیمای جنگی دیگر است و به این معناست که ۱۵ درصد از کل هواپیماهای جنگی دنیا را اف-۱۶ها تشکیل می‌دهند.

اف-۱۶ در اصل به عنوان یک جنگنده برتری هوایی  روزانه طراحی شد اما در عمل به یک جنگنده چند منظوره  تمام شرایط آب و هوایی تبدیل شد. در طول دوران تولید این هواپیما بهینه‌سازی‌های مداومی بر روی آن صورت گرفته‌است و مدل‌هایی با قابلیت‌های بالاتر تولید شده‌اند.

تاریخچه

اف-۱۶ در ایران

بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس

بمب افکن استراتژیک نیروی هوای امریکا

تاریخچه پیدایش:

شرکت در جنگ‌ها

توانایی‌ها:

مشخصات:

وضعیت کنونی:

برنامه‌های آینده:

این هواپیمای سالخورده هنوز هم در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده قرار دارد و چندین برنامه روزآمدسازی را پشت سر گذاشته‌است. بمب‌افکن بی-۵۲ از هشت دستگاه موتور توربوفن پرات اندویتنی تی اف۳۳-پی-۳ (هر یک با رانش ۱۷۰۰۰ پاوند) نیرو می‌گیرد. ارتقای این هواپیما احتمالاً در آینده نیز ادامه خواهد داشت و بکارگیری موتورهای پرات اندویتنی اف۱۱۷ یا سی اف ام مدل سی اف ام۵۶ از جمله موارد ارتقای مورد نظر برای آن می‌باشد.

ارتش آمریکا برنامه دارد که تا سال ۲۰۴۴ از این هواپیما استفاده کند.

بمب افکنی دور برد و در کلاس سنگین وزن است که می تواند گونه های مختلفی از ماموریت ها را به انجام برساند. این هواپیما قادر به پرواز در سرعت های بسیار بالا، البته زیر سرعت صوت و در ارتفاع بالغ بر 50,000 پا پرواز بوده و توانایی حمل بمب های هسته ای یا اتمی و همچنین بمب های معمولی را نیز دارد.

هواپیمای بی 52 برای مدت بیش از 35 سال تنها بمب افکن دارای سرنشین سنگین وزن ایالات متحده بوده است. این بمب افکن، قادر به پرتاب و شلیک بیشتر سلاح های موجود است و حتی بدین صورت، احتمال آن می رود که پس از به روز ساختن سیستم های اویانیکی و پیشرانه ها و دیگر قمست های آن، این هواپیما تا سال 2045 نیز در خدمت باشد.

البته این بمب افکن آمریکایی را BUFF که مخفف عبارت Big Ugly Fat Fellow و به معنای مرد چاق گنده زشت است، نیز می نامند. اولین مدل هواپیمای بی 52 در سال 1954، اولین پرواز خود را انجام داده و مدل B آن نیز در سال 1955 وارد خدمت گشت. به طور کلی 744 بمب افکن بی 52 ساخته شده و آخرین گونه آن نیز که مدل H نامیده می شود، در سال 1962 تحویل شد.

این بمب افکن استراتژیکی، دارای بردی برابر با 14,162 کیلومتر است که از این رو، هواپیمایی میان قاره ای یا کانتیننتال گفته می شود. البته این برد، در حالت بدون سوخت گیری هوا به هوا اندازه گیری شده است، و در غیر این صورت، برد این هواپیما، با سوخت گیری هوا به هوا می تواند نا محدود باشد. در این هواپیما، از مدل جی به بعد تغییراتی در شکل بدنه مانند کوتاه تر شدن سکان عمودی یا همان پایدار کننده عمودی آن داده شد.

 این بمب افکن سنگین ساخت شرکت بوئینگ بوده و از هشت موتور توربوفن پرات اند ویتنی TF-33 هر یک با قدرت کشش بیش از 7000 کیلوگرم بهره می برد. بالاترین سرعتی که این هواپیما قادر به دستیابی به آن است، حدود 8/0 ماخ بوده که معادل 650 مایل بر ساعت نیز می باشد. هدایت این هواپیمای بمب افکن بر عهده 5 خدمه بوده که سیستم صندلی خدمه ها، از توانایی اجکت یا پرتاب کردن در مواقع خطر نیز برخودار است. لازم به ذکر است که قیمت تمام شده این هواپیمای غول پیکر، حدود هفتاد و چهار میلیون دلار می باشد.

 

بیش از یک‌ونیم دهه پرواز بی-۵۲ بر فراز افغانستان

• 6 فوریه 2018 - 17 بهمن 1396

• همرسانی در فیسبوک
•  
• همرسانی در واتس‌اپ
•  
• همرسانی در Telegram
•  
• همرسانی در توییتر
•  
• همرسانی

حق نشر عکسK.SCHULTZ

مردم افغانستان با هواپیمای نظامی نوع بی-۵۲ ( B- 52) آمریکایی بعد از حمله ۱۱ سپتامبر و به دنبال آن بمباران مواضع گروه طالبان توسط آمریکا در سال ۲۰۰۱ آشنا شدند.

اما این هواپیما یکی از شناخته‌شده‌ترین بمب‌افکن‌های جهان در قرن ۲۰ است.

این هواپیما بعد از ۶۰ سال کار در نیروی هوایی آمریکا هنوز از توانمندی کافی برخوردار است. هواپیمایی که در بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ در جنگ ویتنام استفاده شد، اکنون در جنگ افغانستان نیز استفاده می‌شود. گفته شده که ارتش آمریکا تا سال ۲۰۴۴ از آن استفاده خواهد کرد.

حق نشر عکسC.EBDON

هواپیمای نوع بی-۵۲ برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ ساخته شد و در سال ۱۹۵۵ مورد استفاده ارتش آمریکا قرار گرفت.

در کل به تعداد ۷۴۴ فروند هواپیمای نوع بی-۵۲ ساخته شد و آخرین مدل آن (B-52H) نیز در سال ۱۹۶۲ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. اکنون ۸۵ فروند از این نوع هواپیمای نظامی فعال هستند.

حق نشر عکسUSAF

در سال ۱۹۶۲ آخرین بمب‌افکن بی-۵۲ که قدرت حمل کلاهک هسته‌ای را داشت ساخته شد و در بحران موشکی کوبا مورد استفاده قرار گرفت. ولی تاکنون از این هواپیماها برای پرتاب کلاهک اتمی استفاده نشده است.

نوع بی-۵۲اچ آن قادر به حمل ۲۰ موشک نوع کروز است.

این بمب‌افکن قادر است که به مدت ۳۵ ساعت، بیش از ۱۴ هزارکیلو متر را بدون سوخت‌گیری مجدد پرواز کند.

از این هواپیماها در سرنگونی صدام حسین، رئیس جمهوری پیشین عراق و همچنین در "عملیات آزادی پایدار" که منجر به سقوط گروه طالبان در افغانستان شد، نیز استفاده شد.

حق نشر عکسGETTY IMAGES

هواپیمای بمب‌افکن بی-۵۲ قادر است در ارتفاع بیش از ۱۵ هزار متر از سطح دریا پرواز کند و قادر به حمل کلاهک هسته‌ای بوده و همچنین توانمندی حمل موشک‌های هدایت شونده را دارد.

دو فروند از آن در مدت دو ساعت می‌توانند ۳۶۴ هزار کلیومتر مربع را نظارت کند.

این هواپیماها همچنین قادر به انجام عملیات در شب بوده و می‌تواند بمب‌های دو هزار پوندی هم بکار گیرد.

در عملیات طوفان صحرا در عراق ۴۰ درصد از بمب‌هایی که توسط نیروهای ائتلاف بین‌المللی به زمین انداخته شد، توسط این هواپیماها بود.

حق نشر عکسTECH. SGT. DENNIS J. HENRY JR.

---

مشخصات هواپیماهایی که اکنون در افغانستان استفاده می‌شوند

این هواپیما دارای ۵ خدمه است که شامل فرمانده، خلبان، دیدبان رادار، ناوبر و مسئول جنگ الکترونیک می‌باشد.

طول بالهای این هواپیما ۵۶.۴ متر است.

طول بدنه آن به ۴۸.۵ متر می‌رسد.

ارتفاع آن ۱۲.۴ متر است.

وزن ان نیز ۸۳هزار کلیوگرم است.

---

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسETHAN MILLER

حق نشر عکسPAUL J. RICHARDS

حق نشر عکسGETTY IMAGES

حق نشر عکسK.SCHULTZ

این هواپیما همچنین قادر به انجام عملیات در شب است.

"سامانه موشکی S- 200" چگونه عمل می‌کند؟

سامانه "S-200" به دلیل قابلیت‌های موشک خود نظیر برد و سقف پرواز بسیار بالا، سرعت چشمگیر که بالغ بر 2500 متر بر ثانیه در مدل‌های آخر موشک است که عملاً به عنوان یک سامانه راهبردی تلقی می‌شود به‌خصوص توانایی آن برای درگیری با موشک‌های بالستیک نیز مورد توجه کارشناسان نظامی است.

به گزارش 

حوزه دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران؛ پس از خلف وعده روسیه در تحویل سامانه دفاع موشکی "S-300" که در راستای قرارداد 800 میلیون دلاری ایران برای تجهیز قدرت دفاعی کشورمان به روسیه ارائه شده بود متخصصان ایرانی دست به ارتقای سامانه "S-200" زدند.

نسل اول سامانه S- 200 در 1967 وارد خدمت نیروهای دفاع هوایی شوروی سابق و در دهه‌های بعد نمونه‌های دیگر آن برای صادرات به کشورهای مختلف عرضه شد. رادار اصلی این سامانه (اسکوارپیرSquare Pair) است که برای هر دو منظور کشف و ردگیری اهداف به کار می‌رود.

سامانه‌ موشک S-200 برای ارتفاع برد بلند طراحی شده است همچنین برای مقابله با هواپیماهای استراتژیک و موشک‌های نیمه بالستیک در نظر گرفته شده است. 

همچنین از رادار p-14 آبارونا» با طول موج در رده متر که برد آن در برابر اهداف کوچک 360 و برد نهایی آن 600 کیلومتر است، استفاده می‌شود. 

آنتن این رادار 11 متر ارتفاع و 32 متر پهنا دارد. در برخی نمونه‌ها از رادارهای دیگری نیز مانند رادار P-35 بارلاک» با برد 200 تا 350 کیلومتر به عنوان سامانه کمکی استفاده شده است.
 
سامانه S-200 به دلیل قابلیت‌های موشک خود نظیر برد و سقف پرواز بسیار بالا، سرعت چشمگیر که بالغ بر 2500 متر بر ثانیه در مدل‌های آخر موشک است عملاً به عنوان یک سامانه راهبردی تلقی می‌شود به‌خصوص توانایی آن برای درگیری با موشک‌های بالستیک نیز مورد توجه کارشناسان نظامی است. این سامانه توانایی درگیری با اهدافی با بیشینه سرعت 1100 متر بر ثانیه را دارد که شامل سریعترین هواپیماهای نظامی فعلی و آینده نزدیک است.

موشک این سامانه دارای یک پیشران اصلی و چهار بوستر(پیشران کمکی) سوخت جامد است. این پیشرانه‌های کمکی که حدود 4.9 متر طول و 48 سانتیمتر طول دارند بین 3 تا 5.1 ثانیه کار کرده و سپس جدا می‌شوند. برای درک بهتر از ابعاد موشک باید گفت موشک شاهین در سامانه مرصاد حدود 5 متر و قطر آن حدود 37 سانتیمتر است. پیشران اصلی موشک نیز با توجه به برنامه ریزی مورد نظر متناسب با شرایط پروازی هدف بین 51 تا 150 ثانیه کار می‌کند و موشک را برد مفیدی بین 150 تا 300 کیلومتر می‌رساند. موشک‌های این سامانه بین 10.6 تا 10.8 متر طول، 0.86 متر قطر و 7100 تا 8000 کیلوگرم جرم دارند. برای کمینه برد قابل درگیری با هدف در منابع اعداد مختلفی شامل 7، 17 و 60 کیلومتر و برای کمینه ارتفاع هدف قابل درگیری نیز ارتفاع 300 متر ذکر شده است.
 
 سرجنگی 215 یا 217 کیلوگرمی آن نیز از نوع انفجاری ـ ترکشی بوده و دارای 16000 ترکش 2 گرمی ویا 21000 ترکش 3.5 است و شعاع مرگبار این سرجنگی سنگین وزن که با فیوز مجاورتی یا دستوری منفجر می‌شود بیش از 20 متر تخمین زده شده است بنابراین اگر هواپیمای هدف در مراحل نهایی مانور بدهد باید راهی برای دور شدن از موشک به میزان بیش از 20 متر پیدا کند در حالی که قدرت مانور و سطح فناوری هدایت در نمونه‌های نهایی S-200 نیز بهبود پیدا کرده است؛ نحوه هدایت این موشک در فاز ابتدایی دستوری رادیویی، در فاز میانی اینرسی و در فاز نهایی و رسیدن به هدف از نوع راداری نیمه فعال است. در برخی نمونه‌ها نیز از سامانه‌های آشیانه یابی راداری و اختلالات الکترونیکی صحبت به میان آمده است.

 موشک‌های این سامانه در صورت شلیک به بردهای کمتر از 80 کیلومتر مستقیماً به سمت هدف حرکت کرده و در صورت شلیک به بردهای بیش از آن ابتدا با زاویه بیش از 45 درجه اقدام به اوجگیری به ارتفاع بالا (متناسب با درگیری با هدف مورد نظر) می‌کند تا از پرواز در ارتفاعات پائین و نیروی مقاوم بیشتر هوا در این ارتفاعات پرهیز کنند. 

بهسازی S-200 در ایران به طور کلی شامل اصلاحات در بخش‌های پردازش، فرستنده، گیرنده، جنگ الکترونیک و تحرک‌پذیری سامانه بوده است. یکی از فعالیت‌های به انجام رسیده برای بهسازی سامانه S-200 ، تعویض تمامی اجزای آنالوگ آن با تجهیزات دیجیتال است. 

اما درباره بهسازی S-200 باید گفت رادار پی-14 توسط کشور سازنده که در اینترنت منتشر شده نشان دهنده استفاده از قطعات دارای فناوری حالت جامد(Solid State) است که باعث بهبود ویژگی‌های فنی و عملیاتی رادار شده است از جمله توانایی مقابله بهتر با جمینگ‌های فعال، اخلال‌های پالسی غیرهمزمان و بازتاب های نامطلوب پس زمینه مانند نقاط شهری و ارتفاعات و عوارض طبیعی، توانایی بسیار بهتر در پردازش داده ها، تبادل اطلاعات به طور خودکار با سایر سامانه های دفاع هوایی، ترکیب و تشخیص داده های دریافتی از چندین رادار و سایر منابع اطلاعاتی. برای این منظور تجهیزات ضد فریب و اخلال دیجیتال، برای مقابله با اخلال‌های غیرفعال و غیرهمزمان، تجهیزات خودکار کسب اطلاعات راداری و مجموعه جمع آوری داده ها مورد بهسازی قرار گرفته اند.تجهیزات ضداخلال و فریب مبتنی بر سلول های عملیاتی تفکیک پذیر در یک واحد قابل تعویض با یکدیگر ترکیب می شوند. بدین ترتیب محافظت الکترونیکی همزمان از رادار در مقابل اخلالهای غیرفعال و غیرهمزمان را در مناطق مربوطه بدون از دست دادن کیفیت و کارائی رادار در کل منطقه تحت پوشش ضمانت می‌کند. همچنین تجهیزات کسب و جمع‌آوری داده در کامیون تجهیزات رادار نصب شده و محدودیت فاصله پست های فرماندهی و کنترل تا رادار برداشته شده است.

 همچنین اطلاعات بیش از 120 هدف توسط این رادار به طور همزمان قابل پردازش است.سامانه اخلالگر پلنا که تخصص آن عملکرد علیه رادارهای هوابرد و هواپیماهای جمع آوری الکترونیک است با ایجاد اخلال مؤثر در سامانه های دشمن، تا محدود 250 کیلومتری رادارهای خودی را محافظت کرده و تا فاصله 80 کیلومتری امکان هدفیابی برای رادارهای هوایی دشمن را از بین می‌برد، به این معنی که دشمن باید حداقل 80 کیلومتر به سمت مواضعی که تحت پوشش پلنا هستند نزدیک شود که در این صورت به شدت در معرض آسیب از سوی پدافند خودی قرار می گیرد. احتمال عملکرد موفق نمونه های اولیه این سامانه در حالت کمینه 80 درصد بوده است.

مشخصات سیستم پدافند موشکی S- 200 

نوع: سام / سطح به هوا 
کشور سازنده: شوروی 
سال ورود به خدمت: 1967 تا به حال 
شرکت سازنده: Almaz/Antei Concern of Air Defenc / Petr Grushin design bureau 
نمونه ها: S-200, S-200V (S-200VE), S-200D (S-200DE), S-200A 
وزن: 7.1 تن 
طول: 10.8 متر 
کلاهک: متلاشی شونده با قدرت انفجاری بالا به وزن 217 کیلوگرم 
برد عملیاتی: 300 کیلومتر 
سقف پروازی: 40 کیلومتر 
سرعت: 2500 متر بر ثانیه معادل 7.5 ماخ!

از دیگر بهسازی بومی که برای اجرا روی سامانه دوربرد S-200 در آینده مطرح شده است؛ استفاده از موشک‌های دیگر در این سامانه است تا امکان درگیری با اهداف در بردهای متوسط و سقف پرواز پایین نیز با S-200 ممکن شود. این امر با توجه به اینکه رادارهای این سامانه بردهای متوسط را نیز تحت پوشش قرار می دهند می تواند S-200 را به عنوان سامانه میانبرد نیز کارامد ساخته و برای دفاع از S-200  که اساساً خود نیز هدفی برای دشمن تلقی می‌شود، بسیار مفید خواهد بود. 

توانایی موشک‌های سامانه S-200 در تهدید هواپیماهای جنگ الکترونیک و رادارهای هوابرد است. به گفته منابع خارجی نمونه‌های آخر این سامانه توانایی ردیابی اختلالات راداری و امواج ساطع شده از رادارهای هوابرد را دارند. این ویژگی به معنی توانایی درگیری با این نوع اهداف بوده که عمدتاً در فواصل دور نسبت به مناطق درگیری مستقر می‌شوند. در اینجا برد چشمگیر موشک‌های این سامانه وارد معادلات شده و آن را به سلاحی تهدید‌آمیز علیه این نوع هواگردها تبدیل کرده و S-200 را به طور ویژه به سامانه‌ای ضد رادارهای پرنده یا CIRS تبدیل می‌کند. 

با توجه به این که سامانه‌های موشکی قبل از انقلاب، تکنولوژی مطلوبی در صنعت دفاعی کشور وجود نداشت پس از انقلاب تاکتیکی کردن سامانه‌های موشکی در دستور کار قرار گرفت که موفقیت‌هایی بسیاری را به دنبال داشت. 

10 شرکت برتر اسلحه سازی جهان

می توان گفت که تسلیحات جنگی مدرن نیز به نوعی نیاز ملت ها برای دفاع از خود محسوب می شود و به همین علت نیز شرکت های سازنده تسلیحات جنگی همواره در مسیر پیشرفت بوده اند و سودهای مستمر و بالایی نیز کسب کرده اند.

برترین ها - ترجمه از محمدرضا مرتضایی: و زمانی گفت: روزی جنگ، نسخه همه ما را می پیچد اگر ما نتوانیم نسخه جنگ را برای همیشه بپیچیم. چرا اینکار را نمیکنیم؟ اختراع تجهیزات جنگی مختلف در واقع نیاز بشر بوده است چرا که هرگاه ملتی مورد تهاجم قرار می گرفتند، میبایست با ابزار درست به مقابله بر می خواستند. بنابراین، می توان گفت که تسلیحات جنگی مدرن نیز به نوعی نیاز ملت ها برای دفاع از خود محسوب می شود و به همین علت نیز شرکت های سازنده تسلیحات جنگی همواره در مسیر پیشرفت بوده اند و سودهای مستمر و بالایی نیز کسب کرده اند.

آیا می دانستید که غول های تسلیحاتی جهان از صنعت هوایی هستند؟ در ادامه به معرفی 10 شرکت برتر تسلیخاتی جهان می پردازیم. با ما همراه باشید. 

10. تالس – فرانسه

 
بخشی از این شرکت فرانسوی تحت مالکیت دولت فرانسه می باشد و در سال 2000 تاسیس شده است.این شرکت در زمینه ساخت موشک های ستاره ای که به عنوان سریع ترین موشک های کوتاه برد ضد هوایی جهان نیز مشهور هستند.تالس، تامین کننده تجهیزات فوق قدرتمند جنگی برای نیروی دریایی سلطنتی انگلستان نیز است. یکی دیگر از مسئولیت های این شرکت این است که همواره کلیه دپارتمان های نیروی دریایی فرانسه را به روز نگه دارند.

در سال 2014، سود خالص این شرکت حدود 10.37 میلیارد دلار آمریکا اعلام شد. این شرکت، تنها 16 سال پس از تاسیسش توانسته نام مهمی در صنعت جنگ افزار سازی جهان برای خود دست و پا کند.

9.فینمکانیکا – ایتالیا

شرکت ایتالیایی فیمکانیکا در سال 1948 در رم پایتخت این کشور تاسیس شد.از زمان تاسیس این شرکت، مسئولیت تامین جنگ افزارهای سنگین برای صنایع دفاعی ایتالیا و مشتریان بین المللی بر عهده این شرکت بوده است.این شرکت بیشتر شهرتش را مرهون ساخت هلی کوپترهای وستلند آگوستا است. دولت ایتالیا با در دست داشتن 32.45 درصد از سهام این شرکت به عنوان بزرگترین سهامدار آن محسوب می شود. فیمکانیکا در سال 2014 سود خالصی حدود 10.56 میلیارد دلار آمریکا داشت که همین سود بالا برای باقی ماندن در جمع قدرتمندترین شرکت های تسلیحاتی جهان کافی بود.

8. یونایتد تکنولوژی – آمریکا

این شرکت از ساخت آسانسور و کشنده ها به ساخت بمب و جنگنده ها و ناوهای جنگی رسید. این شرکت در کارهای بشردوستانه نیز به اندازه تولیدات نظامی فعال است. این شرکت مسئول ساخت تسلیحات جنگی برای 27 کشور جهان می باشد.این شرکت که در خاک آمریکا مستقر است، در سال 1934 تاسیس شده و طبق گزارشات در سال 2015 توانسته 11.09 میلیارد دلار سود کسب کند.

7. EADS/ گروه ایرباس – اروپا

ساخت جنگنده فوق مدرن تایفون برخاسته از کمپانی ایرباس است که اکنون به شرکتی چندملیتی متشکل از چند کشور اروپایی تبدیل شده است. این شرکت در سال 2014 توانست 15.7 میلیارد دلار سود کسب کند. این شرکت در شهر تولوز فرانسه واقع شده است.

هلی کوپتر ببر یورو نیز اصالتا از ساخته های این شرکت محسوب می شود. این هلی کوپتر در جنگ های افعانستان،بالی، لیبی شرکت داشته است.

6.جنرال داینامیکز – آمریکا

جنرال داینامیکز یکی از بزرگترین شرکت های جنگ افزار سازی در جهان است. موشک های کروز تام هاک و برخی دیگر از تسلیحات سنگین جنگی، که در ارتش و نیروی دریایی آمریکا به کار می روند از ساخته های این شرکت محسوب می شوند.

جان فیلیپ هولند در سال 1899، این شرکت را بنا کرد.این شرکت هم اکنون بیش از هر زمان دیگر در تاریخ پر افتخارش در اوج شکوفایی قرار دارد چرا که طبق اعلام رسمی شرکت، سود خالص آن در سال 2015 به حدود 31 میلیارد دلار رسید.

5.نورثراپ گرومن – آمریکا

بالغ بر 65000 نفر در این شرکت کار می کنند و حوزه فعالیت اصلی آن ساخت تانک های جنگی،جت های جنگنده، ماهواره، فناوری های اطلاعاتی  و دیگر ادوات جنگی است.این شرکت به خاطر ساخت بمب افکن معروف خود در جهان یعنی B2 spirit stealth معروف است که در حالت stealth یا خنثی سازی قادر به خنثی کردن بمب های هسته ای حرارتی و بمب های مرسوم دیگر است. این شرکت در سال 1994 تاسیس شده و در خاک آمریکا قرار دارد. این شرکت به تازگی جیم بونکه را برای رقابت با دیگر شرکت های تسلیحاتی برتر جهان به استخدام خود در آورده است.

4.ریتون – آمریکا

شرکت ریتون بیشتر به خاطر ساخت موشک های پاتریوت خود معروف است که هر یک از این موشک ها ارزشی معادل 2-3 میلیون دلار دارند. دفتر مرکزی این شرکت در ماساچوست واقع است و سال تاسیس آن به 1928 بر می گردد.این سازمان در واقع موشک هایی برای تمامی رده های نظامی آمریکا می سازد.

طبق گزارشات رسمی این شرکت در سال 2014، سود خالص ریتون بالغ بر 21.95 میلیارد دلار بوده است.ریتون به عنوان بزرگترین تولید کننده موشک های قابل رهگیری در جهان مشهور است و به همین دلیل توانسته در رتبه خوبی در بین برترین شرکت های تسلیحاتی دنیا قرار گیرد.

3. BAE Systems – انگلستان

این شرکت در واقع سومین شرکت برتر تسلیحاتی جهان محسوب می شود که چندین کشور در آن سهامدار هستند.محصولات این شرکت تنوع زیادی دارند و خدماتی در زمینه هوافضا،امنیت، و جنگ افزارهای نظامی برای مصارف دفاعی نیز ارائه می دهد. بازار اصلی این شرکت انگلستان،هندوستان، استرالیا و عربستان سعودی است. قطعات اصلی جنگنده تایفون و جت جنگنده F-35 صاعقه 2 را این شرکت تامین می کند.

این شرکت در سال 1999 با نام ماری الکترونیک سیستمز به ثبت رسید و بعدها با سازمان هوافضای انگلستان ادغام شد و تحت نام شرکت فعلی به فعالیت پرداخت. تمرکز اصلی این شرکت بر روی ساخت ادوات جنگی برای نیروی دریایی، مهمات، جنگ افزارهای زمینی می باشد.این شرکت یکی از پویاترین شرکت های حاضر در زمین ساخت تسلیحات جهان به شمار می رود و هر روز شاهد پیشرفت های جدیدی در آن هستیم.

2. بوئینگ  - آمریکا

همه ما با هواپیماهای خاطره انگیز بوئینگ 747، 777، 787 خاطره داریم اما برای اینکه جایگاه مستجکم تری در بازار جهانی داشته باشد، این شرکت در حوزه نظامی نیز ورود کرده است.این شرکت یکی از قدیمی ترین شرکت های آمریکا در مزنیه ساخت جت های جنگنده محسوب می شود چرا که در سال 1916 تاسیس شده است. ارزش کلی این کمپانی 94.408 میلیارد دلار بر اورد شده است و بر طبق گزارشات شرکت، سود خالص آن در سال 2014 نیز 31 میلیارد دلار بوده است.

این شرکت به ساخت جت های جنگنده، هلی کوپترهای جنگی آپاچی و جنگنده سوپر هورنت F-18 که یکی از مدرن ترین جنگنده های حال خاضر دنیا محسوب می شود، مشغول است.این شرکت همچنین به تامین سوخت جنگنده های نیروی دریایی آمریکا نیز می پردازد.

1.لاکهید مارتین – آمریکا

این شرکت آمریکایی توانست سود رویایی 45.6 میلیارد دلاری را در سال 2014 رقم بزند و خود را به عنوان برترین شرکت جنگ افزار سازی جهان مطرح کند.این شرکت در واقع بزرگترین تامین کننده جنگ افزارهای دولت آمریکا نیز محسوب می شود. در شرکت لاکهید مارتین بالغ بر 117000 نفر مشغول به کار هستند. مقر اصلی این شرکت در مریلند واقع است.

شهرت این کمپانی به خاطر ساخت جت های جنگنده غیر قابل رهگیری مثل C-130 هرکو و C—5 گلکسی و فالکن جنگنده F-16 و جت راپتور F-22 است. ساخت سیستم جنگی Aegis نیز بر عهده این شرکت بوده که به خوبی قادر است دشمن را رهگیری و نابود کند.از دیگر زمینه های فعالیت این شرکت می توان به ساخت موشک های ویرانگری مثل تاد و PAC-3 اشاره کرد. با وجود این تعداد محصولات چشمگیر جای تعجبی وجود ندارد که این شرکت در رتبه اول برترین شرکت های تسلیحاتی جهان قرار گرفته است.

امروز با تکیه بر توانمندی داخلی و استفاده حداکثری از ظرفیت‌های موجود در فواصل زمانی کوتاه، موشک‌های جدید و مدرنی توسط نیرو‌های مسلح کشور رونمایی می‌شود که با معرفی هرکدام از آن‌ها دشمنان از پیشرفت ایران در عرصه دفاعی عصبانی‌تر شده و توانایی جمهوری اسلامی در عرصه دفاعی نمایان‌تر می‌شود.

یکی از موثرترین سلاح‌ها در میدان‌های نبرد که توانایی ضربات سنگین و مهلک در زمین، هوا و دریا را دارند موشک‌ها هستند و یکی از اعضای این خانواده موشک‌های بالستیک هستند.

موشک بالستیک نوعی موشک است که بخش اعظمی از مسیر خود را به صورت منحنی و یا به شکل توپ طی می‌کند که به این حرکت بالستیک می‌گویند و انتخاب کلمه ball یا همان توپ نیز به همین علت است. تقسیم بندی موشک‌های بالستیک براساس برد آن‌ها انجام می‌شود. مهم‌‌ترین مولفه موشک‌های بالستیک پیشرانه آن است که میزان برد را مشخص می‌کند که می‌تواند بردی از 150 تا 5 هزار کیلومتر داشته باشد، نمونه‌های برد بلند این موشک‌ها توانایی خروج از جو را دارد که پس از رسیدن به ارتفاع مناسب با 

سقوط Fall آزاد و با هدایت صحیح به داخل جو بازمی‌گرند.

سرعت، از مهم‌ترین فاکتورهایی است که در ساخت موشک‌ها به آن توجه می‌شود؛ سرعت از دو زاویه در موشک اهمیت دارد؛ یکی از آنها زمان آماده سازی برای شلیک می‌باشد که از اهمیت زیادی در رزم نظامی برخوردار است؛ گاه در جنگ‌ها شرایطی بوجود می‌آید که موشک‌ها باید به سرعت آماده شلیک شوند؛ زمان آماده سازی موشک قدر در حدود ۳۰ دقیقه می‌باشد؛ در حالی که در موشک‌های شهاب خصوصا در مدل‌های اولیه آن، این زمان به چندین ساعت می‌رسد.

سرعت پرواز تا هدف، معیار دیگری از قدرت موشک‌هاست. قدر دارای یک موتور تک مرحله‌ای است که به کمک سوخت جامد، دارای سرعت ۶ ماخ ( حدود هشت کیلومتر در ثانیه) است. سرعت مافوق صوت، این امکان را به موشک قدر می‌دهد که حرکت خود را تا هدف، بدون آنکه رادار‌ها آن‌را شناسایی کنند؛ ادامه داده و بر سیستم‌های ضد موشکی دشمن فائق آید.

برد موثر موشک قدر تا ۳۰۰۰ کیلومتر به ثبت رسیده است؛ بر همین اساس می‌توان قدر را در زمره موشک‌های با برد بلند قرار داد. برد بلند موشک قدر این پیام را برای جهان دارد که هر هدفی در منطقه و حتی در اروپا در تیررس این موشک، قرار دارد. قدر-۱۱۰ را 

مدل بهبود یافته موشک ایرانی شهاب۳ معرفی می‌کنند؛ قدر بر خلاف شهاب۳ دارای موتوری دو مرحله‌ایست. ویژگی جالب قدر همین‌جاست. موشک در مرحله اول خود از سوخت مایع و در مرحله دوم از سوخت جامد استفاده می‌کند. همین امر موجب شده است که قدر در زمره موشک‌های برد بلند قرار بگیرد. به کارگیری سوخت جامد در موشک قدر از ابتکاراتی بود که در سال ۲۰۰۵ میلادی انجام شد.

Ghadr-۱۱۰ A نسخه دیگری از موشک‌های قدر است؛ یک طراحی جدید از قدر که در آن از موتوری سه مرحله‌ای استفاده شده؛ علاوه بر این، موشک به لحاظ ظاهری هم تغییر کرده و طول آن از ۱۷.۵ متر به ۲۰ متر افزایش یافت. قدر ۱۱۰ به راحتی می‌تواند مسیر خود را تغییر دهد و همین موضوع باعث می‌شود تا هنگام شناسایی شدن توسط دشمن به راحتی بتواند با این قابلیت خود از منهدم شدن جلوگیری کند.

سر جنگی منحصر بفرد از ویژگی‌های موشک‌های بالستیک است که در موشک قدر هم وجود دارد. همانطور که گفته شد موشک قدر موشکی هوشمند است؛ این موشک به آسانی می‌تواند مسیر خود را تغییر دهد تا هنگامی که توسط دشمن شناسایی شد، به راحتی بتواند از سیستم‌های ضد موشکی دشمن بگریزد؛ سیستم خلبان خودکار پیشرفته و موقعیت یاب جهانی (GPS) از دیگر ویژگی‌های قدر است که به دقت بالای آن کمک می‌کند.

نصب کلاهک‌های بارانی روی موشک‌های بالستیک دوربرد قدر، به معنای این است که وقتی موشک بالای سر هدف برسد، کلاهک موشک باز شده و بارانی از بمب‌های کوچک چندین کیلویی را در حجم بالا در محیط گسترده می‌ریزد. این کلاهک­ ها برای زدن مواضع پهن شده دشمن، باندهای فرودگاهی، آشیانه‌های فرودگاهی و جنگنده‌های روی باند و همچنین تجهیزات پدافندی و موشکی پخش شده روی زمین کاربرد بسیار خوبی دارند.کلاهک‌های بلاست نیز، همان کلاهک­ های شدیدالانفجار هستند که با برخورد به هدف، یک انفجار با حجم آتش بالا ایجاد کرده و خسارت بالایی به هدف وارد می کنند.

سایت Global Security درباره موشک‌های این خانواده عنوان داشت: موشک‌های خانواده "قدر" از نوع بالستیک بوده که بردی معادل 2 هزار تا 2 هزار و 500 کیلومتر داشته و وزنی قریب به 25 تن دارد که دارای سوخت جامد است. این یعنی اگر این موشک‌ها مثلا در سمنان مستقر شوند، تا دهانه اقیانوس هند را تحت پوشش قرار می دهند.

خبرگزاری فرانسه گزارش داد: "موشک قدر توانایی های گسترده ای دارد و برد این موشک ها به اندازه ای است که نه تنها قابلیت هدف قرار دادن اسرائیل را دارند؛ بلکه می توانند پایگاه های آمریکا را در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هدف قرار دهد”. موشک های کلاس "قدر" نشان دهنده توان راهبردی جمهوری اسلامی ایران است و دست دشمنان را در تهدید و تعرض کوتاه می‌کند اما همه سخنان باید در عمل نیز ثابت می‌شد.

موفقیت دانشمندان و طراحان ایرانی امروزه به همگان ثابت شده است و اکنون شاهد این هستیم که ایران در بسیاری از زمینه‌ها خودکفا شده است. اعمال تحریم‌های خصمانه علیه کشورمان نیز نتوانست کاری از پیش ببرد و تهران توانست یکه و تنها راه خود را در حوزه دفاعی ادامه دهد.

کشور ما در سال‌های اخیر توانسته‌ است طیف‌ متنوعی از موشک‌های بالستیک با ویژگی‌های متفاوت برای مقابله با انواع تهدیدات را طراحی و تولید کند که به همین سبب به یکی از قدرت‌های موشکی جهان و منطقه غرب آسیا تبدیل شده است. توانمندی نظامی و دفاعی کشور، بدون شک یکی از مهم ‌ترین محورهای راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهدیدات است. همینطور بر اساس مولفه‌های قدرت، توان موشکی به عنوان یکی از مهمترین عامل بازدارنده تهاجم نظامی قرار دارد که کشور ما به خوبی از آن برخوردار است

خبرگزاری میزان- 

گروه ی: در شرایطی که قدرت نظامی بازدارنده جمهوری اسلامی ایران و توان مقابله ایران با هر گونه تهدید نظامی یکی از مسائلی است که به دلیل ماهیت تکراری تهدیدات؛ همیشه مورد توجه بوده است؛ در این بین اهمیت توان و قدرت دفاعی در حوزه دریا به دلیل ماهیت استعماری دشمنان انقلاب اسلامی و تکیه همیشگی آنها در استفاده از ظرفیت‌های دریا برای دستیابی به اهداف خود؛جمهوری اسلامی ایران بر این موضوع وا داشته است که قدرت و توان دریایی در راهبرد دفاعی را به طور مستمر افزایش دهد. 

لذا در طول این سال‌ها دنیا مشاهده کرده که جمهوری اسلامی ایران هر ساله برای افرایش توان پاسخگویی به تهدیدات چند لایه دریایی دست به طراحی و ساخت انواع تجهیزات نظامی – دریایی با کمک مراکز تحقیقاتی – نظامی کرده است که شاید به جرات بتوان گفت توان نیروی های دریایی چه در سپاه پاسدارن و چه ارتش در برخی از حوزه طراحی و ساخت تجهیزات و سلاح های دریایی نه تنها به مرز خودکفایی حقیقی رسیده است بلکه می توان گفت در برخی‌ از‌ حوزه ها‌ی طراحی‌ و ساخت ‌جزء چندکشور برتر دنیا هستیم.

برای‌نمونه‌ می‌توانیم‌ به‌ طراحی‌و‌ساخت‌انواع‌ناو(خلیج‌فارس)ناوشکن(سهند.)،زیردریایی(فاتح)، ناوچه‌(دماوندوجماران)، قایق‌های تندور(ذوالفقار- سراج)، موشک‌های دریایی(موشک کروز کوثر- موشک ضد کشتی فجر و نصر- رعد ) و. اشاره کرد.

موشک ضد کشتی نصر

قایق های پرنده باور

ناو شکن جماران

موشک کروز دریایی نور(بهینه شده c-802)

قایق تندرو ذوالفقار
 

با نگاه و بررسی دقیق می توان به این نکته پی برد که بدون شک یکی از مهم‏ترین محورهای راهبرد نظامی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با لایه های گوناگون  تهدیدات،بر اساس مولفه‌های قدرت افزایش توان موشکی به عنوان یکی از مهمترین عوامل بازدارنده تهاجم نظامی است که این مسئله به خوبی در حوزه تجهیزات نبرد دریایی در طول انقلاب اسلامی در دو نیروی مهم نظامی کشور یعنی سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران پیگیری شده است.

با توجه به اهمیت راهبردی دفاع و تهاجم موشکی به خصوص در نبرد دریایی در این نوشتار به معرفی یکی از سریع ترین موشک ها و اژدرها جهان که در اختیار سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی قرار دارد می پردازیم؛ که این اژدر زیر سطحی " حوت" نام دارد و در جریان برگزاری رزمایش پیامبر اعظم(ص)3 در سال 85، با موفقیت آزمایش شده است که بعد از  آزمایش موفقیت آمیز این موشک، بسیاری از مقامات نظامی و ی جهان انگشت حیرت به دهان گرفتند که جمهوری اسلامی ایران چگونه به تکنولوژی ساخت چنین موشکی دست یافته است.

شلیک آزمایشی موشک حوت

باید موشک حوت را یک موشک یا اژدر دارای پیشرانه راکتی سطح به دریا و زیرآبی تولید ایران دانست. 

موشک ایرانی حوت» یکی از سریع ترین موشک های رادارگریز آبی جهان است که معادل 100 متر در ثانیه سرعت دارد که حدود 3 برابر بیشتر از آن موشکی سرعت دارد که آمریکایی ها از داشتن آن به خود می بالند. 
فناوری ساخت چنین موشکی فقط در اختیار ایران و روسیه (موشک اشکوال) است و به حتم در صورت پرتاب 2 عدد از این موشک ها  ناوهای  آمریکایی حاضر در خلیج فارس بدون داشتن راه فراری ضربه ای سخت و مهلک متحمل خواهند شد. موشک انداز های این موشک کاملاً رادار گریز هستند.
 

مقامات ایرانی حوت را سریعترین اژدر دنیا خوانده‌اند و به گفته سردار علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه این موشک می‌تواند به سرعت ۲۲۳ مایل در ساعت برسد،  امکان نصب کلاهک هسته‌ای بر روی نمونه روسی این نوع موشک  وجود دارد.

تقاوت ها و شباهت های حوت ایرانی و اشکفال روسی

موشک حوت شباهت قابل توجهی با اژدر وی‌آ-۱۱۱ اشکفال دارد که شوروی از سال ۱۹۷۷ آن را عملیاتی کرده‌است.

وی‌آ-۱۱۱ اشکفال که شوروی‌ها طراحی آن را از دهه ۱۹۶۰ برای مقابله با زیردریایی‌های هسته‌ای آغاز کردند، یک اژدر ۵۳۳ میلی‌متری است و ۲۷۰۰ کیلوگرم وزن دارد که ۲۱۰ کیلوگرم آن را کلاهک جنگی آن تشکیل می‌دهد.

موتور راکتی این اژدر از سوخت مایع استفاده می‌کند، دو تن از وزن اژدر را مخرن سوخت تشکیل می‌دهد که شامل ۱۵۰۰ کیلو هیدروژن پروکسید و ۵۰۰ کیلو نفت سفید است. سرعت این اژدر ۸.۲ متری هنگام شلیک ۹۳ کیلومتر بر ساعت است که در طول مسیر به بیش از ۳۷۰ کیلومتر می‌رسد. برد عملیاتی مدل‌های جدید اشکفال به ۱۱ تا ۱۵ کیلومتر می‌رسد اما مدل‌های قدیمی فقط تا ۷ کیلومتر برد داشتند، اماهنوز مشخص نیست که آیا "حوت " بر پایه اشکفال روسی ساخته شده است یا خیر اما در کل می توان گفت  اژدر حوت ساخت ایران و اژدر  اشکفال ساخت روسیه بهترین و پرسرعت ترین و درعین حال ترسناک ترین اژدر جهان هستند که تفاوت بسیارکمی نسبت به یکدیگر دارند.
 

 موشک اشکفال روسی

ویژگی ها عمل موشک حوت در دریا

این موشک با شلیک به تولید حبابهای بخار از نوک دماغه و پوسته خود  به خارج اقدام می کند  و لایه ای از گاز در اطراف خود شکل می دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می کند.
 

این موشک قابلیت پرتاب از روی شناور و یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 کیلومتر بر ساعت) کپسول پرتاب خود را ترک می کند. با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن کرده و به سمت هدف راهی می شود. با توجه به قدرت و سرعت بالای "حوت" هیچ امکانی برای دفع و یا فرار از آن وجود ندارد چرا که اگر این موشک از فاصله 1000متری شلیک شود، در 10 ثانیه به هدف اصابت و آن را منهدم می‌کند لذا فرصتی برای مقابله با آن "وجود ندارد".

کاربرد عملیاتی حوت

این موشک که به‌همت صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران به‌صورت بومی ساخته شده و فناوری آن هم‌اکنون در اختیار دانشمندان صنایع دفاعی ایران است و یگان‌های دریایی سپاه پاسداران هم‌اکنون به این موشک تجهیز شده‌اند که با توجه به ویژگی های سرعت و دقت  هیچ گونه از شناورهای متوسط و بزرگتر از متوسط شانسی برای فرار از اژدر حوت را در مقابل را ندارند بنابراین با شلیک دو اژدر حوت که به تخمینی از قیمت و هزینه 2 میلیون دلار زده می شود  می توان به دشمنی در دریا مانند آمریکا چهار میلیارد و پانصد میلیون دلار ضرر بزنیم یعنی 900 برابر.

۱۰ اژدر فوق پیشرفته و خوفناک جهان

اژدرها برای پلتفرم های نظامی دریایی مانند زیردریایی ها، کشتی های سطحی، هواپیماها و هلی کوپترها از هر سلاح دیگری بهتر و مقدم تر هستند.

برترین ها - ترجمه از حسین علی پناهی: اژدرها برای پلتفرم های نظامی دریایی مانند زیردریایی ها، کشتی های سطحی، هواپیماها و هلی کوپترها از هر سلاح دیگری بهتر و مقدم تر هستند. در ادامه می خواهیم پیشرفته ترین اژدرها را بر اساس ویژگی های کاربردی مانند سرعت، برد و عمق کارآیی معرفی نماییم.

1- اژدر ه سیاه (ایتالیا)

اژدر ه سیاه پیشرفته، نسل جدیدی از اژدرهای سنگین چند منظوره است که از زیردریایی ها یا کشتی های سطحی شلیک شده و برای مقابله با تمامی تهدیدات سطحی و زیر دریا طراحی شده است. این اژدر قرار است جایگزین اژدر قدیمی سنگین وزن اَی-184 شود که توسط نیروی دریایی ایتالیا مورد استفاده قرار می گرفت. ه سیاه درحال حاضر توسط شرکت وایت هد آلنیا برای نیروهای دریایی ساخته شده و توان نصب بر روی زیردریایی های اسکورپن، یو 209، یو 214 و یود 212 را دارد.

این اژدر با کابل کنترل شده و خود هدف را ردیابی می کند. ه سیاه 21 اینچ قطر داشته و از معماری دریافت و انتقال پیشرفته امواج صوتی موسوم به ASTRA » و کلاهک بسیار انفجاری و قدرتمندی سود می برد. سیستم پیشران با باتری Al-AgO، موتور با چرخش مع و بدون نیاز به تمیزکردن و پروانه های اریب باعث شده که این اژدر به سرعت باورنکردنی 50 گره دریایی (92.5 کیلومتر در ساعت) و برد 50 کیلومتر برسد.

2- اژدر سنگین اف 21 (فرانسه)

اژدر سنگین اف 21 از کمپانی DCNS  یک اژدر دو منظوره است که هم علیه زیردریایی ها و هم کشتی ها به کار می رود. این اژدر جایگزین اژدرهای مود 2 اف 17 در ناوگان زیردریایی های فرانسه خواهد شد. این اژدر 1.3 تنی روی انواع مختلفی از زیردریاییها از جمله زیردریایی های هسته ای SSBN و SN و همچنین انواع دیزلی- الکتریکی سوار شده و به دو روش شنا و فشاری شلیک خواهد شد. این اژدر دارای یک کلاهک آتیک ساخت کمپانی تالس آندرواتر سیستم است و یک کلاهک فیوزدار اصابتی/آتیک جداگانه نیز دارد. این اژدر را می توان در عمق های 10 تا 500 متر شلیک کرد و با استفاده از پیشران الکتریکی با کمک باتری اصلی نقره اکسید آلومینیوم می تواند سرعتی بین 25 تا 50 گره دریایی (46 تا 92.5 کیلومتر در ساعت) داشته و تا بیش از 50 کیلومتر و به مدت یک ساعت به مسیر خود ادامه دهد.

3- اژدر سنگین اسپیرفیش (بریتانیا)

اژدر فوق پیشرفته اسپیرفیش از کمپانی بی اَی ای سیستم در آب های اقیانوسی و ساحلی بر علیه زیردریایی ها و کشتی ها به کار گرفته می شود. این اژدر 1.85 تنی در خدمت ناوگان دریایی سلطنتی بریتانیا است. این اژدر از  یک کلاهک انفجاری 300 کیلوگرمی آلومینیومی شده PBX  استفاده کرده و با یک سیم هدایتی با ظرفیت بالا و سیستم سونار فعال و غیرفعال  به سمت هدف روانه می شود. سیستم موتوری آن از یک موتور توربینی گازی که از اوتو فول (Otto Fuel) به عنوان سوخت تک پیشران و از پرکلرات هیدروکساید آمونیوم به عنوان اکسنده استفاده می کند. سیستم پیشران منحصر به فرد به این اژدر اجازه می دهد که در سرعت کم نیز به سمت اهدافی در 48 کیلومتری نیز پرتاب شود.

4- اژدر 62 (اژدر 2000) (سوئد)

اژدر 62 از کمپانی Saab  یک اژدر سنگین دو منظوره است که در ناوگان زیردریایی های نیروی دریایی سلطنتی سوئد مورد استفاده قرار می گیرد و می توان از آن به طور موثر بر علیه تمامی اهداف سطحی و زیردریایی استفاده نمود. وزن این اژدر 1.450 کیلوگرم بوده و توان حمل کلاهک انفجاری بسیار حساس و قوی را نیز دارد. این اژدر در عمق 500 متری نیز عمل کرده و سیستم راداری هدف یاب آن به دو صورت اکتیو و غیراکتیو عمل می کند. یک موتور جت پمپی پیشرفته باعث پیش رفتن این اژدر شده و می تواند با اهدافی در فاصله ی 40 کیلومتری با حداکثر سرعت 40 گره دریایی (75 کیلومتر در ساعت) نیز درگیر شود.

5- اژدر DM2A4/SeaHake mod 4 (آلمان)

اژدر DM2A4/SeaHake mod 4 با نام تجاری SeaHake mod 4» مهم ترین سلاح زیردریایی های مدل 212 نیروی دریایی آلمان است. این اژدر سنگین با وزن 1.37 تن را می توان از زیردریایی یا کشتی به سمت اهداف مورد نظر شلیک کرد. اژدر فوق که توسط کمپانی اطلس الکترونیک ساخته شده است از سیستم هدایت فیبر نوری برای تعقیب دقیق اهداف زیر و روی آب استفاده می کند و کلاهک انفجاری آن نیز 255 کیلوگرم وزن دارد. این اژدر به یک موتور مغناطیسی دائمی با فرکانس بالا و باتری نقره روی مجهز است که سرعت 50 گره دریایی (92.5 کیلومتر در ساعت) و برد 50 کیلومتری را تضمین خواهد کرد.

6- اژدر Shkval-E (روسیه)

اژدر Shkval-E یک موشک زیردریایی غیرهدایت شده با سرعت بالاست که امکان نصب شدن بر روی کشتی و زیردریایی را داشته و از عمق 30 متری آب نیز قابل پرتاب است. این اژدر 2.700 کیلوگرم وزن داشته و کلاهکی شدیداً انفجاری معادل 210 کیلوگرم تی ان تی حمل می کند که با فیوز نزدیکی اصابت عمل می کند. سیستم پیشران آن از یک موتور جت هیدرو ری اکتیو و راکت با سوخت جامد استفاده می کند که سرعت نزدیک به 200 گره دریایی (370 کیلومتر در ساعت) را برای آن امکان پذیر می سازد. این اژدر برد موثری در حدود 7 کیلومتر داشته و برد کلی آن 10 کیلومتر است.

7- اژدر Mk48 ADCAP Mod 7 (ایالات متحده)

اژدر Mk48 ADCAP Mod 7 توسط کمپانی لاکهید مارتین ساخته شده و از سیستم ردیابی اکتیو و/یا غیراکتیو، سیستم هدایتی صوتی باند وسیع و سیستم پیشرفته مقابله با اقدامات ضد راداری برای کشف شدن استفاده کرده و توانایی هدف قرار دادن اهداف مورد نظر در آب های عمیق و کم عمق را دارد. این اژدر پیشرفته ترین اژدری است که اکنون در اختیار ناوگان زیردریایی های نیروهای دریایی ایالات متحده و متحدانش قرار دارد. وزن دقیق این اژدر 1.676 کیلوگرم بوده و توانایی حمل کلاهک انفجاری 292.5 کیلوگرمی را دارد و از یک موتور پیستونی که از سوخت تک پیشرانه اوتو فیول دو برای به پیش رفتن استفاده می کند. بیشترین سرعت این اژدر 28 گره دریایی (52 کیلومتر در ساعت) و برد آن نیز 8 کیلومتر است.

8- اژدر MU90/IMPACT (ناتو)

 
آژدر سبک پیشرفته MU90/IMPACT توسط کمپانی کنسرسیومی EuroTorp ساخته شده و با تمامی لانچرهای اژدری ناتو متناسب است. این اژدر نسل سومی 304 کیلوگرم وزن داشته و در عمق بیش از 1.000 متر نیز عمل خواهد کرد و انتظار می رود که نیازهای جنگ ضد زیردریایی ها در قرن بیست و یکم را به خوبی برآورده سازد. این اژدر توسط نیروهای دریایی کشورهای فرانسه، ایتالیا، آلمان، دانمارک، لهستان و استرالیا مورد استفاده قرار گرفته است. این اژدر که با توربین های الکتریکی حرکت می کند از یک باتری دریایی اکسید آلومینیون نقره بهره می برد. سیستم پیشران آن سرعت حداکثری 50 گره دریایی و حداکثر 23 کیلومتر برد در بیشینه سرعت را تضمین خواهد کرد.

9- اژدر سبک MK 54 (ایالات متحده)

اژدر سبک MK 54 که توسط کمپانی ریتون ساخته شده پراستفاده ترین اژدر سبک وزن در جهان است که از تکنولوژی های مدرن و کاربردی اژدرهای MK 50 و MK 48 ADCAP  بهره می برد. این اژدر قابلیت پرتاب همزمان از 20 پلتفرم نظامی را داشته و از کشتی، هلی کوپتر و هواپیماهای با بال ثابت نیز می توان آن را علیه زیردریایی ها در هر عمقی که باشند پرتاب نمود. این اژدر 276 کیلوگرم وزن داشته و با کلاهک انفجاری 44 کیلوگرمی و سیستم سونار موج کوتاه هوایی AN/AQS-22  یک سلاح مرگبار به شمار می آید سیستم پیشرانه آن با استفاده از سوخت مایع عمل کرده و سرعت آن به 40 گره دریایی (74 کیلومتر در ساعت) نیز خواهد رسید.

10- اژدر سبک A244/S Mod 3

اژدر سبک A244/S Mod 3 از کمپانی EuroTorp  آخرین نمونه اژدر در خانواده A244/S از اژدرهای موسوم به fire-and-forget ASW » است که توسط بیش از 16 نیروی دریایی در اروپا مورد استفاده قرار می گیرد. این اژدر طوری طراحی شده که توان مقابله با زیردریایی های معمولی و هسته ای را داشته و از سیستم ضدراداری ضد اژدی سود می برد. این اژدر 254 کیلوگرم وزن داشته و با سیستم آتیک ردیابی بسیار پیچیده و پیشرفته، توانایی مقابله با سیستم های ضدراداری و کلاهک انفجاری بسیار قوی سلاحی مرگبار به شمار می آید.

عمق عملیاتی آن حداکثر 600 متر می باشد. این اژدر از یک موتور دی سی که دو پروانه چرخشی مع را به حرکت در می آورد سود برده که سرعت 36 گره دریایی (67 کیلومتر در ساعت) و برد نهایی 13.5 کیلومتر در سرعت پایین را برای آن به ارمغان می آورد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  موشک بالستیک قاره پیما که به اختصار ICBM (سرواژه عبارت Intercontinental Ballistic Missile) نامیده می‌شود برای رساندن سلاح‌های هسته‌ای به هدف طراحی شده اند. این سلاح‌های مرگبار دارای برد حداقلی ۵٫۵۰۰ کیلومتر هستند و نمونه‌های مدرن موشک‌های بالستیک قاره پیما بیش از یک کلاهک هسته‌ای حمل می‌کنند. بیشتر این موشک‌های مدرن از ویژگی MIRV برخوردارند که همان قابلیت هدفگیری مستقل چندگانه (Multiple Independently targetable Re-entry Vehicles) است. از این رو یک موشک بالستیک قاره پیما می‌تواند چندین کلاهک هسته‌ای حمل کند که هر کدام از آن‌ها هدفی متفاوت را مورد اصابت قرار خواهد داد. علاوه بر این، موشک‌های بالستیک قاره پیما می‌توانند گستره‌ای از طعمه‌ها را با خود حمل کنند که به آن‌ها اجازه می‌دهد بر سیستم‌های دفاع موشکی دشمن چیره شوند.

موشک بالستیک قاره پیما را می‌توان در داخل سیلو، سوار بر یک خودرو متحرک، روی یک سیستم ریلی یا در داخل یک زیردریایی نصب و آماده شلیک شود. شناسایی و نابودی پیش از پرتاب موشک‌های بالستیک قاره پیمای متحرک بسیار دشوار و پیچیده است. اما بهترین، قوی‌ترین و مرگبارترین موشک‌های بالستیک قاره پیمای جهان کدامند؟ اگر چه ممکن است معیار‌های متفاوتی برای رده بندی موشک‌های بالستیک قاره پیما وجود داشته باشد، اما بُرد و میزان ظرفیت انفجاری یک موشک بالستیک قاره پیما، تعداد و قدرت انفجاری هر یک از اجزای هدفگیری مستقل چندگانه (MIRV ها)، دقت، نوع سیستم پرتابی و تکنولوژی‌های مختلفی که در ساخت این موشک به کار رفته و باعث شکست خوردن سیستم دفاع موشکی دشمن در ساقط کردن آن می‌شود از مهم‌ترین معیار‌های تعیین قدرت موشک‌های بالستیک قاره پیما به شمار می‌آیند.

در مقاله حاضر بر اساس ویژگی‌های و داده‌هایی که در مورد این موشک‌ها در دسترس قرار دارد بهترین موشک‌های بالستیک قاره پیمای جهان انتخاب شده اند. شایان ذکر است که تمامی این موشک‌های بالستیک از قدرت تخریب هولناکی برخوردار بوده و قادرند یک کشور را به طور کامل نابود سازند. در این فهرست موشک‌های بالستیک قاره پیمایی که هنوز در حال توسعه بوده یا به صورت موفقیت آمیز آزمایش نشده اند نادیده گرفته شده اند.

 موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا (روسیه)

موشک بولاوا (Bulava) یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید ساخت روسیه است که از زیردریایی‌های جدید این کشور با نام کلاس بوری (Borei) شلیک می‌شود. این موشک در واقع نسخه دریایی موشک Topol-M بوده و توسعه آن با تاخیر‌ها و مشکلاتی همراه بوده است که از آن میان می‌توان به پرتاب‌های آزمایشی ناموفق متعدد اشاره کرد. موشک بولاوا برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ پرتاب موفقی را تجربه کرده و از آن زمان تاکنون عملیاتی شده، اما تا سال ۲۰۱۷ از ۲۷ پرتاب آزمایشی ۱۲ تست با شکست مواجه شده است. طراحی این موشک هنوز بسیار خام بوده و باید تغییرات و روزآمدسازی‌های زیادی روی آن انجام گیرد.

در مقایسه با موشک بالستیک آمریکایی Trident D۵، نمونه روسی عملکرد ضعیف تری دارد. این موشک بالستیک روسی برد کمتری داشته، کلاهک‌های هسته‌ای کمتری حمل کرده و از دقت بسیار کمتری نیز برخوردار است. برد موشک بولاوا توسط مقامات روسی ۹٫۵۰۰ کیلومتر اعلام شده و ۶ کلاهک MIRV که هر کدام قدرت انفجاری ۱۵۰ کیلوتن دارند روی آن نصب می‌شود. البته این موشک توان حمل ۱۰ MIRV را نیز دارد که در این صورت برد آن به ۴٫۰۰۰ کیلومتر کاهش خواهد یافت. موشک بالستیک بولاوا یک سیستم هدایت astro-inertial داشته و از سیستم جهت یابی ماهواره‌ای GLONASS نیز سود می‌برد. دایره خطای احتمالی (CEP) این موشک ۳۵۰ متر است و می‌تواند سیستم‌های دفاع موشکی دشمن را گمراه سازد.

در صورت مورد حمله قرار گرفته زیردریایی‌های روسی، این موشک‌ها دستکم اثرات ناشی از موج اول حمله را تاب خواهند آورد. هر زیردریایی کلاس بوری ۱۶ موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا حمل می‌کند. تا سال ۲۰۱۷، ۳ فروند از زیردریایی‌های این کلاس وارد سرویس در ناوگان دریایی روسیه شده اند. موشک‌های بولاوا را می‌توان با استفاده از لانچر‌های ریلی یا بر روی لانچر‌های خودرویی متحرک نیز پرتاب کرد. در روی کاغذ موشک بالستیک قاره پیمای بولاوا بسیار قدرتمندتر از برخی از موشک‌های دیگر حاضر در این فهرست است، اما به دلیل مشکلاتی که در کارکرد این موشک وجود دارد در رتبه دهم قرار گرفته است. بر اساس برنامه ریزی‌های صورت گرفته، زیردریایی‌های کلاس بوری که مجهز به این موشک هستند تا سال ۲۰۴۰ قلب ناوگان زیردریایی‌های روسیه را تشکیل خواهند داد.

موشک بالستیک قاره پیمای JL-۲ (چین)

موشک JL-۲ جدیدترین موشک بالستیک قاره پیمای ساخت چین است که از زیردریایی‌های این کشور شلیک می‌شود و نسخه دریایی موشک بالستیک زمین-پرتاب DF-۳۱ به شمار می‌آید. این موشک برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ پرتاب شده و روی زیردریایی‌های کلاس جین (Jin) نصب گردید. بدین ترتیب چین برای اولین بار توانست به قابلیت حمله هسته‌ای قابل توجه از لانچر‌های دریایی دست یابد. زیردریایی‌های کلاس ژیا (Xia) که در گذشته به موشک‌های بالستیک کوتاه برد JL-۱ مجهز شده بودند ارزش استراتژیک قابل توجهی نداشتند. بر اساس برآوردها، موشک جدید JL-۲ دارای برد ۷٫۴۰۰ تا ۸٫۰۰۰ کیلومتر است که برای رسیدن به اهدافی در اروپا، هند، روسیه و بیشتر نقاط ایالات متحده کافی به نظر می‌رسد.

این موشک توانایی حمل یک کلاهک هسته‌ای ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلوتنی یا ۳ تا ۴ MIRV که هر کدام قدرت انفجار ۹۰ کیلوتنی دارند را داراست. در این موشک بالستیک قاره پیما سیستم جهت یابی astro-inertial با سیستم بومی هدایت ماهواره‌ای BeiDou ترکیب شده است. بر اساس برآوردها، دایره خطای احتمالی این موشک ۱۰۰ متر است. هر زیردریایی کلاس جین ۱۲ فروند از این موشک‌ها را در زرادخانه خود حمل می‌کند، زیردریایی‌هایی که تا سال ۲۰۱۶ تنها ۴ فروند از آن‌ها وارد سرویس شده است. این موشک‌های زیردریایی- پرتاب به احتمال فراوان در نتیجه موج اول حمله به زیردریایی‌های چینی سالم می‌مانند. در صورت اخطار‌های قبلی، زیردریایی‌های کلاس جین می‌توانند پایگاه‌های خود را ترک کرده و در آب‌های ساحلی چین عملیات انجام دهند در حالی که توسط ناوگان دریایی چین محافظت می‌شوند.

با این وجود، زیردریایی‌های کلاس جین به اندازه زیردریایی‌های غربی پیشرفته نبوده و ضعیف‌تر از زیردریایی‌های روسی به شمار می‌آیند. در واقع می‌توان گفت که چین در زمینه تکنولوژی زیردریایی همیشه عقب‌تر از دیگر قدرت‌های نظامی جهان بوده و زیردریایی‌های نسل جدید این کشور نیز به اندازه رقبای غربی و روسی خود قدرت رادارگریزی و پنهانکاری ندارند. این زیردریایی‌ها نیز مانند زیردریایی‌های کلاس دلتا ۳ روسیه که در دهه ۱۹۷۰ تولید شدند پرسروصدا هستند. در حال حاضر زیردریایی‌های جدیدی با قابلیت پرتاب موشک‌های بالستیک قاره پیما توسط نیروی دریایی چین در مرحله آزمایش و توسعه قرار دارند.

 موشک بالستیک قاره پیمای DF-۳۱AG (چین)

موشک DF-۳۱AG یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید ساخت چین است که اولین تصاویر مربوط به آن در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. ظاهراً این موشک در سال ۲۰۱۵ آزمایش شده و خبر ساخت آن به طور رسمی در سال ۲۰۱۷ اعلام شد. این سیستم موشکی ابتدا با عنوان DF-۳۱B شناخته می‌شد، اما بعد‌ها نام رسمی آن DF-۳۱AG اعلام گردید. موشک بالستیک قاره پیمای مذکور برای اولین بار در جریان رژه نظامی بزرگ ارتش آزادی چین به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس این ارتش به نمایش درآمد. این موشک در میان مرگبارترین موشک‌های بالستیک قاره پیمای جهان جایگاه خاصی دارد هر چند که کوچکتر و کم قدرت‌تر از موشک‌های بالستیک قاره پیمای DF-۴۱ است.

موشک بالستیک DF-۳۱AG در واقع نسخه مدرن و جدید موشک‌های بالستیک DF-۳۱A است که از لانچر‌های سیلویی پرتاب می‌شد و نمونه متحرک جاده‌ای ان نیز روی یک تریلر مخصوص نصب می‌شد. نمونه جدید این موشک بالستیک بر روی یک خودرو ۸ محور با قدرت تحرک بالا نصب شده است. این موضوع قابلیت‌های پرتاب موشک بالستیک قاره پیمای DF-۳۱AG را افزایش داده که احتمال بقای آن در اثر مورد حمله قرار گرفتن قبل از پرتاب را افزایش می‌دهد. از نظر قابلیت‌های مفهومی، این موشک شباهت زیادی به موشک‌های بالستیک قاره پیمای روسی مانند Topol و Yars دارد. موشک بالستیک قاره پیمای DF-۳۱AG از سوخت جامد استفاده می‌کند و در طی سه مرحله به هدف خود می‌رسد.

برد نهایی این موشک ۱۱٫۲۰۰ کیلومتر بوده و توانایی هدف قرار دادن تمامی خاک ایالات متحده، اروپا و روسیه را دارد. در حالی که نسخه قدیمی DF-۳۱A توان حمل تنها یک کلاهک را داشت، نسخه DF-۳۱AG توانایی چندین MIRV را دارد. در واقع این موشک بالستیک می‌تواند ۳ MIRV با قدرت آتش ۲۰، ۹۰ و ۱۵۰ کیلوتن را حمل کند و نسبت به نسخه قدیمی‌تر نیز از برد و توان بقای بیشتری برخوردار است. موشک مذکور دارای سیستم جهت یابی داخلی و سیستم جهت یابی ماهواره‌ای بومی BeiDou بوده و بر اساس برخی ادعا‌ها دقت این موشک ۱۵۰ متر و یا حتی دقیق‌تر است و البته از طعمه‌هایی برای فریب سیستم‌های دفاع موشکی دشمن نیز سود می‌برد.

 موشک بالستیک قاره پیمای DF-۴۱ (چین)

موشک DF-۴۱ در حال حاضر قدرتمندترین موشک بالستیک قاره پیمای ساخت چین است. این موشک توسط یک لانچر سوار بر خودروی ۸ محور پرتاب شده و شباهت زیادی به موشک‌های با لانچر متحرک زمینی Topol-M و Yars دارد. اولین تست‌های پرتابی این موشک بالستیک در سال ۲۰۱۳ انجام شده و دومین آزمایش نیز یکسال بعد صورت گرفت. گزارش‌هایی مبنی بر شلیک میدانی این موشک‌های بالستیک در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ نیز وجود دارد. موشک بالستیک DF-۴۱ از نوع سوخت جامد بوده و برد حداکثر آن ۱۲٫۰۰۰ کیلومتر عنوان شده که توان حمل بیش از ۱۰ MIRV را نیز داراست.

برد این موشک برای رسیدن به تمامی نقاط ایالات متحده، روسیه و اروپا کافی است و رسیدن آن از لحظه پرتاب تا لحظه اصابت به اهداف در دوردست‌ترین نقاط ایالات متحده تنها ۲۰ تا ۲۵ دقیقه طول خواهد کشید. این موشک بالستیک قاره پیما بسیار قدرتمند و ویرانگر بوده و می‌تواند یک کشور را به طور کامل نابود سازد. موشک بالستیک DF-۴۱ از سیستم هدایت و جهت یابی مشابه دیگر موشک بالستیک چینی در گزینه قبلی سود می‌برد و دقت آن ۱۵۰ متر و یا حتی دقیق‌تر است. خودرو ۸ محور حمل کننده لانچر این موشک توانایی حرکت در انواع عوارض زمین را داراست که نتیجه همکاری‌های این کشور با کمپانی کامیون سازی MZKT بلاروس است. بدین ترتیب موشک‌های بالستیک قاره پیمای چین دیگر مانند گذشته محدود به پرتاب از لانچر‌های ثابت نبوده و رهگیری و نابودی آن‌ها برخلاف کذشته بسیار دشوار است.

 موشک بالستیک قاره پیمای M۵۱ (فرانسه)

موشک M۵۱ یک موشک بالستیک قاره پیمای فرانسوی زیردریایی-پرتاب است که کار بر روی آن از سال ۱۹۹۲ آغاز شده و برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ پرتاب شد. موشک بالستیک مذکور توسط زیردریایی‌های کلاس Le Triomphant حمل شده که در حال حاضر تنها ۴ فروند از آن‌ها در ناوگان دریایی کشور مشغول خدمت هستند. حداکثر برد موشک بالستیک قاره پیمای M۵۱ حدود ۱۰٫۰۰۰ کیلومتر و در صورت بالاترین بارگیری کلاهکی برد آن به ۸٫۰۰۰ کیلومتر کاهش می‌یابد. بدین ترتیب این موشک قدرتمند بیشتر نقاط چین و روسیه را در تیررس خود می‌بیند. هر موشک بین ۶ تا ۱۰ کلاهک مستقل پرتابی حمل می‌کند که هر کدام قدرت انفجاری برابر با ۱۰۷ کیلوتن دارند. علاوه بر این موشک بالستیک قاره پیمای M۵۱ تعدادی ابزار انفجاری کمکی برای نفوذ به سیستم دفاع موشکی دشمن حمل می‌کند.

نمونه‌های جدیدتر این موشک که در سال ۲۰۱۵ با نام M۵۱.۲ معرفی شد می‌تواند کلاهک‌هایی با قدرت انفجار ۱۵۰ کیلوتن نیز حمل کند. موشک بالستیک فرانسوی از سیستم هدایت astro-inertial برخوردار بوده و اگر چه قابلیت نصب سیستم جهت یابی ماهواره‌ای Galileo روی آن وجود دارد، اما هنوز این سیستم روی آن نصب نشده است. بدین ترتیب در شرایط کنونی موشک بالستیک قاره پیمای M۵۱ دقت دیگر موشک‌های بالستیک با سیستم هدایت ماهواره‌ای را نداشته و دایره خطای احتمالی آن ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر است. هر یک از زیردریایی‌های کلاس Le Triomphant می‌تواند ۱۶ فروند موشک M۵۱ حمل کند و بدین ترتیب ناوگان دریایی فرانسه ۶۴ فروند از این موشک‌ها را آماده شلیک دارد. نمونه پیشرفته‌تر این موشک‌ها با نام M۵۱.۳ در حال توسعه بوده و قرار است در سال ۲۰۲۵ وارد سرویس شوند.

منبع: روزیاتو 

به گزارش گروه بین‌الملل 

خبرگزاری میزان، پایگاه شبکه خبری سی‌ان‌ان آمریکا در گزارشی با تحلیل تصاویر موشک قاره‌پیما اخیر کره‌شمالی به نقل از کارشناسان نوشت: تصاویر موشک بالستیک هواسونگ 15» نشان‌دهنده پیشرفت عظمیم در فناوری موشکی کره‌شمالی است.

بنا به این گزارش تصاویری که تلویزیون دولتی کره‌شمالی از موشک بالستیک هواسونگ 15» منتشر کرده موشک بلند و بزرگی را نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد بسیار بزرگتر از هواسونگ 14» است.

تا پیش از آزمایش اخیر هواسونگ 15» موشک بالستیک قاره هواسونگ 14» پیشرفته‌ترین دست‌آورد موشکی پیونگ‌یانگ محسوب می‌شد که در ماه جولای سال جاری طی آزمایشهایی دوبار به سمت آسمان ژاپن شلیک شد.

کره‌شمالی شامگاه روز سه‌شنبه پس از وقفه‌ای چندماهه، بار دیگر یک موشک بالستیک قاره‌پیما (هواسونگ 15) آزمایش کرد؛ به گفته رسانه‌های دولتی این کشور این موشک قدرتمند تا ارتفاع 4475 کیلومتری از سطح زمین رسیده که 10 برابر ارتفاع ایستگاه فضایی بین‌المللی است و 950 کیلومتر مسافت را در طول 53 دقیقه پیموده است.

سی‌ان‌ان» به نقل از دیوید شِمِرلر» پژوهشگر مرکز مطالعات منع گسترش سلاحهای هسته‌ای جیمز مارتین» درباره موشک هواسونگ 15» کره‌شمالی می‌افزاید: آنها می‌‌خواهند به توانایی هدف‌قراردادن تمام خاک آمریکا دست یابند، به همین دلیل برای دست‌یابی به این هدف به چیز خیلی بزرگی نیاز دارند که به نظر می‌رسد موشکهای بالستیک اخیرشان آن چیز بزرگ باشد.

این رسانه آمریکایی با اشاره به اینکه از زمان انتشار تصاویر موشک اخیر کره‌مالی، کارشناسان به دقت در حال تجزیه‌وتحلیل تصاویر این موشک هستند به نقل از میشل دویتسمن» کارشناس موشکی می‌نویسد: واقعیت این است که موشک هواسونگ 15» نه تنها یک موشک بزرگ برای کره‌شمالی است بلکه اساسا موشک بزرگی است؛ کشورهایی که قادر به ساخت چنین موشک بزرگی باشند و آن را با موفقیت آزماش کنند، بسیار انگشت‌ شمارند.

سی‌ان‌ان» در ادامه با بیان اینکه تمام ادعاهای کره‌شمالی درباره پیشرفت برنامه موشکی‌اش را باید جدی گرفت به نقل از شان کاتن» دیگر پژهشگر مرکز جیمز مارتین» تأکید می‌کند که هم‌اکنون همه مطمئن هستند که کره‌شمالی موشکی در اختیار دارد که می‌تواند آمریکا را هدف قرار دهد.

با این حال سی‌ان‌ان» همچنین می‌افزاید: یک مسئله مهم همچنان در خصوص هواسونگ 15» روشن نیست، اینکه میزان بار اضافه ( payload ) این موشک چقدر بوده‌است. موشک‌های بالستیک قاره‌پیما باید بتوانند حداقل 500 کیلوگرم محموله را با خود حمل کنند و هنوز نمی دانیم هواسونگ-15 با این مقدار بار اضافه به ارتفاع 4500 کیلومتری زمین رسیده یا خیر. اگر این موشک بدون محموله آزمایش شده باشد، برد نهایی‌اش به مراتب کمتر از مقدار برآورد شده کنونی خواهد بود.

این گزارش در ادامه در خصوص مختصات فنی موشک قاره‌پیما هواسونگ 15» می‌افزاید: موشک هواسونگ 14 که پیش از این پیشرفته‌ترین موشک بالستیک کره‌شمالی محسوب میشد دارای یک موتور و چهار پیشران (رانشگر) برای هدایت حرکت موشک در هنگام نیاز است، اما به ظاهر هواسونگ 15 دارای دو موتور است و هیچ پیشران کمک‌کننده‌ای در آن به کار گرفته نشده‌ است.

به نوشته سی‌ان‌ان» برخی از کارشناسان در تؤیتر موتور هواسونگ 15» را با موشک تیتان 2» آمریکا مقایسه می‌کنند. آمریکا تیتان 2» را در جریان جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی ساخت و در سال 1987 آن را کنار گذاشت.

موشک تیتان 2» بزرگترین و سنگین‌ترین موشکی بود که آمریکا تاکنون ساخته‌ که قادر به حمل 9 مگاتُن کلاهک هسته‌ای با بُرد 15 هزار کیلومتر بود، قدرت تخریبی و انفجاری تیتان 2» 600 برابر بمبی بود که آمریکا در شهر هیروشمیا ژاپن منفجر کرد.

سی‌ان‌ان» در پایان به نقل از کارشناسان خود ضمن بیان اینکه کره‌شمالی به‌زودی آزمایشهای موشکی دیگری انجام خواهد داد تأکدی می‌کند که پیشرفت چشمگیر در هواسونگ 15» به هیچ وجه به این معنی نخواهد بود که کره‌ شمالی به پیشرفت صنعت موشکی خود ادامه نخواهد داد، به‌ ویژه اگر روابطش با آمریکا همچنان تیره باشد؛ آنها احساس می‌کنند پیشرفت‎هایشان برای کشاندن آمریکا به پای میز مذاکره کافی نیست.

Z-10

این هلیکوپتر توسط ارتش چین طراحی و تولید شده است.در اواسط دهه 90 میلادی طرح های اولیه از یک هلیکوپتر تهاجمی و باریک در دستور کار تیم طراحی هوایی قرار گرفته و نمونه های اولیه در سال 2003 به نمایش در آمدند و سالهای 2009 و 2010 زمان ورود به خدمت Z-10 ها بودند.طراحی این هلیکوپتر بر اساس مدل های غربی بوده است و تلفیقی از کبری و آپاچی است.بدنه باریک برای پایین آوردن سطح مقطع راداری و شیوه قرار گیری خلبانان در کاکپیت ها،گواه این امر است.یک توپ گاتلینگ 30 میلی متری به همراه موشک ها HJ-9،HJ-10،AGM-114 و TY-90 از جمله تسلیحات این هلیکوپتر هستند.نمونه های اولیه از موتورهای نسبتا ضعیف برخوردار بودند اما مدل های جدید پیشرانه شیفت و سرعت های مناسبی را ارائه میکنند.

MI-24

کشور هند در دهه گذشته به وسیله همکاری های نظامی با روسیه،به پیشرفت های مناسبی در زمینه صنایع هوایی رسیده است.یکی از هلیکوپترهای ارتش روسیه که در نبردهایی بسیاری نیز شرکت کرده است،هلیکوپتر MI-24 و یا عرابه شیطان است.لقب دیگر این هلیکوپتر تهاجمی تانک پرنده است.میل علاوه بر یک هلیکوپتر تهاجمی،توان حمل 8 سرباز را نیز دارد.MI-24 یک هلیکوپتر سنگین و بسیار قدرتمند است اما در نبردهای افغانستان،شکار مناسبی برای استینگرها آمریکایی بودند.همچنین چند فروند از این هلیکوپتر در نبردهایی بسیار نادر شکار هلیکوپترهای کبری ایرانی شده اند.دو مسلسل مجزا شامل کالیبرهای 30 و 23،یک گاتلینگ 12.7 میلی متری،دو نارنجک انداز،انواع بمب و راکت های ضد تانک و نفر،موشک AT-2 و 9K114 از جمله تسلیحات این غول آسمان است.

AH-2

آفریقا همواره به همراه اخبار نا امن و ناراحت کننده است.کمپانی بزرگ Danel یک شرکت تحقیقاتی و تولیدی جنگ افزار است که هلیکوپتر AH-2 یکی از محصولات اش است.این شرکت در آفریقایی جنوبی قرار دارد و در سال 1999 اولین نمونه های این هلیکوپتر را به اسکادران شانزدهم تحویل داد.این هلیکوپتر ها در سال 2005 به طور کامل عملیاتی شده و برای کمک به صلح بانان سازمان بسیار مورد استفاده است.صندلی های AH-2 از سپرهای قدرتمند ضد ضربه برخوردار هستند و برای انجام ماموریت در شب و روز به تکنولوژی های بسیاری مجهز است.خدمه این هلیکوپتر در پشت یکدیگر و با رعایت ارتفاع قرار میگیرند.یک سیستم یکپارچه سازی،میتواند گاتلینگ ها و سامانه حمله را متحد سازد و کلاه خلبانان از نمایشگرهای دیجیتالی به همراه قابلیت تشخیص مسیر دید برخوردار هستند.AH-2 تنها در 12 فروند تولید شده است اما تولید آن بنا بر سفارش های مجدد،قابل پیگیری است.توپ های 20 میلی متری،موشک ATGM،MBDA و ZT-6 از جمله تسلیحات این هلیکوپتر چابک هستند.

AH-1W Super COBRA

هلیکوپترهای تهاجمی کبری در ایران به عنوان فرشته نجات در بین رزمندگان شهره هستند.صدای پر قدرت موتورها در بسیاری از خاطرات این عزیزان یاد آور کمک های آسمانی است.نمونه بهینه و قدرتمند این هلیکوپتر با نام سوپر کبری شناخته میشود.ایران در سالهای پیش از انقلاب برای مقابله با تحدیدات شوروی سابق و عراق،اقدام به خرید تعداد زیادی هلیکوپتر کبری کرد.کشورهای بسیار زیادی از سوپر کبری در نیروهای خود استفاده میکنند.تسلیحاتی مانند موشک های مدرن AGM-114 لیزری،موشک هوا به هوای AIM-9 سایندواندر و AGM-71 از جمله مهمترین مواردی است که کبری از آنها استفاده میکند.همچنین یک گاتلینگ 20 میلی متری سه لول در جلوی انواع کبری دیده میشود.

A-129/T129

A-129 یک هلیکوپتر تهاجمی قدرتمند است که توسط کمپانی آگوستا طراحی و تولید شد.این هلیکوپتر ایتالیایی به منظور پاسخ به نیازهای ارتش ایتالیا فراهم شد.سطح مقطع پایین راداری،بدنه مستحکم در برابر تیرهای 12.7 و 23 میلی متری،ماندگاری بالا حفاظت از جان خلبانان در زمان سقوط از جمله ویژگی های A-129 است.T-129 نیز محصول مشترک دو کشور ترکیه و ایتالیا است که برای ارتش ترکیه خدمت خواهد کرد.T-129 تفاوت چندانی A-129 ندارد.بدنه اصلی در ترکیه تولید میگردد و همچنین اسمبل نهایی نیز در این کشور انجام میپذیرد.موتورهای T-129 توسط کمپانی آمریکایی LHTEC تولید میشوند.این هلیکوپترها در تهاجم به تانک ها و ستون های زرهی بسیار چابک و بهینه هستند.

AH-1Z VIPER

و باز هم کبری!نمونه 1Z وایپر بسیار متفاوت از دیگر کبری ها است.این هلیکوپتر یک نمونه بسیار تند و تیز و هجومی است.تسلیحاتی که این نمونه از کبری قادر به حمل آن است بسیار متنوع تر از آپاچی است.یک سیستم نشانه گیر دیجیتالی برای خلبانان در نظر گرفته شده است.در زمان شلوغی که کبری وایپر در بین یک میدان شلوغ گیر بیفتد،میتواند از این سامانه استفاده کرده و خلبانان تنها با نگاه به اهداف آنها را مورد حمله قرار دهند و یا در صورتی که یک هدف نیاز به آتش مستقیم داشته باشد،تمامی سلاح های کبری به صورت خودکار و الکترونیکی بر روی آن قفل شده و شروع آتش میکنند.یک سیستم لیزری برای جلوگیری از قفل بر روی این هلیکوپتر تعبیه شده است.سیستم ها شراره آتش و جنگ الکترونیک نیز در وایپر مورد استفاده قرار گرفته است.خلبان میتواند به صورت کامل موشک های لیزری و هدف یاب را از طریق کلاه هوشمند خود کنترل نماید و یک تیر را از لحظه شلیک تا برخورد مشاهده کند.به طور کلی این نمونه از کبری برای برتری هوایی استفاده میشود و امکانات آن بسیار زیاد است که میتوان از آن یک کتاب را به تحریر در آورد!

Eurocop Tiger

این هلیکوپتر تولید یک کمپانی با نام یوروکوپتر است که به طور مشترک در اختیار دو کشور آلمان و فرانسه است.تکنولوژی های این هلیکوپتر از سوی هر دو کشور نیز تامین میگردد.تایگر در سال 2003 به طور رسمی وارد خدمت شد.نقاط قوت این هلیکوپتر بر روی نابودی تانک ها و ستون های زرهی بنا شده است چرا که طرح های اولیه این محصول در زمان جنگ سرد و برای پاسخ به حمله های احتمالی شوری برنامه ریزی شده بود.موشک های میسترال،توپ های 30 میلی متری،راکت های هیدرا و موشک های ضد تانک هل فایر از جمله تسلیحات این هلیکوپتر چابک است.لازم به ذکر است تایگر از قابلیت های بالایی در زمینه مانور برخوردار است.

MI-28H

خانواده میل دارای چندین مدل متفاوت است.MI-28H نیز یک از آنان است.MI-28 برای مقابله با اهداف زمینی طراحی شده است و در مقابله با اهداف زمینی شانس چندانی ندارد.دو موتور توربو شیفت با قدرت 2200 اسب بخار نیروی پیشرانه را تولید میکنند.طی پیش بینی های انجام شده،این هلیکوپتر در سال 2016 جایگزین MI-24 خواهد شد.عده ایی بر این اعتقاد هستند که حداقل یک فروند از این هلیکوپتر در عراق به دست داعش افتاده است.این هلیکوپتر از تسلیحاتی مانند توپ 30 میلی متری،سامانه هدایت الکترونیکی و سامانه آتش کلاه خود،سامانه جنگ الکترونیک،موشک اشتورم،9M114 و9K130  استفاده میکند.

KAMOV KA-50/KA52

کاموف یک کمپانی روسی است که اگر KA-50 را معروف ترین تولید آن بدانیم چندان اشتباه نکرده ایم.در برخی از منابع اشاره شده است که این هلیکوپتر تا سال 2009 در خط تولید قرار داشت و تعداد 32 فروند از نوع KA-50 و 84 فروند از نوع K-52 به تولید رسیده است که هم اکنون در حال خدمت هستند.این هلیکوپتر غول پیکر در قسمت دم خود فاقد موتور و پره است و جایگزین آن دو پره متفاوت است.این هلیکوپتر دارای سامانه پرواز اتوماتیک است و در برابر گلوله های کالیبر 20 و 50 میلی متری (در شیشه) مقاوم است.نکته جالب توجه استفاده از یک نوع پلاستیک فشرده بسیار قوی در پره ها است.کاموف یک توپ بسیار قدرتمند 30 میلی متری را حمل میکند که مجهز به تیرهای ضد زره است.از دیگر تسلیحات این هلیکوپتر قدرتمند میتوان به راکت های S-8،S13،VIKHR و KH-25 اشاره کرد.

AH-64D Apache Longbow

و اینک سلطان آسمان!لانگ بو به عقیده بسیاری از مراجع جهان،قدرتمند ترین هلیکوپتر جنگی جهان است.چندی پیش در یک مطلب به معرفی کامل این هلیکوپتر آمریکایی پرداختیم.مطالب مربوط به این هلیکوپتر را میتوانید در بی رحم ترین سلطان آسمان” مشاهده نمایید.

آشنایی با هلیکوپتر آپاچی (AH-64)

هلیکوپتر نظامی آپاچی (AH-64)

ای‌اچ-۶۴ آپاچی (به انگلیسی: AH-64 Apache) محصول بوئینگ یک بالگرد تهاجمی چهار پره و دو موتوره با ارابه فرود چرخ زیر دم و یک کابین برای دو خدمه‌است. آپاچی بعنوان مدل ۷۷ توسط شرکت بالگردسازی هیوز و در قالب برنامه بالگردهای تهاجمی پیشرفته ارتش ایالات متحده آمریکا و جهت جایگزینی ای‌اچ-۱ کبرا (به انگلیسی: AH-1 Cobra) طراحی شد. آپاچی که نخستین بار در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ به پرواز درآمد دارای یک حسگر نصب شده در دماغه بالگرد است که نقش جستجو برای یافتن اهداف و سیستم‌های دید در شب را ایفا می‌کند. تسلیحات آپاچی شامل یک توپ ۳۰ میلی‌متری (۱٫۲ اینچی) ام‌۲۰۳ که بین دو چرخ فرود اصلی در زیر بدنه جلویی بالگرد نصب شده‌است و همچنین معمولا ترکیبی از موشک‌های ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر و غلاف راکت‌های هیدرا ۷۰ که روی ۴ غلاف تسلیحات روی بال‌های بالگرد نصب می‌شوند می‌باشد. ای‌اچ-۶۴ دارای چندین سیستم پروازی پشتیبان برای بالا بردن احتمال دوام در نبرد می‌باشد و افزایش احتمال زنده ماندن خدمه در سقوط اولویت بالایی دارد.

ارتش آمریکا در سال ۱۹۷۶، ای‌اچ-۶۴ را به بل وای‌ای‌اچ-۶۳ ترجیح داد و با قرارداد پیش‌تولید دو بالگرد دیگر به شرکت هیوز پاداش داد. در سال ۱۹۸۲، ارتش مجوز تولید آپاچی را صادر کرد. شرکت مک‌دانل داگلاس پس از خرید شرکت هیوز از شرکت سوما در سال ۱۹۸۴ تولید این بالگرد را ادامه داد. اولین بالگردآی‌اچ-۶۴دی آپاچی لانگ‌بو (نمونه تقویت شده آپاچی اصلی) در ماه مارس ۱۹۹۷ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. تولید این بالگرد توسط بخش دفاعی،‌ فضایی و امنیتی بوئینگ ادامه یافته است. تاکنون بیش از ۱۰۰۰ فروند ای‌اچ-۶۴ تولید شده است.

ارتش ایالات متحده کاربر اصلی ای‌اچ-۶۴ است. این بالگرد در حالی‌که تبدیل به بالگرد تهاجمی اصلی چندین کشور مانند یونان، ژاپن، اسرائیل، هلند و سنگاپور شده است، تولید تحت مجوز آن به‌عنوانآگوستاوستلند آپاچی در بریتانیا هم انجام می‌شود. ای‌اچ-۶۴های آمریکایی در مناقشاتی در پاناما، خلیج فارس، کوزوو، افغانستان و عراق شرکت داشته‌اند. اسرائیل هم از آپاچی‌های خود در مناقشات لبنان و نوار غزه استفاده وسیعی کرده است.

بالگرد تهاجمی پیشرفته:

در پی لغو تولید ای‌اچ-۵۶ شِیِن در سال ۱۹۷۲ به‌ دلیل وجود پروژه‌های نیروی هوایی ایالات متحده و تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا مانند ای-۱۰ تاندربولت ۲ و هاریر، ارتش ایالات متحده در پی یک هواگرد جهت ایفای نقش تهاجمی ضدزره بود که تحت فرماندهی خودش باشد (توافق‌نامه کی وست در سال ۱۹۴۸ ارتش را از در اختیار داشتن هواپیما منع کرده بود) و بدین دلیل بود که ساخت چنین بالگردی از سویارتش آمریکا مورد پیگیری قرار گرفت.

مشخصات فنی:

• نوع: بالگرد جنگنده
• کارخانه‌های سازنده: بالگرد سازی هیوز- مک دانل داگلاس(صنایع دفاعی بوئینگ)
• پرواز اولیه: ۳۰سپتامبر۱۹۷۵
• وضعیت فعلی: سرویس دهی فعال
• کاربران: ارتش ایالات متحده - نیروی هوایی اسرائیل-نیروی هوایی هلند-نیروی دفاعی ژاپن
• تاریخ تحویل: ۱۹۸۴
• تعداد ساخته شده: ۱۰۴۸ از ۲۰۰۰ مورد سفارش شده
• قیمت: ۱۸میلیون دلار آمریکا

آپاچی (آمریکا)

ای‌اچ-۶۴ آپاچی محصول شرکت بوئینگ و یک بالگرد تهاجمی چهار پره و دو موتوره با ارابه فرود چرخ زیر دم و یک کابین برای دو خدمه‌ است. آپاچی بعنوان مدل ۷۷ توسط شرکت بالگردسازی هیوز و در قالب برنامه بالگردهای تهاجمی پیشرفته ارتش ایالات متحده آمریکا و جهت جایگزینی هلیکوپتر ای‌اچ-۱ کبرا طراحی شد. آپاچی که نخستین بار در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ به پرواز درآمد دارای یک حسگر نصب شده در دماغه بالگرد است که نقش جستجو برای یافتن اهداف و سیستم‌های دید در شب را ایفا می‌کند.
 

تسلیحات آپاچی شامل یک توپ ۳۰ میلی‌متری (۱٫۲ اینچی) ام۲۰۳ که بین دو چرخ فرود اصلی در زیر بدنه جلویی بالگرد نصب شده‌ است. معمولا ترکیبی از موشک‌های ضد زره ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر و غلاف راکت‌های هیدرا ۷۰  روی ۴ غلاف تسلیحات روی بال‌های بالگرد نصب می‌شوند. ای‌اچ-۶۴ دارای چندین سیستم پروازی پشتیبان برای بالا بردن احتمال دوام در نبرد می‌باشد و افزایش احتمال زنده ماندن خدمه در سقوط اولویت بالایی دارد. 

ارتش آمریکا در سال ۱۹۷۶، ای‌اچ-۶۴ را به بل وای‌ای‌اچ-۶۳ ترجیح داد و با قرارداد پیش‌تولید دو بالگرد دیگر به شرکت هیوز پاداش داد. در سال ۱۹۸۲، ارتش مجوز تولید آپاچی را صادر کرد. شرکت مک‌دانل داگلاس پس از خرید شرکت هیوز از شرکت سوما در سال ۱۹۸۴ تولید این بالگرد را ادامه داد. اولین بالگرد آی‌اچ-۶۴دی آپاچی لانگ‌بو (نمونه تقویت شده آپاچی اصلی) در ماه مارس ۱۹۹۷ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. تولید این بالگرد توسط بخش دفاعی، فضایی و امنیتی بوئینگ ادامه یافته است. تاکنون بیش از ۱۰۰۰ فروند ای‌اچ-۶۴ تولید شده است.

ارتش ایالات متحده کاربر اصلی ای‌اچ-۶۴ است. این بالگرد در حالی‌که تبدیل به بالگرد تهاجمی اصلی چندین کشور مانند یونان، ژاپن، اسرائیل، هلند و سنگاپور شده است، تولید تحت مجوز آن به‌عنوان آگوستا وستلند آپاچی در بریتانیا هم انجام می‌شود. ای‌اچ-۶۴های آمریکایی در جنگ‌هایی در پاناما، خلیج فارس، کوزوو، افغانستان و عراق شرکت داشته‌اند. اسرائیل هم از آپاچی‌های خود در جنگ‌های لبنان و نوار غزه استفاده وسیعی کرده است.

مشخصات 

نوع: بالگرد جنگنده

کارخانه‌های سازنده: بالگرد سازی هیوز- مک دانل داگلاس(صنایع دفاعی بوئینگ)

پرواز اولیه: ۳۰سپتامبر۱۹۷۵

وضعیت فعلی: سرویس دهی فعال

کاربران: ارتش ایالات متحده - نیروی هوایی اسرائیل-نیروی هوایی هلند-نیروی دفاعی ژاپن

تاریخ تحویل: ۱۹۸۴

تعداد ساخته شده: ۱۰۴۸از ۲۰۰۰ مورد سفارش شده

قیمت: ۱۸میلیون دلار آمریکا

ارتفاع: 3.87 متر

قطر پروانه: 14.63 متر

وزن خالی: 5.165 کیلوگرم (بدون سوخت و اسلحه)

وزن قابل حمل: 8000 کیلوگرم

حداکثر وزن برخاست: 9.520 کیلوگرم

نیروی محرکه: 2 موتور  توربوشفت  General Electric T701

حداکثر سرعت: 273 کیلومتر در ساعت

برد عملیاتی:  بدون سوخت گیری 480 کیلومتر و با  سوخت گیری 1900 کیلومتر

ارتفاع قابل  فعالیت: حداکثر 6400 متر

سرعت صعود: 13 متر در ثانیه

ه سیاه (روسیه)

هلیکوپتر تهاجمی کاموف 50 (black shark یا همان ه سیاه) یکی از بهترین هلیکوپترهای شناخته شده در جهان است. این هلیکوپتر در قالب دو گونه طراحی گشته که نوع 2سرنشینه آن (کاموف 52) به (Alligator) موسوم است.این هلیکوپتر توانای روسی قابلیت حمله به اهداف زمینی و هوایی مختلف را در ساعات مختلف شبانه روز را داراست. 

 این بالگرد مجهز به دو موتور توربوشفت کلیموف (تی‌وی ۳-۱۱۷ وی‌ام آ) هر کدام به قدرت ۲۲۰۰ اسب بخار می‌باشد. طراحی این بالگرد در سال ۱۹۸۰ در دفتر طراحی کاموف آغاز شد و در سال ۱۹۹۵ تولید آن برای خدمت در ارتش روسیه به عنوان جایگزینی برای بالگرد میل-۲۴ تصویب شد.حداکثر سرعت لول کاموف 310 کیلومتر بر ساعت بوده و از برد رزمی برابر 460کیلومتر برخوردار است. کاموف توسط دفتر طراحی در روسیه طراحی گشته و از دو موتور توربوشفت کلیموف (تی وی 3-117 وی ام آ) هر کدام به قدرت 2200شفت اسب بخار برای تولید نیروی تراست خود بهره می برد. این موتورها در دوسمت بدنه هلیکوپتر واقع شده و این امر بقاپذیری بالایی به این هلیکوپتر بخشیده است. این هلیکوپتر می تواند حدود 2تن انواع تسلیحات شامل موشک های ضدتانک، راکت های غیرهدایت شونده در کالیبرهای مختلف، موشک های هوا به هوا و انوع بمب ها را در چهار محل زیر دو بال کوچک نصب شده در وسط حمل کند، که از مهم ترین موشک های آن می توان به Vikhr اشاره داشت. 

این موشک هدایت لیزری مافوق صوت ضدتانک در دو محل نصب زیر بال به تعداد 12 عدد حمل می شود که می‌توان به هدف‌گیری دور برد از فاصله هشت کیلومتری و دقت آن اشاره داشت. این هلیکوپتر همچنین مجهز به یک توپ 30میلیمتری با برد چهار کیلومتر است. کاموف کا-50 یک هلیکوپتر کاملاً آکروباتیک بوده و قابلیت انجام انواع مانورها مانند رول فانل و لوپ را داراست. قطر روتور اصلی این هلیکوپتر 14.5 متر بوده در حالیکه درازای هلیکوپتر مقداری نزدیک به 15.9 متر است.ارتفاع خود هلیکوپتر حدود 5 متر می باشد. لازم به ذکر است کاموف کا50 نخستین هلیکوپتر عملیاتی جهان مجهز به سیستم اجکت یا پرتاب صندلی خلبان بوده که خلبان را قادر می سازد در تمامی ارتفاعات و سرعت ها از این سیستم بهره برد. 

سیستم اویونیک پروازی این هلیکوپتر نیز به انواع سیستمهای ناوبری اینرسیالی ،(آی ان اس)خلبان اتوماتیک و سیستم هد آپ دیسپلی (اچ یو دی)یا نمایشگر مربوط به هدفگیری و سایر اطلاعات که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده مجهز است. وزن هلیکوپتر در حالت عادی یا وزن خام آن برابر 7692 کیلوگرم است که در هنگام تیک-آف متعادل به9800 کیلوگرم ارتقا یافته و پس از تیک-آف پایانی حداکثر وزن برخاست، به 10800 کیلوگرم می رسد. 

روتورهای این هلیکوپتر طوری طراحی شده که برخلاف هم چرخش می کنند و قابلیت هایی مانند قابلیت پرواز ساکن در ارتفاع 4000 متری و نرخ صعود ده متر بر ثانیه، قابلیت انجام مانور و چابکی فوق العاده حتی در سرعت های بالا،تقلیل تاثیر اغتشاش هوا و باد ،کاهش علائم راداری و صوتی و افزایش قدرت به میزان ده تا پانزده درصد را به این هلیکوپتر چابک بخشیده است. 

البته شرکت های (تانت) و (تامسون) از فرانسه نیز در ساخت سیستم های اویونیکی این هلیکوپتر با کاموف همکاری گسترده ای داشته اند. هلیکوپترهای کا-50 و کا-52 در هشتاد و پنج درصد قطعات مشترکند هرچند اضافه شدن سیستمهای چندمنظوره موجب افزایش وزن و در نتیجه کاهش عملکرد پروازی کا-52 نسبت به کا-50 شده ،ولی در کل مزیت خود را نسبت به رقبای همطراز خود حفظ کرده است و از این حیث نه تنها جزو بهترین بالگردهای روسی، بلکه در زمره برترین بالگردهای تهاجمی-تدافعی و درکل عملیاتی جهان قرار می گیرند.

کاموف دارای یک توپ ۳۰م م 2A42 می‌باشد.این توپ اتوماتیک در سمت راست کمی پایین تر از اتاقک خلبان نصب است که۴۶۰ گلوله دارای سر انفجاری بسیار بالاو یا ضد زره را شلیک می‌کند.نوع گلوله ها توسط خلبان در هنگام پرواز قابل تغییر است.این توپ به میزان کمی به سمت بیرون و بالا و پایین حرکت میکند.این نوع نصب شدن توپ باعث بهبود کیفیت نشانه روی و برد موثرتر و ضریب اطمینان برخورد بیشتر نسبت به توپ‌های متحرک است.

سیستم کنترل به صورت اتوماتیک تمام اطلاعات را به صورت همزمان با دیگر بالگردها یا وسایل تقسیم می‌کند و اجازه می‌دهد در حالی که یک بالگرد با هدف درگیر است هلیکوپتر دیگر هدف بعدی را نشانه گذاری کند، و همینطور این اطلاعات به مرکز فرماندهی زمینی یا نیروهای پیاده زمینی که دارای دستگاه نشانه گذاری لیزری هستند نیز تقسیم می‌شود؛ به این معنی که نیروهای پیاده نیز میتوانند با داشتن دستگاه نشانه گذاری target designation هدف را برای کاموف نشانه گذاری کنند.میزان قابل توجهی سلاح در زیر چهار جایگاه نصب شده زیر بال‌ها حمل می‌شود به اضافه دو جایگاه نوک بال‌ها،نزدیک به ۲۰۰۰ کیلوگرم. چهار جایگاه زیر بال‌ها قابلیت کج شدن ۱۰ درجه رو به پایین را دارند. همینطور در صورت وم قابلیت حمل مخزن تانک اضافی را دارد.
 

گزارش شده هدایتگر لیزری این هلیکوپتر عملاً ضد پارازیت است و پس از شلیک سیستم موشک را به صورت اتوماتیک به سمت هدف هدایت می‌کند که باعث می‌شود. بعد از شلیک کاموف توانایی گریز از منطقه خطر را داشته باشد. کاموف توانایی حمل انواع راکت پادهای غیر قابل کنترل نظیر اس-۵، اس-۸ و اس-۱۳ را دارد که میتوانند به سیستم هدفگیر لیزری Ugroza بالگرد متصل شوند.

مشخصات

خدمه: یک نفر

طول: ۱۶ متر

ارتفاع: ۴/۹۳

قطر پروانه اصلی: ۱۴/۵۰

وزن خالی: ۷۷۰۰ کیلو گرم

وزن بارگیری شده: ۹۸۰۰ کیلوگرم

پیشرانه: دو موتور توربوشفت Klimov TV3-117 به قدرت ۲۲۰۰ اسب بخار

حداکثر سرعت در هنگام شیرجه: ۳۵۰ کیکومتر در ساعت

حداکثر سرعت: ۳۱۵ کیلومتر در ساعت

حداکثر برد: ۱۱۶۰ کیلومتر با ۴ تانک جدا شونده سوخت خارجی

برد مفید: ۵۴۵ کیلومتر

حداکثر سقف پرواز: ۵۵۰۰ متر

سرعت اوج گیری: ۱۰ متر در هر ثانیه

توپ داخلی: توپ نیمه متحرک ۳۰ م م Shipunov 2A42 ( قابلیت شلیک ۴۶۰ گلوله ضد زره یا انفجار شدید ضد نفرات )

جایگاه حمل سلاح: ۴ جایگاه حمل سلاح زیر هر بال به اضافه دو جایگاه نوک هر بال برای نصب تجهیزات اخلالگر رادار یا موشکهای هوا به هوا در مجموع به وزن ۲۰۰۰ کیلوگرم شامل:

راکت: غلاف های ۲۰ تایی راکت پاد ۸۰ م م غیر قابل کنترل اس-۸ یا ۱۲۲م م اس-۱۳

موشک: پاد ۶ تایی موشکهای ضد تانک 9K121 Vikhr با حداکثر توان حمل ۱۲ عدد، موشکهای هوا به هوا و موشک هوا به زمین نیمه اتوماتیک لیزری Kh-25

بمب‌ها: حداکثر ۴ بمب ۲۵۰ کیلوگرمی یا ۲ بمب ۵۰۰ کیلوگرمی

قابلیت نصب غلاف تیربار UPK-23-250، گالنهای جدا شونده ۵۰۰ لیتری بنزین، پادهای دو قلو شلیک موشک سبک هوا به هوای ایگلا (۴ موشک در مجموع)، نصب پادهای پرتاب گر چف و فلیر نوک هر بال (۵۱۲ چف و فلیر سر هر بال)

شکارچی شب (روسیه)

میل ام‌آی-۲۸ یک بالگرد تهاجمی روسی جهت مقابله با اهداف زمینی زره‌پوش و اهداف هوایی کم‌سرعت در روز و شب و تمام وضعیت‌های آب‌ و هوایی است. این بالگرد ۴ پره مجهز به به دو موتور توربو شفت با قدرت۲۲۰۰ اسب بخار می‌باشد.

کار بر روی طراحی میل ام آی-۲۸ در سال ۱۹۸۰ آغاز شد و اولین پیش‌ نمونه آن در نوامبر ۱۹۸۱ به پرواز درآمد. در سال ۲۰۰۶ اولین فروند از آن به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شد. پیش بینی می‌شود این بالگرد تا سال ۲۰۱۶ جایگزین میل می ۲۴ شود.

جنگ‌افزار ثابت سازمانی میل -۲۸، یک قیضه توپ ۳۰ میلیمتری شیپونوف ۲ اِی ۴۲» (Shipunov 2A42) با ۳۰۰ تیر فشنگ می‌باشد. این توپ که در زیر دماغه نصب شده، در اصل یک جنگ‌افزار پیاده‌نظام است که بر روی نفربرهای زرهی بی ام پی-۲» نصب شده است. این جنگ‌افزار دارای دو نواخت تیر می‌باشد، نواخت تیر ۲۰۰ تیر در هر دقیقه و ۵۵۰ تیر در دقیقه است که برد آن بر اهداف زمینی ۱۵۰۰ متر و علیه اهداف هوایی ۲۵۰۰ متر است که گلوله‌ها شامل گلوله‌هایی با انفجار زیاد برای استفاده علیه نفرات و گلوله‌های ضد زره می‌باشد. فشنگ‌ها در دو غلاف جعبه‌ای شکل (هر کدام ۱۵۰ تیر) که در دو سوی توپ نصب شده‌اند قرار دارند و با حرکات افقی و عمودی توپ حرکت می‌کنند. توپ به همراه جعبه فشنگ‌ها قادر به چرخش ۱۱۰ درجه‌ای به هرطرف، ۱۳ درجه به بالا و و ۴۰ درجه به پایین است. میل -۲۸ دارای دو بالچه کوتاه هر یک با ۲ آویزگاه حمل سلاح است که در دو سوی بدنه در زیر محفظه موتورها نصب شده‌اند. هر یک از این آویزگاه‌ها توانایی حمل تا ۴۸۰ کیلوگرم بار را دارد که معمولاً شامل ۲ مجموعه موشک‌های ضد تانک لوله پرتاب هدایت شوند رادیویی ۹ ام ۱۱۴ اِشتورم» (9M 114 shtrtum) و یا ۹ ام اَتکا» (9M 120 Atka) است. موشک اَتکا -وی» جنگ‌افزار اصلی ضد زره میل-۲۸ و به ویژه مدل اِن» (N) می‌باشد. بیشینه برد این موشک با سامانه هدایت رادیویی فرمان در خط دید ۵٬۸ کیلومتر و مجهز به سرجنگی متوالی است. توان نفوذ آن ۵۸۰ میلیمتر در زره فولادی پس از غلبه بر زره واکنشی انفجاری است. . جنگ‌افزار هدایت ناپذیر میل-۲۸ شامل انواع گوناگونی از موشک‌های ۷۰، ۸۰، ۱۲۲ میلیمتری و غلاف توپ یو پی کِی-۲۳-۲۸» شامل یک توپ دو لول ۲۳ میلیمتری به همراه ۲۵۰ تیر فشنگ می‌باشد که همگی در آویزگاه‌های زیر بال حمل می‌شوند. دیگر جنگ‌افزارهای قابل حمل این بالگرد عبارتند از: غلاف مین پخش کن کِی ام جی یو-۲» و موشک‌های هوا به هوای ۹ کی-۳۱۰» و ۹ ام-۳۹ ایگلا». معمولاً تا ۸ موشک هوا به هوا را می‌توان در ۴ پرتابگر دوتایی برای کاربرد بر ضد بالگردها و هواپیماهای بدون سرنشین حمل کرد. در نوک هر بالچه، یک غلاف حاوی پرتابگرهای شراره (چف) با امکان حمل گیرنده‌های اخطار امواج راداری و لیزری می‌توان نصب شود.
 

مشخصات

قطر گردش پروانه اصلی: ۱۷/۲ متر

حداکثر طول (پروانه‌ها در حال چرخش): ۲۱/۳۳ متر

درازای بدنه: ۱۷/۰۱ متر

پهنای بدنه (شامل محفظه موتورها): ۳/۱۲ متر

پهنای بدنه (شامل پهنای بالچه‌ها): ۵/۸۹ متر

بلندا از سطح زمین: ۳/۳۹۵ متر

وزن خالی: ۸۶۰۰ کیلوگرم

وزن عادی برخاستن: ۱۰۷۰۰ کیلوگرم

بیشینه وزن برخاستن: ۱۱۵۰۰ کیلوگرم

بیشینه سرعت: ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت (۳۲۰ کیلومتر بر ساعت به دلیل نوک پره‌های رو به عقب)

سقف پروازی خدمتی: ۴۶۰۰ متر

برد با بیشینه سوخت: ۶۷۰ کیلومتر، شامل سوخت ذخیره ۳۰ دقیقه پرواز

برد با بیشینه وزن بار: ۴۷۰ کیلومتر

برد عبوری: ۱۳۲۰ کیلومتر با ۴ مخزن سوخت خارجی

توپ: یک قبضه ۳۰ میلیمتری

تعداد فشنگ: ۳۰۰ تیر

موشک: موشک‌های ۷۰، ۸۰، ۳۰ میلیمتری

موشک ضد تانک: ۱در کل ۶ موشک ۹ ام ۱۱۴ اشتورم»؛ ۹ ام-۱۲۰اَتکا» با سیستم هدایت رادیویی فرمان در خط دید

بیشینه برد موشک ضد تانک: ۶ تا ۸ کیلومتر

موشک هوا به هوا: ۹ کا ۳۱۰» (کد ناتو: سام-۱۶)؛ ۹ ام ایگلا» (کد ناتو: سام ۱۸)

سامانه کنترل آتش: سایت مستقر بر کلاهخود خدمه، سامانه کسب و نشانگذاری هدف، سامانه دید شبانه خلبان، رادار موج میلیمتری ان او-۲۵»

یوروکوپتر تایگر (آلمان - فرانسه)

نوعی بالگرد جنگنده دو موتوره و چهارپره است که در شرکت آلمانی - فرانسوی یوروکوپتر طراحی شده و تولید می‌شود. نخستین پیش‌نمونه این هلیکوپتر در سال ۱۹۹۱ به پرواز درآمد، اما به کار گیری رسمی آن در هوانیروز آلمان و فرانسه تا سال ۲۰۰۳ به طول انجامید.

این هلیکوپتر تهاجمی محصول نهایی پروژه مشترک آلمان و فرانسه در دوران جنگ سرد برای تولید یک هلیکوپتر ضدتانک کارآمد است که بتواند در برابر حمله نیروهای زمینی شوروی به اروپای غربی ایستادگی کند. به این منظور بخش‌های هلیکوپترسازی شرکت فرانسوی آئروسپاسیال و شرکت آلمانی دایملر-بنز در هم ادغام شده و یوروکوپتر را ایجاد کردند. پس از فروپاشی شوروی و پایان جنگ سرد آلمان و فرانسه تصمیم گرفتند این پروژه را برای ساخت یک هلیکوپتر جنگنده چند منظوره ادامه دهند که بتواند علاوه بر شکار تانک‌ها و زرهپوش‌های دشمن در نقش های دیگری چون پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی خودی، عملیات‌های شناسایی مسلح در میدان جنگ و اسکورت بالگردهای دیگر نیز کارآمد باشد.

تایگرهای فرانسوی به یک توپ مسلسل ۳۰ میلی‌متری جیات ۳۰ ساخت شرکت فرانسوی جیات مجهز هستند که در جهت نگاه خلبان حرکت می‌کند و این کار از طریق کلاه هوشمند خلبان تایگر انجام می‌شود. آلمانی‌ها به دلیل لگد زیاد این سلاح با نصب آن بر روی بالگردهای خود مخالفت کردند و در نتیجه تایگرهای آلمانی به طور پیش‌فرض به هیچ سلاحی مجهز نیستند و در صورت نیاز با تیربارهای ۱۲.۷ م‌م مسلح خواهند شد. تایگر همچنین با توجه به نوع ماموریت خود به انواع مختلفی از موشک‌ها و راکت‌ها یا مسلسل‌های اضافی تجهیز می‌شود و برای هدایت آن‌ها از یک کامپیوتر کنترل آتش مخصوص برخوردار است.
 

شاید پیشرفته‌ترین سامانه اویونیکی این بالگرد سیستم اوزیریس باشد که از چند دوربین تلویزیونی و گرمایی، یک مسافت‌یاب و علامت‌گذار لیزری و چندین ژیروسکوپ تشکیل می‌شود. اوزیریس به عنوان سنسور اصلی برای مشاهده و نشانه‌گیری اهداف عمل می‌کند و از طریق سیستم‌های رایانه‌ای سلاح‌ها اطلاعات مربوط به شلیک و هدف‌گیری را به خلبان ارائه می‌کند.تایگر در آلمانی Tiger و در فرانسوی Tigre نوشته می‌شود و به معنی ببر است. نام این بالگرد به پیروی از سنت فرانسوی‌ها در نام‌گذاری بالگردهای خود به نام حیوانات تیزرو انتخاب شده‌ است. سنتی که در نامگذاری هلیکوپترهای معروف فرانسوی همچون پوما، غزال و آلوئت رعایت شده بود.

تایگر نخستین بالگرد اروپایی است که به طور کامل با ترکیبات کامپوزیتی ساخته شده‌است. این هلیکوپتر از ویژگی‌های پیشرفته دیگری چون کابین خلبان شیشه‌ای، فناوری‌های پنهان‌کاری و مانورپذیری بالا برخوردار است و در طول عمر کوتاه فعالیت خود ماموریت‌های جنگی متعددی را در افغانستان، لیبی و مالی به انجام رسانده‌است. این هلیکوپتر هم‌اکنون در نیروهای مسلح چهار کشور آلمان، فرانسه، اسپانیا و استرالیا در حال فعالیت است.

مشخصات

حداکثر وزن برخاست: ۶۶۰۰ کیلوگرم

نیروی محرکه: دو موتور توربوشفت ام‌تی‌یو توربومکا رورویس MTR 390 هر یک به قدرت ۱۴۶۴ اسب بخار (۱۰۹۲ کیلووات)

ظرفیت سوخت داخلی: ۱۱۰۵ کیلوگرم

سوخت داخلی + محفظه سوخت اضافی: ۱۶۸۹ کیلوگرم

حداکثر سرعت پرواز کروز با حداکثر وزن برخاست: ۲۷۱ کیلومتر بر ساعت (۱۴۶ گره هوایی)

مداومت پروازی استاندارد: ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه

حداکثر مداومت پروازی با محفظه‌های سوخت اضافی: ۵ ساعت

حداکثر برد عملیاتی در حالت مسلح با سوخت استاندارد: ۷۴۰ کیلومتر

حداکثر برد عملیاتی در حالت غیر مسلح» با سوخت اضافی: ۱۱۳۰ کیلومتر

سقف پروازی: ۴۰۰۰ متر

حداقل دمای عملیاتی: ۳۰ تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد زیر صفر
 

اجرای یک مانور پروازی به وسیله جنگ‌افزارهای تایگر به این شیوه است:

در مأموریت‌های تهاجمی

۴ موشک هوابه‌هوای میسترال + ۸ موشک ضد تانک هلفایر یا اسپایک + توپ ۳۰ میلی‌متری یا

۲ موشک هوابه‌هوای میسترال + ۴ موشک ضد تانک هل‌فایر یا اسپایک + ۳۴ راکت هوابه‌زمین ۶۸ میلی‌متری

۲۶ راکت هوابه‌زمین ۷۰ میلی‌متری هیدرا + توپ ۳۰ میلی‌متری

در مأموریت‌های حمله به زمین

۶۸ راکت هوابه‌زمین ۶۸ میلی‌متری + توپ ۳۰ میلی‌متری

۵۲ راکت هوابه‌زمین ۷۰ میلی‌متری هیدرا + توپ ۳۰ میلی‌متری

در مأموریت‌های شناسایی مسلح

۴ موشک هوابه‌هوای میسترال + ۴۴ راکت هوابه‌زمین ۶۸ میلی‌متری

۳۸ راکت هوابه‌زمین ۷۰ میلی‌متری هیدرا + توپ ۳۰ میلی‌متری

در مأموریت‌های هوابه‌هوا

۴ موشک هوابه‌هوای میسترال + توپ ۳۰ میلی‌متری

کبرا (آمریکا)

این بالگرد آمریکایی برای اولین بار در سال 1965 پرواز کرد و خدمت در ارتش بیش از 15 کشور را در کارنامه دارد . بیش از 2300 فروند از انواع این بالگرد ساخته شده که نشان از محبوبیت ، کارایی و موفقیت آن دارد.به خاطر همین عملکرد خوب سپاه تفنگداران امریکا تصمیم گرفت تا کبرا را برای سالهای بعد از 2020 نیز به خدمت گیرد و ان را توسط برنامه ارتقای H-1 عملی کرد و این گونه بود که AH-1Z VIPER افعی متولد شد.H-1Z بالگردی دو موتوره بر پایه AH-1W سوپر کبرا است که برای سپاه تفنگداران آمریکا ساخته شد. 

AH-1Z از 4 پره ، چرخانه اصلی کامپوزیتی ، سامانه مخابراتی ارتقا یافته و سیستم هدف یابی جدید بهره می برد. سیستم چرخاننده اصلی در اوایل سال 1980 بر روی بل Bell-403 به طور موفقیت آمیزی آزمایش شد. به خاطر عملکرد فوق العاده این چرخاننده، سپاه تفنگداران دریایی آمریکا تصمیم گرفت تا آن‌را به بالگرد جدید خود یعنی AH-1Z اضافه کند. سازندگان این سیستم منحصر به فرد اعلام کردند که سیستم مزبور می تواند چابکی بی سابقه، افزایش قابل ملاحضه سرعت، پرواز نرم و قابلیت اطمینان عالی را ارائه کند.

در سال 1996 سپاه تفنگداران دریایی آمریکا ، برنامه ارتقا H-1 را با امضا قراردادی با شرکت بل آغاز کرد تا 180 فروند AH-1W و 100فروند UH-1N را به مدل های پیشرفته AH-1Z و UH-1Y ارتقا دهد. این برنامه باعث تولید بالگردهای تهاجمی و کمک رسانی جدید و پیشرفته می‌شد که از قطعات و امکانات مشابه استفاده می کردند. این امر همچنین باعث کاهش قیمت نگهداری و عملیاتی کردن آنها می‌گردید. AH-1Z و UH-1Y هر دو از دم، موتور، چرخانه، ایونیک، نرم افزار، کنترل کننده ها و نمایشگرهای مشابه استفاده می کنند که 84% قطعات آنها شبیه به هم است. برنامه ارتقا از سال 1996 نا سال 2003 به دلیل تحقیقات به صورت کندی ادامه داشت. چرخانه دو پره موجود باید با مدل 4 پره مشخصه های AH-1Z از جمله سرعت، محموله قابل حمل، سرعت اوج گیری و پایداری را افزایش می داد و باعث کم شدن تکان‌های شدید چرخانه می گردید.
 

اولین پرواز AH-1Z در 8 دسامبر 2000 انجام شد و قرار است تا سال 2018 ادامه یابد. در فوریه 2008 نیروی دریایی 40 فروند AH-1Z جدید سفارش داد اما به جای ارتقا AH-1W های قبلی برای آنها بدنه جدید در نظر گرفت. در سپتامبر همان سال نیز سفارش های خود را به 247 فروند رساند که 58 فروند از آنها دارای بدنه جدید بودند، از تولید دوباره بدنه انتظار می رفت تا 10000 ساعت به عمر بدنه AH-1Z اضافه کند. 
 

AH-1Z در ماه مه 2005 پرواز آزمایشی در دریا را به پایان رساند و در 15 اکتبر همان سال سپاه تفنگداران دریایی آمریکا ورود اولین AH-1Z را به ناوگان خود جشن گرفت. اما در سال 2008 طی آخرین مرحله آزمایشهای پروازی مشکلاتی در سامانه هدفیابی آن دیده شد. مشکلات این سیستم در پایداری، وضوح تصویر، گم شدن هدف با بعضی تغییرات جزیی و در کل رفتار غیر عادی سامانه هدفیابی بود که تا قبل از تولید انبوه آن برطرف گردید. سیستم هدفیابی AH-1Z از نسل سوم سیستم جلونگر فروسرخ بهره می برد و قادر است در شب و روز و در تمامی شرایط جوی کار خود را به خوبی انجام دهد. این مشکلات باعث 18 ماه تاخیر در تولید و در پی آن افزایش 140% قیمت وایپر گشت، اما سرانجام در سال 2010 این افعی مرگبار مجوز ورود خود را دریافت کرد و تاکنون 30 فروند از آن وارد خدمت شده است.

 تسلیحات 

بسته های تسلیحاتی AH-1Z با نمونه قبلی خود یعنی AH-1W تفاوت چندانی ندارد. وایپر از رگبار 20 میلیمتری ساخت شرکت کنن بهره می برد که می تواند داده های خود را به کلاه خلبان منتقل کند. در مجموع AH-1Z می تواند مخلوطی از راکتها، موشکهای AGM-114 هلفایر و AIM-9 سایدوایندر را حمل کند. AH-1Z قادر به حمل 16 موشک هلفایر است که با AH-64D تفاوتی ندارد. در آینده نیز سلاح های افزودنی جدید به این بالگرد اضافه خواهد شد که مهمات کشنده با دقت بالا و موشکهای دنبال کننده از جمله آنها هستند.
 

 مشخصات 

خدمه: 2 نفر خلبان و افسر تسلیحات 

ظرفیت: 3021 کیلوگرم ( 6661 پاوند )

طول: 17.8 متر ( 58 پا )

ارتفاع: 4.37 متر ( 14 پا )

وزن خالی: 5580 کیلوگرم ( 12300 پاوند )

بیشینه وزن برخاست: 8390 کیلوگرم ( 18500 پاوند )

بیشینه سرعت: 411 کیلومتر بر ساعت ( 160 نات )

برد: 685 کیلومتر ( 370 ناتیکال مایل )

شعاع عملیاتی: 231 کیلومتر با 1130 کیلوگرم محمات ( 125 ناتیکال مایل )

بیشینه ارتفاع پروازی: 20000 پا 

سرعت اوج گیری: 2790 پا بر دقیقه

سوپر کبرا (آمریکا)

بِل اِی‌اِچ-۱جی و تی معروف به سی کبرا  و بِل اِی‌اِچ-۱دبلیو معروف به سوپر کبرا  و بِل اِی‌اِچ-۱زد معروف به وایپر rمدل های دو موتوره و بهینه سازی شده و پیشرفته تر بالگرد ای اچ-١ " هیویی کبرا " هستند.

اولین نمونه های دو موتوره بالگرد بل ای‌اچ-۱ کبرا به نام های بِل اِی‌اِچ-۱جی  و بِل اِی‌اِچ-۱تی  ( نمونه بهبود یافته AH-1J ) معروف به سی کبرا ( کبرای دریایی )  مخصوص نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا ساخته شد. نمونه صادراتی ای اچ-١جی به سی کبرا بین‌المللی  معروف شد و خود دارای دو مدل با قابلیت شلیک و هدایت موشک های ضد تانک هدایت سیمی بی‌جی‌ام-۷۱ تاو معروف به تاو کبرا (TOW Cobra) مجهز به سیستم هدفگیری و هدایت تلسکوپی ام-٦٩ این موشک ها در پوزه بالگرد و نمونه بدون قابلیت شلیک و هدایت این موشک های ضد تانک ، معروف به نان تاو ( Non TOW) بود.١٦٠ فروند از مدل نان تاو و ٦٢ فروند از مدل تاو بالگرد ای اچ-١جی سی کبرا  از سال ١٩٧٤ توسط هوانیروز ارتش شاهنشاهی ایران با هدف مقابله با توان عظیم زرهی کشور عراق و شوروی پیشین به خدمت درآمد. 
 

نمونه های بعدی دو موتوره به ترتیب بِل اِی‌اِچ-۱دبلیو  معروف به سوپر کبرا (به انگلیسی: Super Cobra) و اخرین و پیشرفته ترین نمونه کبرا یعنی بِل اِی‌اِچ-۱زِد (به انگلیسی: AH-1Z) معروف به وایپر ( افعی ) (به انگلیسی: Viper) هستند . لازم به ذکر است نمونه بِل اِی‌اِچ-۱زد با نام زولو کبرا (به انگلیسی: Zulu Cobra) نیز شناخته می شود.

ایران، اولین مشتری خارجی هلیکوپتر کبرا بود. ارتش شاهنشاهی ایران سی کبرای دو موتوره نیروی دریایی را به کبراهای تک‌ موتوره نیروی زمینی آمریکا ترجیح داد و در سال ۱۹۷۲ سفارش خرید ۲۰۲ فروند از مدل ارتقا یافته ای‌اچ-۱جی را به شرکت بل داد. کبراهای ایرانی به موتور پرقدرت‌تر T400-WV-402 مجهز شده بودند و چرخ‌دنده‌های کاهش‌دهنده لگد هم بر روی برجک هلیکوپتر نصب شده بود. 
 

سلاح برجک این کبراها هم مثل کبراهای نیروی دریایی یک قبضه تیربار گاتلینگ ۲۰ میلی‌متری سه‌لول ام۱۹۷ بود که ظرفیت حمل ۷۵۰ گلوله برای آن در هلیکوپتر وجود داشت. کمک‌خلبان که نقش تیربارچی را هم ایفا می کرد از یک سیستم دید تثبیت‌شده و حتی یک صندلی تثبیت‌شده برای به حداقل رساندن لرزش بهره‌مند بود. ۶۲ فروند از کبراها هم به دلیل نصب سیستم هدفگیری و هدایت ام -٦٩ قابلیت شلیک موشک‌های ضدتانک بی جی ام -٧١ تاو را داشتند که با نام " تاو کبری" شناخته می شدند و هر یک از آن‌ها می‌توانست حداقل چهار و حداکثر ۸ تیر از این موشک ضد زره هدایت سیمی را با خود حمل کند اما بقیه از این قابلیت بی‌بهره بودند و تنها به تیربار ۲۰ میلی متری و راکت‌های هیدرا ۷۰ متکی بودند که حداکثر ۳۸ عدد از آن‌ها در پایلون‌های دو طرف بالگرد حمل می‌شد.

کبراها با موفقیت قابل توجهی در طول جنگ ایران و عراق استفاده شدند. این هلیکوپترها علاوه بر انجام ماموریت‌های ضد تانک و پشتیبانی نزدیک هوایی درگیری‌های متعددی با بالگردهای میل می-۲۴ نیروی هوایی عراق داشتند که اولین نبردهای هلیکوپتر به هلیکوپتر در یک جنگ واقعی محسوب می‌شوند. تمامی مدل دو موتوره ای اچ-١جی تی دبلیو زد  مجهز به توپ بیست میلیمتری سه لول چرخان ام-١٩٧  Dynamics 20 mm (0.787 in) M197 3-barreled Gatling cannon)هستند. تمامی مدل های بالگرد کبرا می‌توانند به راکت‌های هدایت ناپذیر هایدرا ٧٠  در لانچر های هفت تایی ام-٢٦٠ و یا نوزده تایی ام-٢٦١ مجهز بشوند. تمامی این مدلها توانایی حمل و شلیک چهار و یا هشت موشک ضد تانک هدایت سیمی بی‌جی‌ام-۷۱ تاو را دارند. البته لازم به ذکر است اکثر مدلهای AH-1J به سیستم هدفگیری و هدایت تلسکوپی ام-٦٩ برای هدفگیری و هدایت موشک های ضد تانک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو در قسمت پوزه مجهز نیستند و قابلیت حمل و شلیک این موشک ها را ندارند و به اختصار آنها را نان تاو میخوانند. مدل های AH-1W و AH-1Z توانایی حمل و شلیک چهار و یا هشت موشک هدایت لیزری ضد تانک ای‌جی‌ام-۱۱۴ هل‌فایر  و موشک های هوا به هوای ایم-۹ سایدوایندر را دارند.

مشخصات 

خدمه: 2:نفر (CPG)

طول: 53 ft 5 in (16.3 m) (with both rotors turning)

قطر پروانه بالگرد: 43 ft 11 in (13.4 m)

ارتفاع: 13 ft 5 in (4.1 m)

وزن خالی: 6,610 lb (2,998 kg)

بیشینه وزن برخاست: 10,000 lb (4,540 kg)

پیشرانه هواگرد: 1× Pratt & Whitney Canada T400-CP-400 توربوشفت, 1,800 shp (1,342 kW)

قدرت نهایی خروجی 1,530 shp (1,125 kW)

حداکثر سرعت مجاز: 190 knots (219 mph, 352 km/h)

سرعت بیشینه: 152 knots (175 mph, 282 km/h)

برد: 311 nmi (358 mi, 576 km)

سقف پروازی: 10,500 ft (3,215 m)

نرخ اوج‌گیری: 1,090 ft/min (5.54 m/s)

مسلسل گاتلینگ سه‌لول ۲۰ میلی‌متری ام۱۹۷ (مدل سه‌لول و سبک‌شدهٔ ام۶۱ والکان)

راکت و هوا به‌سطح ۷۰ میلی‌متری هیدرا

موشک ضد تانک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو

موشک ضد تانک ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر در نمونه های AH-1W/Z

موشک هوابه‌هوای ایم-۹ سایدوایندردر نمونه های AH-1W/Z

Z 10 (چین)

هلی کوپتر Z-10 توسط گروه ساخت تجهیزات هوایی CHANGHE چین برای ارتش این کشور طراحی و ساخته شده است. هلی کوپتر Z-10 در درجه ی اول یک هلی کوپتر ضد زره در میدان نبرد می باشد، این هلی کوپتر همچنین قادر است در نبردهای محدود هوایی نیز شرکت کند .هلی کوپتر Z-10 دارای یک طرح معمولی از هلی کوپترهای هجومی می باشد. این هلی کوپتر به یک روتور اصلی پنج تیغه و یک روتور فرعی چهار پره در قسمت دم هواپیما می باشد. نیروی محرکه این هلی کوپتر به وسیله دو موتور تامین می شود که این دو موتور در قسمت عقب کابین خلبان قرار گرفته است. طول این هلی کوپتر هجومی 14.1 متر و شعاع حرکتی پره های آن نیز 13 متر می باشد. ارتفاع این هلی کوپتر از سطح زمین 3.5 متر و حداکثر وزن آن در هنگام برخاستن از زمین 8 تن می باشد. 
 

در قسمت چانه این هلی کوپتر سه مسلسل 20 و 30 میلی متری با قابلیت AUTOCANNON تعبیه شده است . در بال های کناری نیز چهار جایگاه برای بارگذاری سلاح های خارجی همچون موشک  GJV289A وجود دارد. این هلی کوپتر همچنین قابلیت انطباق با موشک ضد تانک هدایت پذیر HJ-10  را نیز دارا می باشد . این موشک معادل موشک هلفایر آمریکایی می باشد . Z-10 قادر به حمل هشت عدد از این موشک ها برای ماموریت‎های حمله به زره پوش ها می باشد.
 

مشخصات 

تعداد سرنشینان: دو نفر 

وزن بدون بار: 5540 کیلو گرم

حداکثر وزن همراه با بار: 7000 کیلوگرم 

حداکثر وزن برخاستن از زمین: 8000 کیلوگرم

حداکثر سرعت: 300 کیلومتر بر ساعت 

سرعت کروز: 270 کیلومتر بر ساعت 

سقف پروازی: 800 کیلومتر 

جنگ جهانی دوم چگونه شروع شد و پیامد آن چه بود؟

​​​علت شروع جنگ جهانی اول چه بود؟

جنگ جهانی اول چه سالی بود و چگونه شروع شد 

بوئینگ بی-52 که بیش از 6 دهه در نیروی هوایی ایالات متحده خدمت می کند، حیات پر فراز و نشیبی را تجربه کرده و جنگ های متعددی را به خود دیده است. با وجود این که نیروی هوایی ایالات متحده در طول نیم قرن اخیر هواپیماهای بمب افکن پیشرفته تری را توسعه داده اما بی-52 همچنان به حیات خود ادامه می دهد و به این زودی ها هم خبری از بازنشستگی اش نیست. اما چه خصوصیاتی باعث شده این پرنده کهنه کار همچنان عملیاتی باشد؟ در این مطلب قصد داریم نگاهی به تاریخچه و قابلیت های بوئینگ بی-52 داشته باشیم.

قابلیت های بوئینگ بی-52

بی-52 که با نام استراتوفورترس هم شناخته می شود، اولین پروازش را در سال 1954 با مدل B-52A تجربه کرد و در سال های بعد مدل های B تا H وارد خدمت شدند. مدل H که در سال 1961 به فرماندهی استراتژیک نیروی هوایی تحویل شد می توانست تا 20 موشک کروز هواپایه (با قابلیت شلیک از هواپیما) را با خود حمل کند.

بوئینگ بی-52 به طور معمول حداقل با 5 خدمه پرواز می کند که شامل فرمانده هواپیما، خلبان، ناوبر رادار، ناوبر و افسر جنگ الکترونیک هستند . این بمب افکن استراتژیک می تواند در نبردها نقش پشتیبانی هوایی نزدیک، بازدارندگی هوایی، حملات استراتژیک و عملیات دریایی را به عهده دارد.

داخل کابین بی-52. بر فراز خلیج مکزیک در سال 2016.

بوئینگ بی-52 با وجود بدنه بزرگ به میزان قابل توجهی چابک است و می تواند تا 14 هزار کیلومتر مسافت را طی کند. با سوخت گیری هوایی اما بی-52 می تواند برای روزها و تا زمانی که در توان خدمه باشد در آسمان باقی بماند. این هواپیمای استراتژیک قاره پیما توانایی دست یابی به سرعت بیش از هزار کیلومتر در ساعت و ارتفاع 47،700 پایی (بیش از 14 هزار متری) از سطح زمین را دارد. علاوه بر این با وجود ابعاد بزرگ، بسیار انعطاف پذیر است و می تواند تنها در ارتفاع 500 پایی (در حدود 120 متری) از سطح زمین با سرعت 640 کیلومتر بر ساعت حرکت کند و از دید رادارها پنهان بماند.

فیلمی از قدرت تخریب بمب افکن بویینگ B-52

استراتوفورترس همچنین می تواند در عملیات نظارت بر اقیانوس ها کاربردی باشد و به کشتی های جنگی نیروی دریایی ایالات متحده در عملیات مین روبی و مقابله با تهدیدات ضد کشتی یاری برساند. تنها دو هواپیمای B52 با دو ساعت پرواز می توانند بر محدوده ای به اندازه 364 هزار کیلومتر مربع از سطح اقیانوس نظارت کنند.

بی-52 توانایی حمل 32 تن تسلیحات را دارد و تا کنون در عملیات های متنوع از جمله حمله به ویتنام، عراق، افغانستان و طوفان صحرا شرکت داشته است. در طول

عملیات طوفان صحرا بی-52 به تنهایی 40 درصد از بمب های نیروهای ائتلاف را رها کرد. در یک مأموریت در سال 1996 دو فروند B-52H موفق شدند با شلیک 13 موشک کروز هوا به زمین، تجهیزات ارتباطی و نیروگاه برق بغداد را هدف قرار دهند. یکی از نکات مهم این مأموریت مدت زمان و مسافت پرواز بود. بوئینگ بی-52 موفق شده بود طولانی ترین مسافت طی شده در یک مأموریت جنگی را به نام خود ثبت کند. این مأموریت که از 

پایگاه نیروی هوایی بارکسدال آغاز و به همان جا هم ختم شد، 34 ساعت زمان برد و حدود 25 هزار کیلومتر مسافت طی شد.

در طراحی بوئینگ بی-52 قابلیت هایی ویژه ای در نظر گرفته شده که برخی از آنها کم نظیر و برخی دیگر منحصر به فرد هستند. بمب افکن کهنه کار ایالات متحده از چرخ هایی در انتهای بالها بهره می برد. علاوه بر این چرخ های اصلی به گونه ای طراحی شده اند که می توانند تا 20 درجه تغییر جهت دهند. این نوع طراحی به هواپیما کمک می کند در بادهای شدید جانبی بتواند با زاویه نسبت به باند، فرود آید. در ادامه قصد داریم مروری داشته باشیم بر تاریخچه طراحی بوئینگ بی-52 استراتوفورترس.

فیلم جالب  از  عملیات پرواز بمب افکن B-52 

بی-47 تا بی-52

اولین بمب افکن ایالات متحده با موتورهای جت، بی-47 بود که با نام استراتوجت هم شناخته می شد. بی-47 با 6 موتور، بسیار قدرتمند تر از پیشینیان خود بود اما از اشکالاتی رنج می برد. این هواپیما با طراحی قطره ای شکل (استریم لاین)، در هنگام فرود به سختی متوقف می شد و اگر خلبان مجبور به لغو فرود و اوج گرفتن مجدد بود موتورها انرژی کافی را فراهم نمی کردند. با این حال مهمترین مزیت بی-47 این بود که به طراحی بی-52 منتهی شد.

بی-47، پدر بوئینگ بی-52

طراحان بی-52، بمب افکن جدید ایالات متحده را با بدنه ای بزرگ تر طراحی کرده و بال های ضخیم تر و زاویه دار برای آن در نظر گرفتند. علاوه بر این حالا هواپیمای جدید به 8 موتور قدرتمندتر مجهز شده بود و در سال های بعد هم به مرور تجهیزات الکترونیکی پیشرفته تری به آن اضافه شد.

در حالی که بوئینگ بی-52 اولین پروازش را سال ها پس از شروع جنگ سرد تجربه کرد اما به سرعت عهده دار وظایفی حساس شد. ژنرال کورتیس لیمِی» در نیروی هوایی تی را بنا نهاد که بر اساس آن قرار شد در 365 روز سال و به طور 24 ساعته همواره یک هواپیمای بی-52 در آسمان باشد.

این ت در بین دهه های 1950 تا 1960 ادامه یافت و حتی در اواخر دهه 60 میلادی همیشه یک هواپیمای بی-52 مجهز به بمب هسته ای و با خدمه آماده پرواز، می توانست در عرض مدت کوتاهی به پرواز در آید. البته در نهایت با پایان جنگ سرد در دهه 90 ماجرای بی-52 هسته ای آماده به پرواز هم به پایان رسید و بی-52 در طول خدمت خود همچنان هیچ بمب هسته ای را رها نکرده است.

لیمی همچنین تیم طراحی را تحت فشار قرار داد تا نسخه ای بزگتر از هواپیمای سوخت رسان و نیز قابلیت های سوخت رسانی حین پرواز پیشرفته تر را توسعه دهند. در نهایت این تلاش ها به توسعه مدل های مورد نظر لیمی منجر شد و بی-52 را قادر کرد به هر کجای جهان پرواز کند.

سوخت رسانی هوایی به بوئینگ بی-52 توسط هواپیمای سوخت رسان KC-135s در سال 2015. در دوران جنگ سرد هواپیمای KC-135s به طور ویژه برای سوخت رسانی به بی-52 طراحی و تولید شد.

در اوایل دهه 1960 میلادی و با افزایش رقابت تسلیحاتی بین ایالات متحده و شوروی، لیمی تصمیم گرفت روی فناوری های بی-52 متمرکز شود. در اوایل 1983 ژنرال نیروی هوایی نیم نگاهی به فضا داشت و سیستم ارتباط ماهواره ای جهانی، سپر دفاع موشکی (

تحت پروژه جنگ ستارگان)، بمب های هوشمند و هواپیماهای بدون سرنشین از مواردی بودند که توجه او را به خود جلب کردند.

با این حال بعضی از این پروژه ها توسط رابرت مک نامارا»، وزیر دفاع وقت معلق شد. از سوی دیگر طرح توسعه یک هواپیمای اتمی روی میز وزیر دفاع بود اما در نهایت به دلیل پیشرفت اندک توسعه این هواپیما، پروژه کنار گذاشته شد تا میلیاردها دلار هزینه صرفه جویی شود.

بی-70 هم یکی از پروژه های مورد علاقه لیمی بود؛ یک بمب افکن با قابلیت پرواز تا ارتفاع 80 هزار پایی (بیش از 24 کیلومتر) که پیشنهاد شده بود تعداد 150 فروند از آن تولید شود. در مورد بی-70 لیمی به هواپیمایی مشابه با بمب افکن مشهور 

بی-17 فکر می کرد که در اوایل جنگ جهانی دوم نجات بخش ایالات متحده شده بود. مک نامارا اما با پروژه بی-70 هم سر ناسازگاری داشت.

وزیر دفاع معتقد بود موشک های هدایت شونده به صرفه تر هستند و برای استفاده از آنها بی-52 کافی خواهد بود. به همین دلیل در نهایت با پروژه تولید 150 فروند بی-70 مخالفت کرد و در عوض به شرکت 

نورث امریکن اَویِیشن پیشنهاد تأمین بودجه برای توسعه دو مدل آزمایشی از این هواپیما را داد.

با این تصمیمات بسیاری از ایده های اولیه لیمی بر باد رفت اما برنامه های عظیمش تازه در آغاز راه بود. برنامه تولید دو نمونه بی-70 با هزینه ای در حدود 5 میلیارد دلار نه تنها نورث امریکن اوییشن، بلکه 18 کارفرمای فرعی و هزاران کارمند در 25 ایالت را درگیر خود می کرد. پروژه بی-70 تنها به تولید دو نمونه از هواپیمای XB-70 منتهی شد اما این هواپیما هیچگاه وارد ارتش ایالات متحده نشد.

زمانی که بی-52 تولید شد، قابلیت های بالایی داشت اما در مقابل حملات موشک ها آسیب پذیر بود. اما به دلیل این که بمب افکن های توسعه داده شده پس از این هواپیما گران قیمت بودند و اجرای پروژه های آنها ممکن بود زمان زیادی ببرد، بی-52 حیات طولانی تری را تجربه کرد و همچنان توسط ایالات متحده استفاده می شود.

بوئینگ بی-52 از دهه 1950 تاکنون به طور مستمر عملیاتی بوده و دلیل موفقیت آن را باید به سرعت بالای زیر صوت (تا 0.84 ماخ)، کارایی عالی و هزینه عملیاتی پایین نسبت داد. بمب افکن غول آسای ایالات متحده که در سال های 1954 تا 1963 به تعداد 742 فروند تحویل شد در نهایت قرار است تا دهه 2040 عملیاتی باشد. البته بر اساس یکی از آخرین آمارها اکنون تنها 58 فروند (همگی از مدل H) در زرادخانه ایالات متحده عملیاتی هستند و 18 مورد هم به عنوان رزرو در نظر گرفته می شوند.

آشنایی با هلیکوپتر آپاچی (AH-64)

هلیکوپتر نظامی آپاچی (AH-64)

ای‌اچ-۶۴ آپاچی (به انگلیسی: AH-64 Apache) محصول بوئینگ یک بالگرد تهاجمی چهار پره و دو موتوره با ارابه فرود چرخ زیر دم و یک کابین برای دو خدمه‌است. آپاچی بعنوان مدل ۷۷ توسط شرکت بالگردسازی هیوز و در قالب برنامه بالگردهای تهاجمی پیشرفته ارتش ایالات متحده آمریکا و جهت جایگزینی ای‌اچ-۱ کبرا (به انگلیسی: AH-1 Cobra) طراحی شد. آپاچی که نخستین بار در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ به پرواز درآمد دارای یک حسگر نصب شده در دماغه بالگرد است که نقش جستجو برای یافتن اهداف و سیستم‌های دید در شب را ایفا می‌کند. تسلیحات آپاچی شامل یک توپ ۳۰ میلی‌متری (۱٫۲ اینچی) ام‌۲۰۳ که بین دو چرخ فرود اصلی در زیر بدنه جلویی بالگرد نصب شده‌است و همچنین معمولا ترکیبی از موشک‌های ای‌جی‌ام-۱۱۴ هلفایر و غلاف راکت‌های هیدرا ۷۰ که روی ۴ غلاف تسلیحات روی بال‌های بالگرد نصب می‌شوند می‌باشد. ای‌اچ-۶۴ دارای چندین سیستم پروازی پشتیبان برای بالا بردن احتمال دوام در نبرد می‌باشد و افزایش احتمال زنده ماندن خدمه در سقوط اولویت بالایی دارد.

ارتش آمریکا در سال ۱۹۷۶، ای‌اچ-۶۴ را به بل وای‌ای‌اچ-۶۳ ترجیح داد و با قرارداد پیش‌تولید دو بالگرد دیگر به شرکت هیوز پاداش داد. در سال ۱۹۸۲، ارتش مجوز تولید آپاچی را صادر کرد. شرکت مک‌دانل داگلاس پس از خرید شرکت هیوز از شرکت سوما در سال ۱۹۸۴ تولید این بالگرد را ادامه داد. اولین بالگردآی‌اچ-۶۴دی آپاچی لانگ‌بو (نمونه تقویت شده آپاچی اصلی) در ماه مارس ۱۹۹۷ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. تولید این بالگرد توسط بخش دفاعی،‌ فضایی و امنیتی بوئینگ ادامه یافته است. تاکنون بیش از ۱۰۰۰ فروند ای‌اچ-۶۴ تولید شده است.

ارتش ایالات متحده کاربر اصلی ای‌اچ-۶۴ است. این بالگرد در حالی‌که تبدیل به بالگرد تهاجمی اصلی چندین کشور مانند یونان، ژاپن، اسرائیل، هلند و سنگاپور شده است، تولید تحت مجوز آن به‌عنوانآگوستاوستلند آپاچی در بریتانیا هم انجام می‌شود. ای‌اچ-۶۴های آمریکایی در مناقشاتی در پاناما، خلیج فارس، کوزوو، افغانستان و عراق شرکت داشته‌اند. اسرائیل هم از آپاچی‌های خود در مناقشات لبنان و نوار غزه استفاده وسیعی کرده است.

بالگرد تهاجمی پیشرفته:

در پی لغو تولید ای‌اچ-۵۶ شِیِن در سال ۱۹۷۲ به‌ دلیل وجود پروژه‌های نیروی هوایی ایالات متحده و تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا مانند ای-۱۰ تاندربولت ۲ و هاریر، ارتش ایالات متحده در پی یک هواگرد جهت ایفای نقش تهاجمی ضدزره بود که تحت فرماندهی خودش باشد (توافق‌نامه کی وست در سال ۱۹۴۸ ارتش را از در اختیار داشتن هواپیما منع کرده بود) و بدین دلیل بود که ساخت چنین بالگردی از سویارتش آمریکا مورد پیگیری قرار گرفت.

مشخصات فنی:

• نوع: بالگرد جنگنده
• کارخانه‌های سازنده: بالگرد سازی هیوز- مک دانل داگلاس(صنایع دفاعی بوئینگ)
• پرواز اولیه: ۳۰سپتامبر۱۹۷۵
• وضعیت فعلی: سرویس دهی فعال
• کاربران: ارتش ایالات متحده - نیروی هوایی اسرائیل-نیروی هوایی هلند-نیروی دفاعی ژاپن
• تاریخ تحویل: ۱۹۸۴
• تعداد ساخته شده: ۱۰۴۸ از ۲۰۰۰ مورد سفارش شده
• قیمت: ۱۸میلیون دلار آمریکا